Advertisement
Published: August 7th 2007
Na Cordoba hebben Michal en ik het reistempo voor het eerst echt opgevoerd. Zij moest op 2 april in La Paz, Bolivia zijn en ik moest op 6 april in Santiago de Chile zijn. Maar okay, eerst naar Salta dus. Mooie stad, lekker weer en al een andere sfeer, meer inheems, indiaans of hoe je het ook noemen wilt. We zijn er welgeteld 2 dagen geweest, 1 daggie door de stad gesjouwd en de andere dag op excursie gegaan. Normaal zijn we niet zo excursie-achtig maar hier ontkwamen we er niet aan. En, het was echt de moeite waard. Ruim 12 uur met een 4x4 naar ruim 3.000 meter, daarna door een cactuslandschap en onze chauffeur maar cocablaadjes kauwen. Tegen de hoogteziekte zei ie, nou lekker dan want hij begon er al 5 minuten buiten Salta mee (op 1.200 meter!!??) Maar hij deelde ons ook in de pret en zo hadden we onze 1e cocablaadjes ervaring. Toen nog niet wetende dat er nog velen zouden volgen. Het smaakt voor geen meter maar het schijnt goed te zijn voor van alles en nog wat, hoogteziekte dus, spijsvertering, tegen de honger en ik werd er een beetje hyperactief van, kon dus slecht slapen
die avond. Het is absoluut legaal en een normaal gebruik in de streek richting Bolivia.
Na 2 dagen Salta de bus gepakt naar San Pedro de Atacama in Chile. Een schitterende busrit over een pas van ruim 4.000 meter (maar weer wat cocablaadjes genomen die ik op straat had gekocht). De eerste zoutvlaktes gezien, grandioos. In San Pedro maar weer eens kamperen, daar ontmoetten we Kurt, een canadese tandarts van 32 die er ook tijdje tussenuit was geknepen. De volgende dag was een zeer druk programma, om 04:00 am met een busje vertrokken naar de El Tatio geisers. Die zijn het meest indrukwekkend rond zonsopgang dus vooruit dan maar. En, het moet gezegd worden, topper hoor. Super heet water dat overal uit de grond borrelt en soms meters hoog de lucht in spuit. De eitjes voor het ontbijt werden er ook nog even in gekookt. Op de weg terug in een nederzetting nog 2 spiezen met lama vlees (ach wat zielig!?) van de bbq soldaat gemaakt, zeer goed te hachelen.
Aan het eind van de middag hadden we het volgende alweer op het programma. Op naar de Valle de la Luna. Geen zin in een georganiseerde tour met weer
National Park full with cactusses
Wendy, weet niet of je nog steeds van cactussen houdt maar dit was echt cactus heaven!!!een busje dus mountainbike gehuurd en zelf op pad. En het was super, wat een gevoel, 16 km op de enige weg door de woestijn op je mountainbike en dan een klim door de bergen naar een soort maanlandschap om daar op de top van een zandduin naar de zonsondergang te kijken. Wat een dag, van zonsopgang tot zonsondergang. En omdat we "eigen vervoer hadden" waren we de laatste die het maanlandschap verlieten en zo in het donker met onze hoofdlampjes op weer richting San Pedro peddelden.
De volgende dag weer vroeg eruit. Via, via had ik vernomen dat het mogelijk was om de Licancabur vulkaan (5.976 m. op de grens van Chile en Bolivia) te beklimmen zonder dat je een duur reisburootje hoefde in te schakelen. Dus alle info bij elkaar geschraapt en uiteindelijk met behulp van onze nieuwe boliviaanse vriend Flavio en zijn reisburo alles geregeld. Flavio zou Kurt, Michal en mij bij een hostel in the middle of nowhere (net over de grens in Bolivia) vlakbij de Licancabur afzetten. Na de beklimming van de vulkaan (2 dagen later) zou Flavio ons dan weer oppikken om vervolgens meteen de 3-daagse tour door de zoutvlaktes te doen, ideaal,
zeker gezien de korte tijd die Michal en ik hadden.
En de beklimming van de Licancabur was zeker geen kattepis. Met de hoogteziekte vanuit Nepal nog in mijn achterhoofd was ik op het ergste voorbereid. Maar we hadden een goede gids, de coca-kauwende, rot-in-het-vak Bernardo. De 1e dag moesten we vooral veel slapen en aan de hoogte wennen. Het hostel was nl. al op 4.300 m. En alvast wat coca kauwen, en coca in de thee, coca everywhere, coca rules!!!! De volgende dag maar weer eens om 04:00 am paraat, voor de beklimming. Daar gingen we, eerst in het donker, hoofdlamp op, schitterende zonsopgang en hijgen, puffen, veel drinken. Michal hield het jammer genoeg bij 5.450 m. voor gezien, het was echt over en uit voor haar. Kurt en ik strompelden voort en sleepten ons warempel naar de top, 5.976 m. Bernardo liep nog steeds als een kievit en ik had het gevoel dat ik dronken was. Terug naar beneden wel 15 keer gevallen, alle concentratie en coordinatie was verdwenen. Maar wel een belevenis om nooit meer te vergeten. Terug in het hostel toch wel serieuze hoofdpijn etc. en 14 uur geslapen.
De volgende ochtend was de jeep van
Flavio op tijd en maakten we kennis met onze 3 medekompanen voor de tour door de Salar de Uyuni. Dat waren James, Alex en Tom uit Engeland, goeie gasten waar het goed mee reizen was. En de Salar de Uyuni was fenomenaal, elke keer verbaasde ik me weer over wat we zagen. Meren met elke kleur van de regenboog, wit, groen, rood, blauw. Vulkanen overal, de meest vreemde rotsformaties, woestijn en als klap op de vuurpijl, de laatste dag de zoutvlakte. Alleen maar witte vlakte met zout, zie de fotos maar, uitleg niet verder nodig. In Uyuni namen we afscheid van de andere Salty Geezers; Kurt, James, Alex en Tom (niet na eerst nog een goede afscheidsborrel te hebben gedronken) om de nachtbus naar La Paz te nemen. Dat was ff andere koek dan de bussen in Chile of Argentina. En dan La Paz, de hoogste hoofdstad ter wereld, 3.600 m. Super leuk sfeertje, veel marktjes waar je van alles kon eten (ook van alles uitgeprobeerd en niet ziek geworden). Daar hebben we nog 3 dagen rondgehuppeld, de laatste avond samen nog flink op stap geweest en daar kwamen we zowaar de andere Salta Geezers (James, Alex en Tom) nog
Estoy cociando
Doing some coca leaves tegen dus dat werd nog heel gezellig en laat! Toen 2 uurtjes slapen en daarna de 40-urige busreis naar Santiago de Chile om mijn ouders van het vliegveld op te pikken. Gelukkig ging Michal de eerste 10 uur mee naar Arica in Chile, dat maakte het al een stuk leuker. Toen voor de verandering (4e keer nu) maar weer eens afscheid genomen en bijna 2 dagen later net op tijd om mijn pa en ma te begroeten. Inmiddels reis ik alweer bijna 2 weken samen met mijn ouders door Chile en Argentina. Maar dat horen jullie later wel meer over.
English Version:
After Cordoba, Michal and I travelled to Salta. Nice town, nice atmosphere, more indiginous, indian etc. We stayed 2 days there. One of them we did a tour in a 4x4 to Cachi (small beautifull village) and to a national park full of cactusses. Our chauffeur chewed a lot of coca leaves and we had our part as well. It made me a little bit hyper active and i could not sleep well that night.
After Salta we went to San Pedro de Atacama in Chile. A great busride over a pass of more than 4.000
meter. San Pedro was good, like an oasis in the desert. We camped again (saving money!) and booked a tour to the El Tatio geysers for the next day, leaving at 04:00 am!!! The early morning seems to be the best time to see thes geysers. And i have to admit, its true, lots of boiling hot water meter high out of the earth. On our way back i tried some Lama asado and that was not bad at all!!!! (only for the poor and sweet lamas).
In the afternoon we decided to mountainbike to the Valle de la Luna with Kurt, a canadian guy we met the day before and who joined us at the geysers. Cycling on the only road trough the desert and than ending at the sundown in the Valle de la Luna was like a dream. The views were unbelieveable. Because we had our own bikes (the rest was on tours with small busses) we could stay longer and were the laste ones leaving the park in the darkness. Luckily we had our headlights to cylce back to San Pedro.
The next day, we had another big thing (yes, a very busy program these
Licancabur Volcano,
First time i met the f$%cking bastard!!!! weeks). We wanted to climb the Licancabur volcano (5.976 m) just over the Bolivian border. There is a lonely hostel there from where you can hire a local guide and avoid all the expensive travel agencies. We (Kurt, Michal and I) made an arrangement with Flavio, a bolivian guy with an agency. He would drop us at the hostel and after the climbing of the volcano (2 days later) he would pick us up and we could continue directly for a 3 day tour through the Salar the Uyuni.
The hostel was great, in the middle of nowhere, 4.300 m. desolate just across the bolivian border. Our guide, Bernardo suggested us to rest the first day and he was a big fan of the coca leaves. So we chewed again, put in the tea etc. Coca rules!!!!! The next day, 04:00 am again, ready to leave. With a 4x4 to the volcano and our struggle started. And it was a struggle. Michal stopped at 5.450 m. , she was over and out. Kurt and I made our way to the summit, 5.976 m. (dont ask how, i felt like drunk) and on my way down i felt about 15 times.
No coordination, no concentration. But a good experience. Back in the hostel i had a serious headache and i slept for 14 hours.
The next morning, the jeep of Flavio was in time to pick us up for the Salar the Uyuni. And we met our fellow companions from England, James, Alex and Tom. The 3 day tour through this desolate part of south Bolivia was great. Lakes with all different kinds of colors, strange rock formations, desert etc. And off course the salt flats. Just look at the photos, they tell enough.
In Uyuni, Michal and I said goodbye to the rest of the Salty Geezers and took the night bus to La Paz. There we stayed for almost 4 days. The last night ended in a big night out, we met James, Alex and Tom again so i slept 2 hours before taking my 40 hours busride to Santiago. I had to pick up my parents from the airport. Luckily Michal joined me for the first 10 hours to Arica in Chile. The next 30 hours were boring and i slept a lot. I was just 15 minutes before there arival at the airport so no problem.
El Tatio Geysers
Now i am traveling with my old folks for 2 weeks already, i will update on that on later.
Advertisement
Tot: 0.117s; Tpl: 0.016s; cc: 15; qc: 83; dbt: 0.0771s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.3mb
Yvonne
non-member comment
hola!
Leuk van je te horen, grappig dat ik alle gebieden op je foto´s herken! Mooie wereld he? Wat de natuur wel niet brengt. Ik vertrek maandag naar Cordoba, wat was het hostel waar jij verbleef ook alweer? Ik blijf daar een paar daagjes, ga naar Bariloche (heb ik immers gemist) en dan naar Mendoza. Als ik een paar daagjes heb ga ik naar Salta, wellicht een biertje zou lachen zijn! Ik moet de 2e week van mei in Santiago zijn want ga al bijna naar huis, snik... Ik kan in Martins huis verblijven, dat is wel gaaf he? We houden contact, doeiiiiiiii!