Advertisement
Published: August 6th 2007
Edit Blog Post
He man! Dat lijkt wel een.....
In de tijd van He-man is hier een dinosaurus versteend door Skeletor. Na het raften en wijnproeven in Mendoza lag er weer eens iets totaal anders op mijn route. De Atacama Woestijn beloofde wat te worden en gelukkig voor mij kwam hij die belofte ook na.
Vanuit Mendoza kon ik niet direct naar San Pedro en dus ging ik via Salta in Argentinie. Helaas kon ik daar niet direct de bus pakken dus moest ik een paar dagen wachten. Op die manier had ik tijd om een wat vergezochte blog te schrijven. Tijd verdrijven is niet zo moeilijk zal ik maar zeggen. Verder heb ik daar de dingen gedaan die Lonely Planet adviseerde maar echt boeiend was het niet. Het leukste was nog wel op het centrale plein zitten en mensen kijken. Ik denk dat velen dat wel herkennen.
In de bus naar San Pedro zat ik naast een Australische kerel: Paul. Deze gast zag eruit alsof ie regelmatig naar trance-parties gaat en alsof ie een doorgewinterde backpacker was. En dat klopte perfect. Paul is 37 jaar en enorm jeugdig van geest. Echt een coole gast. Hij heeft ook twee jaar in Nederland gewoond en dus hadden we gespreksonderwerpen genoeg. Niet de standaard onderwerpen zoals waar kom je vandaan en waar
Doden vallei
Tja veel leven is er niet. ga je naar toe. Reeds in de bus spraken we af om samen de Uyuni trip te boeken.
Eenmaal aangekomen begreep ik waarom er maar een paar keer per week een bus rijd. Het is het kleinste dorpje ooit. Vergelijkbaar met El Chatén qua grootte, maar hier zijn er het hele jaar door toeristen. San Pedro ligt op een hoogte van ongeveer 2440 meter boven de zeespiegel. Aangezien de zeespiegel stijgt weet ik eigenlijk ook niet meer wat daar van klopt. De straten zijn er onverhard en eigenlijk hebben de gebouwen weinig uitstraling. Maar de mensen zijn er supervriendelijk. Geen toeristenhaters dus. Hierdoor loop je toch wel heel prettig door het dorpje. De meeste cafés en restaurants waren supergezellig. Meestal voorzien van zelfgemaakte meubelen.
Het gemak waarmee je een tour boekt is bizar. "Ik wil over tien minuten mee met een tour kan dat?" Voila! geregeld.
Zo boekten we om tien voor drie de tour naar Valle de la Luna. Die tour boekte ik samen met Paul en Ale. Ale komt uit Groningen en zijn naam spreek je dus niet uit als bier. Ale is een prima gozer. Lang blond en dus typisch Nederlands. De tour bestond uit
San Pedro
Met zijn karige straatjes zonder enige uitstraling is het toch een van de leukere dorpjes die ik bezocht heb een uitzichtpunt over de dodenvallei, een wandeling, drie rotsen die op vrouwen leken, een rots die op een dino lijkt en uiteindelijk de zonsondergang over de vallei zelf. Heel indrukwekkend allemaal. En natuurlijk niet te vergeten: Naast Ale en Paul waren er nog wat dames die zeer gezellig bleken te zijn. Met zijn allen zijn we ´s avonds ook uit eten gegaan.
Een dag later boekten Ale, Paul en ik de tour naar de Tatio Geysers. Bizar vroeg opstaan (4.00u) en direct met een busje de hoogte in. Mijn lichaam vroeg dringend om extra slaap in de bus maar het gebrek aan verharde wegen stak daar een flinke stok voor. Ze hadden ons wel verteld dat het koud zou zijn maar dat het 7 graden zou vriezen op die hoogte (4400m) hadden ze verzuimd te melden. Gekleed met alleen een simpel jack en een t-shirt daaronder heb ik mijn neus eraf gevroren tot de zon opkwam. En toen kon ik hem er pas weer aanzetten. Desondanks heb ik weer een van de vele natuurwonderen mogen aanschouwen op dit prachtige continent. Er waren tientallen geisers. En ondanks dat het water tegen het kookpunt aanzat kreeg ik het maar niet warm
Tres Mujeres
Net als de Three sisters in Australië hebben ze in Chili drie vrouwen. Op eentje is een keer een toerist gaan zitten waardoor ze afbrak. Je zal het maar op je geweten hebben... van de stoom. En de lucht die meekwam rook naar rotte eieren. Ja lieve bloglezertjes, ik heb aan de anus der aarde geroken! Ik heb daarna ook nog even een duik genomen in een natuurbad. Lekker warm! Zo´n 22 graden. En je weet niet hoe snel je jezelf moet afdrogen op het moment dat je uitstapt in de 5 graden boven celcius terwijl de grond nog bevroren is.
´s Middags was de tour al afgelopen en dat was prima want dan kon ik nog mooi een dutje doen alvorens ik sterren ging kijken die avond. Ja Joep! Het is gelukt! Ik had al bij verschillende mensen in Patagonië navraag gedaan en nergens kon het, maar in San Pedro kon het wel. Ik ging alleen aangezien Paul en Ale niet zo geïnteresseerd waren. Een Fransman met een goed gevoel voor humor voerde een komische strijd met de aanwezige britten terwijl hij vanalles vertelde over de sterren. Er was nauwelijks lichtvervuiling. Het enige dat licht produceerde waren de sterren zelf en een enkele auto 10 kilometer verderop. Op het zuidelijkhalfrond kun je het grootste gedeelte van de Melkweg zien. Ja sterrentechnisch zijn ze gezegend aldaar. De Fransman heeft het voor elkaar
gekregen me enig oriëntatie vermogen te geven aan de hand van de sterren. Ook vertelde hij hoe verschillende culturen tegen de sterren aankeken. En zo hebben alle culturen hun eigen tekeningen gemaakt in de sterren. Na zijn zeer interessante verhaal mochten we naar de sterren kijken door zijn kijkers. De meeste daarvan had ie zelf gemaakt. Het viel een beetje tegen, maar als ik mijn verwachtingen achteraf bijstel was het nog steeds de moeite waard.
Dat waren de drie activiteiten in San Pedro. Ik heb me er prima vermaakt. Uiteraard mede omdat ik er met leuke mensen was. Samen met Paul en Ale hebben we de Uyuni-tour geboekt die na een dagje luieren zou aanvangen.
Het zal dus wel duidelijk zijn wat mijn volgende blog zal zijn: Salar de Uyuni. Nog meer woestijn dus.
Advertisement
Tot: 0.081s; Tpl: 0.012s; cc: 9; qc: 56; dbt: 0.0545s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Pap en Mam
non-member comment
Goedemorgen Pieter Wat een dor gebied toch een schoonheid kan bieden. Meestal stellen wij ons de woestijn voor als de sahara of die in Irak, maar deze is werkelijk heel erg mooi. Wij komen hier Lama's tegen in het Noorderdierenpark of bij BNN. Maar jij komt ze dan even in de woestijn tegen. Ik dacht dat Ijsland alleen maar Geisers had maar even een vergissing. Ze zijn daar dus ook! Al met al weer prachtig geschreven en mooie foto's en zeker die van die geiser. Veel plezier verder Paps en Mams