Advertisement
Published: August 8th 2007
The Rock
En dat is um danEn daar zijn we dan alweer… zaten we ons de laatste keer nog te verheugen op een lekker lang weekend in de woestijn, nu zitten we alweer ruim een week te verkleumen hier in het natte en kouwe Melbourne… ach, we moeten niet klagen, maar het is zo koud!!! Weet dat ik het al vaker heb aangegeven, maar het is echt niet fijn… het is tegenwoordig zo’n 7 graden ‘s nachts, en als je ‘s morgens wakker wordt dan wil je je hoofd niet op je kussen bewegen, want op alle plekken waar een stukje van je lichaam het niet heeft opgewarmd, is het dus 7 graden… niet fijn. Ben volgens mij die tijd alweer vergeten van vroeger, thuis in Rhoon met ramen met enkel glas waar op ‘s morgens de ijsbloemen opstonden als het tijd was om op te staan en naar school te gaan. Zijn echt watjes geworden met die mooie zomers hier, haha!!
Goed, wat is er allemaal gebeurd… nou ja, ten eerste natuurlijk onze trip naar Uluru/ Ayers Rock!! Dat is dus een van die plekken waarvan je van iedereen hoort dat het super bijzonder is en dat je er geweest moet zijn als je in
The Rock
Detail foto OZ bent… dus ja, wat moet je dan. Idd, op het vliegtuig stappen en erheen gaan! Er gaan gelukkig directe vluchten vanaf MLB daarheen, anders wordt het wel een heeeeeeeeeeeeeeeeel ander verhaal… de dichtsbijzijnde stad is Alice Springs, en dat is 500 km verderop… maar goed, hadden dus de hele week lekker zitten uitkijken naar de donderdag, omdat dat de laatste werkdag was. ‘s Avonds hadden we echt een lekker weekend gevoel, en dat moest uiteraard gevierd worden met een hapje en drankje!! Hadden geen zin, dus eerst lekker wat wezen eten bij de Spudbar (dat concept met die gestoomde aardappel waarop je zelf mag kiezen welke soorten gesneden groente je wilt hebben, inclusie zure room, tomaten salsa en kruiden blijft een geweldig concept… voor 4 euri heb je echt een complete maaltijd, super gezond en goekoper dus dan die magnetron maaltijden van Appie!!). Daarna dus tijd voor het drankje… lekker naar Cicciolina in Acland Street gegaan (Italiaans restaurant, met aan de achterkant een erg sfeervol en knus café) voor een heerlijk glas wijn met stokbrood en opgewarmde olijfjes… zaaaaaaaaaaaaaaalig! Heerlijk begin van het weekend… daarna op tijd naar huis om de rugzak in te pakken, hadden we nog niet
The Rock
The Climb... heel steil, schijnt anderhalf uur te duren eer je op de top bent, zijn al 45 mensen gestorven tijdens de beklimming, leuk hoor .... gedaan. Viel wel mee hoor, dus op tijd naar bed. Vrijdag om half 7 eruit, 9 uur vlogen we. Uiteraard weer met enig gekibbel op het vliegveld aangekomen (als Jacq vakantie heeft, dan heeft ze ook vakantie, en wil ze alles relaxed en rustig doen… jammer dat de tijd daar niet aan meedoet, en ik ongeduldig ben, haha!!) en we moesten ons nog haasten ook… voor lokale vluchten hoef je slechts iets van 45 minuten voor vertrek aanwezig te zijn, en we hadden al ingecheckt de avond tevoren. Maar goed, zelfs dan is 25 minuten niet veel! Gelukkig redelijk op tijd erdoorheen, zodat Jacq nog ff wat kon eten en wat minder sjaggie werd (Jacq en geen eten ‘s morgens vroeg is geen goeie combinatie)., en toen het vliegtuig in. was goeie vlucht, en zo’n 3 uur later gingen we landen. Was wel apart gezicht zo uit het vliegtuig, die rooie vlakte, met dan die ene Bloody Big Rock die er zomaar uitstak, met op een kilometer of 40 afstand nog een zooitje van die rooie rotsen (dat zijn de Olga’s, ook wel Kata Tjuta genaamd). Heel apart! Eenmaal geland snel de huur-auto opgehaald, en hup, de woestijn in! uiteraard
The Rock
Wereld primeur!!! Nix Ayers Rock... we hebben um: JACKIE'S ROCK!! heel anders dan in MLB, al was het veel minder droog dan we hadden verwacht. Er was nog redelijk veel vegetatie, en vanuit de auto kon je weinig zien van het rode zand. Was eigenlijk best mooi. Vanaf het vliegveld zijn we gelijk naar Uluru gereden, om er omheen te gaan wandelen. Het weer was prachtig, zo’n graadje of 25 in de zon, stralend blauwe lucht, helemaal perfect. Toen we bij Uluru in de buurt kwamen beseften we ons pas hoe groot dat ding wel niet is…. 300 meter hoog bij 10 kilometer in omtrek… dat besef je je pas als je op de weg erheen rijdt, en je complete voorruit in beslag wordt genomen door die grote rots, en je nog een stukje moet rijden voor je er echt bent… tsja, wat valt er verder over Uluru te zeggen… het is uiteraard het meest bekende en belangrijke culturele eigendom van de aboriginals, en dat was te merken. Veel plekken die met hekken waren afgezet en waarvan je geen foto mocht maken. Als je de verhalen las over sommige stukken van de rots, dan was het erg interessant. Zo hebben de Abo’s hun eigen mythologie (Dreamtime wordt dat ook wel
The Rock
Ayers Rock gezien vanaf de snelweg op weg naar de Olga's genoemd) die eigenlijk gewoon vergelijkbaar is met de Griekse/ Romeinse. Al hebben de Abo’s veel meer natuur in hun verhalen verwerkt. Nou ja, erg interessant in elk geval. Aan het einde van de wandeling kwamen we aan bij het bekendste en meest spraakmakende stuk van de Rock….The Climb… oftewel: de klim de rots op. dat is iets waar we ons het hele weekend druk om gemaaakt hebben… op sommige stukken mag je geen foto’s maken omdat het heilig is voor de Abo’s, en beklimmen is al helemaaal uit den boze. Wel erg frappant dat ze dan een ketting hebbebn aangelegd die het je makkelijker maakt om omhoo te klimmen…. Erg apart... net als dat je een snoepje geeft aan een klein kind en dan zegt dattie het niet mag opeten… beetje dubbel. Nou ja, wij zijn er niet opgeklommen, ten eerste omdat we de Abo’s niet willen kwetsen, maar eigenlijk ook gewoon omdat we lui zijn!! En omdat we de vliegen zat waren… want die zaten er meer dan genoeg daarazo, wil niet weten hoe dat in de zomer moet zijn daar!
Na de wandeling zijn we naar het resort gegaan… dat blijft me ook verbazen hoor, midden in
Kata Tjuta
De Olga's vanaf de snelweg op weg erheen (heb me omgedraaid na voorgaande foto, leuk uitzicht waar je dus ook keek!) de woestijn, en dan staat er opeens een resort met 4 hotels, tig restaurants, supermarkt, cafeetjes, etc. en uiteraard zit iedereen daar omdat er verder nix is… dus niet echt ons ding, ‘s avonds eten in een restaurant vol met Jappen en Amerikanen die ‘even OZ komen doen’ niet echt ons soort mensen, maar ja… weinig keus. Een ding was wel leuk en dat is dat bij het hotel waar wij verbleven een bbq-bar zat. Eigenlijk een grote schuur met open lucht kroeg, was live muziek van een of ander figuur die ouwe rock nummers speelde en daarabij ook de didgeridoo bespeelde. Nou ja, niet echt hoogdravend allemaal, maar lekker biertje erbij en alles is goed.
Wel op tijd naar bed, lekker glaasje wijn erbij en chippie (hadden uit voorzorg onze eigen hapjes en drankjes meegenomen omdat we wel verwachtten dat het niet goedkoop zou zijn), en gezellig beetje tv kijken. Lekker relaxen en ontspannen! De volgende dag zouden we naar Kings Canyon gaan (een ander natuur fenomeen op 300 kilometer afstand), maar Jacq was nogal gaar en moe, dus die werd pas lekker om 10 uur wakker, daar is het vakantie voor he! Dus niet naar Kings Canyon,
Kata Tjuta
Wildernis.... met een wild en verloren kind... maar lekker kop koffie in het resort centrum, in het zonnetje op het gras, zaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaalig. Boekje erbij, bammetje, lekker genieten. Daarna in de middag in de auto gestapt en richting de Olga’s gereden. Deze rots formatie was veel indrukwekkender dan Uluru (vonden wij), omdat het veel meer een gevoel gaf van wildernis en rust. Geen rondweg rondom de rots, geen helikopters die ieder half uur over vliegen, geen lastige Amerikanen die met kinderwagen het wandelpad doen (was dus wel allemaal zo bij Uluru, we hadden soms echt het idee dat we in een attractie park waren ipv een bijzonder natuur verschijnsel….), maar een steil pad door de rotsen, waar je over de rotsen moest klauteren en dus een redelijk pittige wandeling was. Wel met schitterende vergezichten, en veel indrukwekkender door de stilte en eenzaamheid, erg mooi. Daarna terug richting Uluru, om daar de wereldberoemde zonsondergang bij te wonen. Tsja… daar gingen we weer… tientallen auto’s op de parkeerplaats natuurlijk, honderden mensen die allemaal voor hetzelfde kwamen… de kleuren op de rots waren erg mooi, maar het blijft toch jammer dat je van zoiets bijzonders niet in rust en stilte kunt genieten.
Die avond hadden we het eigenlijk wel een
Kata Tjuta
Uitzicht tijdens de wandeling beetje gehad. Kings Canyon op zondag wasa geen goed plan, want we hadden het wel een beetje gehad met de attractie parken… het was allemaal erg mooi, maar we hadden ons beter moeten instellen op al die mensen! Dat verwacht je toch niet als je midden naar de woestijn gaat… maar goed, dan bleef er maar een ding over: genieten!! En dat hebben we geedaan hoor, lekker in het zonnetje gezeten met boeken, wijn en bier en alles was goed. Het weekend was gewoon erg rustgevend, veel gepraat samen, voorala over het werk van Jacq, en lekker ontspannen en mooie dingen gezien. Al met al een top-weekend, precies wat we nodig hadden. Denk niet dat we meer inspanning op dit moment echt hadden kunnen waaraderen, voorala Jacq niet, die had het echt ff nodig zo. Maandagmorgen lekker op tijd uit bed gekomen, om een laatste kopje koffie in het zonnetje te drinken op het grasveld (ook weer zoiets raars.. een groen grasveld (bijna groener dan we hier in MLB gewend zijn….) midden in woestijn!!) voordat we om 12 uur terugvlogen naar MLB…. En dat was idd gelijk het einde van de trip…. Uit het raampje zagen we de grijze wolken,
Kata Tjuta
Hier, pak aan.... het regende pijpenstelen, en volgens de piloot was het wel 13 graden…. Welcome back!
Thuis aangekomen bappies gedaan, hapje gegeten en dat was het einde weer…. Dinsdag zagen we het allebei echt niet zitten. Allebei een enorme baaldag… bluh… winter in NL is niet leuk, en we dachten dat we de winter hier niet zo erg zouden vinden, maar hij is dit keer echt niet fijn… vorig jaar hebben we amper 5 dagen regen gehad, nu gaat er geen dag voorbij zonder regen, en die blauwe lucht is ook alaweer een week of 2 geleden… durf het niet te zeggen, maar krijg een beetje een déja vu van onze 5 weken in NL afgelopen februari/ maart…. Bah. Nou ja, het enige lichtpuntje is dat het nog maar 3 maanden is… een herfst van 3 maanden, gevolgd door het voorjaar, vind nog steeds da ze hier geen winter hebben.
Het werk was weer rampzalig…. Jacq had een slechte week. Tijdens de trip hadden we er dus veel over gepraat, en ze had besloten ‘normale’ uren te gaan draaien, dus uurtje of kwart voor 8 beginnen en uiterlijk half 6 naar huis. Dat is allemaal mooi in theorie, maar onze
Kata Tjuta
Weinig meer dan rood zand en rots Jacq heft daara moeite mee! Dus dat kostte soms wel wat wilskracht, maar gelukkig gaat het al beter. Kijk, en als ze daara op het werk niet tevreden mee zijn, dan zoeken ze maar een ander slachtoffer die voor zijn lol 50+ uur per week maakt met een contract voor 36 uur zonder dat er iets tegenover staat, hier pak aan!! Had van de week in de stad zo’n komisch bordje gezien waar ik Jacq mee heb verrast… je weet wel, van die spreuken die zogenaamd komisch moeten zijn. Deze was ook niet echt komisch, maar hij was zo toepasselijk dat ik hem mee moest nemen om Jacq te verrassen: “I can only please one person a day. Today is not your day and tomorrow is not looking good either”. Mijn advies was natuurlijk om dat op haar bureau te zetten, omdat collega’s regelmatig ff komen checken bij Jacq of het nog wel gaat… ze schijnt niet meer alleraardigst te zijn door al het werk en de drukte, en alle dingen die misgaan en ad hoc geregeld moeten worden. Maar ja, helaas durft ze dat niet aan omdat ze bang is dat haar baas de grap niet kan waarderen!!
En
Uluru - zonsondergang
Kleuren schijnen te veranderen tijdens zonsondergang... we gaan het zien toen was het weer weekend… vrijdagavond waren we uitgenodigd bij een collega van me (RJ, Richard Jennings) die pas was verhuisd en maandag jarig wasa geweest. Hij is eigenlijk de enige collega waar we af en toe mee omgaan, hij is dan ook de enige die ons 2 jaara terug enorm goed geholpen heeft door ons op te vangen, uit te nodigen voor eten, heeft helpen verhuizen, etc. echt een goeie vent, met een lieve vrouw (een Thaise van 21 die hij 4 jaar geleden in Bangkok heeft opgepikt en waar hij nu 2 kids mee heeft, niet over nadenken, hij is echt heel goed voor d’r!!!) die heeeeeeeeeeerlijk kan koken!!! Ze heeft als kok in Bangkok gewerkt, dus de maaltijd was helemaal goed!
Zaterdag echt niet verder dan 500 meter van huis geweest overdag… bappies gedaan, lunchen bij de Galleon met krantje en kop koffie, daarna voor kleding geshopt, en thuis beetje geinternet en opgeruimd… zalig lekker burgerlijk!! ‘s avonds eerst wezen uit eten bij de beste Indier in de Docklands (althans, die tent heeft al jaren achter elkaar prijzen gewonnen voor beste indier, dus zal wel) en dat was weer erg lekker! Daarna naar de bios geweest
Uluru - zonsondergang
Enige minuten later... (Pirates of the Caribbean). Gaan normaal altijd naar die mega-complexen die je in NL ook wel hebt, maar daar hadden we nu eigenlijk geen zin in. moesten we weer naar dat drama gedoe op Southbank (zouden we gelijk weer beelden krijgen van een week terug in Uluru: zo’n plek waar iedereen heengaat en het gezellig MOET hebben…) of een winkelcentrum hier aan St Kilda Rd, waar echt nix te beleven is ‘s avonds en bovendien een kwaratier moet rijden. Maara er zit ook een kleine bios hier in St Kilda,, op 5 minuten lopen. Waren we nog nooit geweest, omdat we dachten dat er geen commerciele films draaiden. Maar we zagen dat de Pirates er ook draaide, dus maar eens proberen. En dat was een goeie keus: zat een toffe kroeg bij, mocht drankjes zelfs mee naar binnen nemen (mag in andere bios absoluut niet, daar verkopen ze geeneens bier) en de zaal zelf was een soort oud theater, klein maar erg sfeervol, super! Kortom, wij zullen voortaan niet snel ergens anders heengaan voorr een goeie film! En natuurlijk maara 5 minuten lopen, prima. Zondag vroeg eruit om te voetballen. Op tijd thuis, en ‘s middags weer lekker relaxed gedaan…
Uluru - zonsondergang
Enige minuten later... waren we aan toe naar 2 weekendjes weg van huis, dus weer lekker naar Cicciolina voor een kopje koffie… waarna al snel de wijn en olijfjes weer op tafel kwamen… tsja, veel te koud om buiten te blijven. ‘s avonds was ik weer de klos om te koken.. nee hoor, vind het niet erg! Vind het wel leuk om die nieuwe gerechtjes te proberen… dus zondag een lekkere Burmese groene curry gemaakt, en maandag Chinese gesmoorde groente… mjam mjam!
Nou, dat waren onze belevenissen wel weer… gaat verder dus nog allemaal goed! Jacq bijna door de proeftijd heen al wil ze wel een andere baan zoeken omdat ze het gezeik en al dat ad hoc gebeuren zat wordt. Gelukkig bijna door de proeftijd heen, dus kan ze rustig verder zoeken. Bij mij alles ok, ga ain augustus waarschijnlijk cursus volgen voor project mgmt, en zodra er een nieuw project komt krijg ik de kans om als project mgr te gaan werken, dat is nog ff afwachten, want er zijn niet echt veel andere projecten. Das het nadeel van een grote klant scoren in een kleine markt en daar een hele organisatie voor opzetten: je hebt veel personeel als het
Uluru - zonsondergang
Enige minuten later... project af is, maar te weinig werk… die situatie zit er nu aan te komen tegen het eind van het jaar… nou ja, we zen het wel! Eerst die cursus en promotie, en dan weer een stapje verder. London next?!?!?!?!?
See ya guys!!!
J&R
Advertisement
Tot: 0.088s; Tpl: 0.014s; cc: 12; qc: 26; dbt: 0.0648s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Ernst
non-member comment
reisverslagspecialisten
Hoi beroepsreisverslaggeversspecialistenstel, Nou, ook nu heb ik weer mogen genieten van jullie uitzonderlijke, levendige en ook humoristische reisverslagen boordevol interessante informatie en wetenswaardigheden. Ik blijf erbij dat er een zeer getalenteerde schrijver in je huist met uitzonderlijke kwaliteiten om belevenissen te kunnen weergeven. Bravo...bravo ook voor jullie consistente manier van beschrijven over jullie belevenissen. Bedankt voor alle moeite, die jullie over hebben voor jullie vrienden/lezerspubliek. Ga zo door en vanaf deze kant wens ik/we jullie veel plezier en genoegens in jullie kleurrijke leven. Tot ziens/horens.