Advertisement
Published: August 3rd 2010
Om te beginnen, onze zondagavond in Miraflores. Ana regelt een taxi voor ons, de rit naar Miraflores duurt 20 minuten is 9 kilometer lang en kost omgerekend 3 euro. Zijn andere prijzen dan bij Van Dienst, he Rolf?
De taxirit is weer eens spannend. Tijdens de rit lijkt het of de achteras op ieder moment onder de auto kan uitvliegen en we kennen totaal de weg niet, waardat de chauffeur ons heen brengt is dus een groot raadsel.
We gaan naar Larcomar, een winkelcentrum met restaurants gericht op toeristen. Vergelijkbaar met de Spaanse Costa's. Hier onze eerste Pisco Sour op, de lokale cocktail, het Sour was goed te proeven. Omdat we geen zin hebben om op straat weer een taxi te regelen besluiten we bij het taxistandpunt een taxi te bestellen. De prijs was maar iets hoger, 23 soles, dat is dus meer dan 2 keer zo duur (Deb twijfelde over de kosten) maar we hebben het over 7 euro of te wel het instaptarief in NL.
Vanochtend (maandag) de taxi genomen naar het busstation. Ana van het hotel heeft ook deze weer voor ons geregeld, dit doen we omdat zij goed kan onderhandelen. Gaat er zo weer 1 soles vanaf, das weer 30 eurocent bespaard, die we vervolgens als fooi geven omdat de taxichauffeur ons niet heeft laten verongeluken.
Op internet lazen we dat we bij de busstations goed op onze spullen moeten letten. We hebben gekozen voor de duurste en meest luxe busmaatschapij en dat is te zien. Overal zie je policia en securidad lopen. Het geeft een erg veilig gevoel. Voordat mensen in kunnen stappen wordt de gehele bus gecontroleerd door de policia en iedereen gaat langs een metaaldetector. Voor de verandering wordt Mathieu eens niet gefouilleerd (ook al knippert de detector alle kleuren die hij kent..) en al snel mogen we instappen. Nu zijn deze bussen totaal niet vergelijkbaar met degene die wij kennen in Europa. De stoelen zijn van leer, breder en Mathieu zit ruimer in deze bussen dan in het vliegtuig van KLM. Ook krijgen we bij vertrek een instuctiefilmpje zoals we dat gewend zijn van een vlucht, krijgen we een gratis lunch aangeboden tijdens de rit en kunnen we genieten van een film. Voor de prijs hoef je het ook niet te laten. Onze rit naar Paracas duurt 3,5 uur en een enkeltje kost 16,50 euro p.p.
Tijdens de rit zien we voor het eerst ook de echte krottenwijken. De pauperzooi die we hiervoor hadden gezien waren dus de middenstandswijken en op dit moment krijgen we de echte cultuurschok. Vanaf de snelweg zien we grote wijken met huizen van steen, hout, golfplaten die gebouwd zijn rond straten zonder enige asfaltering. Na een half uurtje komen we ook terecht in de woestijn. Grote zandheuvels en rotsen zien we aan beide kanten van de weg. Ook komen we onderweg terecht in de dikke mist die van mei tot november langs deze kust hangt. Het zicht is een meter of 40 - 50. Het woestijnlandschap is vreemd om voor het eerst in je leven te zien maar er is een ding wat gruwelijk stoort. Overal langs de Panamerican Highway zie je afval ligen. Letterlijk iedere meter of 2 ligt een plastic tasje, vuilniszak of andere rotzooi. Waar er bewouwing is zijn er ook een soort paden en ondiepe kuiltjes gegraven waar de bewoners dan hun afval storten. Vanaf de snelweg kan dan het afval worden opgehaald of het worst in de fik gestoken. Tevens zie je hier nog vaker autobanden in de berm liggen dan in Belgie.
Na drie uur en drie kwartier komen we aan bij een klein dorpje, we rijden een zandpad in met schuttingen van grote rieten vlonders. De bus stopt bij een uit riet en bamboe opgebouwde toko, dit blijkt het busstation van Paracas te zijn. We stappen uit en al snel hebben we onze tassen bij de bagage opgehaald (net als bij het vliegveld, alleen geen lopende band maar 2 peruanen). Het duurt niet lang voordat de eerste propper van een hotel ons uitleg geeft over hoe Paracas in elkaar steekt en we kunnen gelijk een kamer bekijken direct achter het busstation. Dit hotel ligt iets buiten het dorpje en we besluiten de verdere hostels te proberen. Bij de bagage hebben we Mandy en Frank ontmoet uit NL en Belgie en we besluiten met z'n 4-en opzoek te gaan naar een slaapplaats. Op z'n Hollands zo goedkoop mogelijk. We worden vergezeld door propper nummer 2, een irritante vent die we maar niet kwijt raken ondanks dat we meerdere hostels in lopen en niet reageren op wat hij zegt. Uiteindelijk komen we bij zijn hostel en idd hij heeft de goedkoopste aanbieding, maar de kamers zien er niet zo mooi uit dus we besluiten verder te gaan. Natuurlijk loopt hij weer mee, blijkt dat hij nog een hostel heeft. Onderweg naar zijn tweede hotel bezoeken we nog een hostel waarvan de eigenaresse naar buiten komt om ons de kamers te laten zien. Ze heeft voor ons niet de goedkoopste kamer maar de kamers zien er schoon uit en we zijn allen moe van het sjouwen met onze rugzakken. We besluiten te overnachten in hostel Refugio del Pirata of te wel het hotel van Piet Piraat.
In het hotel zijn we ons eerste ding kwijt. Mathieu besloot namelijk dat het verstandig was om het slotje van de flight bag op zijn rugzak te doen zodat die niet opgetrokken kan worden om de camera of laptop er uit te trekken. Deb zegt nog: 'Wil je niet de mijne met cijfercombinatie gebruiken?' maar Thieu vindt dat de zijne met een sleutel net zo handig is. Hij doet dat sleuteltje gewoon in zijn zak met rits en voor de rest gaat daar niks in of uit. In het hotel blijkt idd dat er niks in is gegaan, inclusief de sleutel. Na wat zoeken in verschillende kledingzakken kan er worden vastgesteld dat de sleutel er niet is. Kennelijk is er bij het opbergen in de broekzak in de bus iets misgegaan. Na wat gepiel met een nagelknipper en klein vijltje is het duidelijk dat Thieu en Frank geen meesterinbrekers zijn en we besluiten later in het hotel wel een tang te regelen om de tas weer open te krijgen. Voor als nog doet het slot zijn werk.
Het is half een 's-middags en we willen eigenlijk gelijk de Islas Balestas bezoeken. Dat kan dus niet, vanwege het tij vinden er alleen tours plaats in de ochtend. We moeten dus wachten tot dinsdagochtend. Als dat niet lukt willen we graag het National Parc bezoeken. Deze tours zijn ook al begonnen maar er is wel een mogelijkheid. We kunnen het park met een taxi bezoeken, alleen praat deze geen engels en is hij geen gids dus dat vinden we geen optie. Natuurlijk kunnen we bij onze hotelbaas de tour boeken voor morgen, maar we besluiten verder te lopen om maar weer eens een prijsvergelijking te doen. We lopen het kantoor van Eco Tourisme binnen. Hier blijkt dat we dezelfde dag nog een tour door het National Parc kunnen doen met een engelse gids. We moeten alleen wel een taxi nemen en die extra kosten komen dan boveop de tour. De man raad het ons ook af en wil ons eerst even laten zien wat hij aanbiedt en wat we kunnen verwachten. Hij gebruikt hiervoor een Powerpoint presentatie en ratelt lekker in het spaans bij de foto's van de verschillende dieren en landschappen. Deb vertaalt het spaans, wat perfect gaat en Mathieu is het eigenlijk bij foto 4 al zat. Nadat de beide tours zijn weergegeven krijgen we eindelijk de prijs te zien. In totaal 65 soles p.p. Dit is dus wel even 5 soles duurder dan bij ons hotel zeggen Mandy en Deb. Mathieu en Frank zijn er al lang klaar mee en begrijpen niet zo goed waarom we moeilijk staan te doen om 1,5 euro. Dat is al terug verdiend als je hier 2 flesjes drinken koopt (halve liters coca cola enz. 0,60 euro). Mathieu vindt dat de man zo zijn best heeft gedaan op de presentatie en vindt dat we de tours bij het bedrijf moeten boeken voor de volgende dag, gelukkig is iedereen het daar mee eens en daarmee komt gelukkig een eind aan de prijsvergelijking die inmiddels al een uur duurt.
We hebben honger en besluiten wat te gaan eten aan het strand. Op het strand zijn er 5 pelikanen en die zijn wel een bezoekje waard. Er lopen wat Peruaanse jong rond met visjes die de pelikanen voeren en lokken zodat je foto's van de pelikanen kan maken. Hier vragen ze natuurlijk weer geld voor. Maar gelukkig is niet iedere pelikaan hongerig en lopen sommige een beetje rond. Mandy maakt nog een foto van ons met een pelikaan die ze zal mailen. De pelikaan bevindt zich op een meter of 2 van ons en natuurlijk vindt dat Peruaanse joch dat hij wel wat dichterbij Deb kan komen. Hij lokt de pelikaan dichterbij en opeens hapt die waterkanarie naar Deb. Hij mist er op een halve meter maar zij rent natuurlijk weg terwijl ze de boel weer bij elkaar gilt. Net als die Peruaanse jong ligt Mathieu helemaal dubbel hierom. Vervolgens lokt een van die kinderen de Pelikaan dichter naar Mandy en Frank waarop de pelikaan richting hun begint te rennen. Hierop rennen zij weg voor de pelikaan waarop Mathieu nog harder moet lachen. We besluiten maar wat te gaan eten. Na het afslaan van 4 of 5 proppers van verschillende restaurantjes besluiten we te gaan eten bij Juan Pablo. Hier hebben we wel duur gegeten, onze rekening was 21 euro, maar gelukkig zijn de borden groot hier in Peru. Het is ook onvoorstelbaar hoeveel garnalen je hier krijgt als je rijst met garnalen besteld. Waar je in NL dan misschien afgescheept wordt met 6 of 7 garnalen zitten er hier gewoon een stuk of 20 in, dus ook echt garnalen met rijst.
We tafelen erg lang en na een wandeling in het dorpje en het bekijken van de vissersvloot besluiten we op het dakterras van het hotel naar de zonsondergang te kijken. Voor de zonsondergang wordt het statief te voorschijn gehaald en er zijn weer wat foto's gemaakt. Thieu begrijpt nog niet helemaal hoe hij moet werken met de camera en flink tegenlicht dus tips voor het fotograveren van zonsondergangen graag in de reacties of op de mail. Hierna nog even de locale supermarkt bezocht. De gemiddelde campingwinkel in Overdinkel beschikt over meer produkten. Wel verkopen ze hier zwarte mais, dit gaan we nog proberen voor we naar huis gaan. We kopen wat fruit voor het ontbijt morgen en besluiten vroeg naar bed te gaan. Morgen staan de twee tours te wachten en daarna reizen we waarschijnlijk door met de bus naar Huacachina om te gaan sandboarden. Oh ja het slotje was met een geleende baco in twee tellen open getrokken. Mandy had een tip gekregen van American Airlines, gebruik gewoon een Ty-rap.
Liefs,
Thieu en Deb
Advertisement
Tot: 0.099s; Tpl: 0.012s; cc: 12; qc: 52; dbt: 0.0628s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Hanneke Laarakker
non-member comment
dag lieverds, fijn dat jullie goed zijn aangekomen. En al echte wereldreizigers zo te lezen. Geen obstakel te groot of jullie lossen het wel op. Leuk om zo mee te kunnen genieten. dikke kussen, Hanneke