Guayaquil

---

¡Hola allen!

Hier dan eindelijk de reisblog van Mieke (eindverantwoordelijke tekst) en Nienke (eindverantwoordelijke beeld) = Mienke!
Na veel geregel (verhuizing Mieke, afronding werk Nienke & Mieke door alle veranderingen heur haar dr af) en gezenuw (2 vrouwen op reis) stapten we op maandagavond op het vliegtuig naar Guayaquil, uitgezwaaid door Evelien, de moeder van Nienke.
Na een lange maar verder prima vliegreis van 13 uur, met een tussenstop op Bonaire, landden we in Guayaquil, de tweede stad van Ecuador. We hadden deze plek verkozen als uitvalsbasis naar de Galapagos-eilanden, boven hoofdstad Quito, voornamelijk omdat dat erg hoog ligt en waarschijnlijk lastiger acclimatiseren zou zijn. We hadden gelezen dat Guayaquil een stad in opkomst was, echter nog immer geteisterd door geweld en criminaliteit; met het dringende advies om na zonsondergang niet meer over straat te gaan behalve in een taxi.
De rit van het vliegveld naar het hotel was een -ons inmiddels enigszins bekende- typische Zuidamerikaanse; veel verkeer dat vooral veel toetert en degene die dat het hardste doet heeft voorrang. Aparte banen waren er niet en er werd veel van links naar rechts gezwiept. Kwestie van af en toe je ogen even dicht doen en je adem inhouden. We hadden dan ook veel bewondering voor de politieagenten die midden op kruispunten stonden om het verkeer te regelen. Dapper of suïcidaal? Ook is dat wat mij betreft een goede verklaring voor het grote aantal kruisen, jezusbeelden en andere religieuze uitingen die door het hele continent veelvuldig te bewonderen zijn. Ook ik zou katholiek worden als ik me mijn hele leven lang dagelijks in dit type verkeer zou moeten begeven. Met de voet op het gaspedaal, de hand op de toeter en met de blik naar boven, hallelujah!
Na een fijne lange tuk tot een uur of twee in ons knusse hotel Andaluz begaven we ons buiten het hotel met als voorzorgsmaatregel het slechts meenemen van een plastic tasje met daarin het hoognodige. We liepen naar de Malecon 2000, een lange boulevard gelegen aan een grote rivier, aangelegd in 2000 en een van de grote attracties van Guayaquil. Een van de duurste Zuidamerikaanse projecten van het afgelopen decennium maar het resultaat is er dan ook naar! Vele prachtige planten en bloemen, in keurig aangeharkte perkjes en parken. Veel politie & parkwachten aanwezig met grote walkietalkies waaruit met grote regelmaat commentaar uitkwam waar echter weinig mee gedaan leek te worden. Driftig gefluit echter als er iemand op het gras kwam! In de dagen erna kwamen we nog vaak op de Malecon, ook om de festiviteiten mee te maken die er waren vanwege 9 oktober, de dag waarop Guayaquil haar onafhankelijkheid viert.
De eerste avond lagen we, na een warme hap in de stad, op tijd in bed. En ons ook nog enigszins thuisvoelend vanwege een grote foto aan de muur van het hotel met daarop een molen aan de Kinderdijk en een auto met een nederlands kenteken!

---

Comments

[Nicole]

Hé!
Hé meiden! Leuk van jullie te horen, lezen, zeg. Ik ga snel de rest lezen en bekijken. Pleziert! niekx