Hoofdstuk 2: achtbanen

---

In de tweede blog van deze reeks wil ik het graag hebben over achtbanen. Ik hou er gewoonlijk niet zo van, maar ik heb me nu toch twee gave achtbanen meegemaakt. De eerste bevond zich in Huacachina, het Alcantara van Peru (voor alle "niet-Neet Oet Lottum-kenners" die de verwijzing niet snappen, sorry). Huacachina is in wezen niet meer dan een kudde huisjes rondom een oase in het midden van nergens. En dat betekent dat het een stopplaats is voor allerlei soorten vogels en toeristen. Ik was er in dit geval een van de laatste soort. Die toeristen die naar Huacachima komen zijn er vrijwel altijd vooral voor de sandbuggy-tours en het sandboarding door de zandduinen rondom de oase. En dat is dus mijn eerste achtbaan, weliswaar een achtbaan zonder spoorrails of loopings, maar ik mag best mededelen dat ik nog nooit zoveel vrije-val-momenten heb meegemaakt in een vierwieler. Ook het naar beneden glijden op de sandboard-boards geeft een enorme adrenalinekick. Helaas heb ik door de hoge snelheden afscheid moeten nemen van iets dierbaars. Mocht iemand binnenkort nog een donkergrijs sportpetje vinden in de duinen van Huacachina, dan is dat waarschijnlijk van mij.

Mijn tweede achtbaan was van een andere aard. Deze miste naast een spoor ook nog eens een vaste ondergrond. Mijn volgende achbaan bevond zich in Nazca en was een klein 6-persoonsvliegtuigje vanuit waar ik de Nazca-Lines heb mogen bewonderen. Voor iedereen die niet weet wat dat zijn: het zijn hiëroglief-achtige afbeeldingen, maar dan van tussen de 50 en 3000 meter (!) groot en getekend op de harde rotsgrond. Een schijnbaar onmogelijke situatie als je je bedenkt dat er in die tijd nog geen waterpassen, lasermeters of mogelijkheden om je eindresulataat vanuit de lucht te bekijken waren. Heel erg indrukwekkend om te zijn, maar ik was ook weer blij grond te voelen onder mijn schoenzolen, want een mens blijft toch een landwezen.

Enfin, op dit moment ben ik in Arequipa waar ik morgen begin aan een Colca Canyon trek. Iedereen die tot dusver nog het privilege heeft gehad om op een digitale wijze met mijn in contact te staan, zal dit dus even moeten missen de komende drie dagen.

Avé Koos

---