Advertisement
Published: October 20th 2012
Machu Pichu
Wij zijn er!Hallo allemaal!
Een nieuw verhaal. Het wordt weer tijd. Nog steeds in Peru, al 6 weken. Maar.... Bolivia is dichtbij en aan het einde van deze week zullen we de grens oversteken.
Nu eerst nog een verhaal vanuit het prachtige Cusco. Koloniale stad, op 3.300m, omgeven door bergen, cultuur, geschiedenis, sfeer, leuke mensen en Starbucks! We zijn net terug van de Machu Picchu. WAUWWW!! Maar, daarover straks meer, we moeten natuurlijk bij het begin beginnen, dat hoort zo.. ;-)
Na het zandhappen in Ica pakken we de nachtbus naar Arequipa, helemaal in het zuiden. 'Ja hoor, jullie krijgen een warme maaltijd in de bus!' , wordt beloofd door de busmaatschappij.... Jahaa, wél als je in Lima instapt idd, maar als de bus eenmaal, na 5 uur rijden in Ica aankomt om ons op te pikken is die maaltijd er wel (bakje rijst met droge kip) maar dat warme mag je er zelf bij bedenken... Ach ja, eten is eten. Gelukkig zijn de stoelen goed voorverwarmd door Peruanen die met hun hele hebben en houden op verkeerde plekken gaan zitten.
We komen de volgende ochtend aan in Arequipa, ook wel 'de witte stad' genoemd. Aan de voet van
Araquipa
Mooi koloniaal stadje (1,5milj), altijd mooi weer ook. vulkaan Misty, op 2.300m. De Spaanse invloeden knallen de pan uit! Maar mooi is het wel. Hier ontdekt K de eerste Starbucks op deze trip en duur of niet, er móet even aan de behoefte worden voldaan. Eindelijk echte koffie...
Arequipa is mooi, echt mooi en heeft veel sfeer, veel cultuur, geschiedenis, moderne winkels, restaurants en cafés, leuke markten. Ook heeeeeel veel toeterende auto's incl. alarm en fanfare met vuurwerk om zes uur 's ochtends. Wie bedenkt dat!! Hoezo laat je een fanfarekorps door het centrum lopen om zes uur in de ochtend??? Het is hier elke dag feest, elke dag knalt ergens vuurwerk en verzinnen de Peruanen een reden om te feesten. Maakt niet uit welke dag het is. Ach, de stad leeft wel, that's for sure.
Na een paar dagen slenteren, stappen, relaxen is het tijd voor actie! We zijn inmiddels met zes mensen (4 NL'ers en 2 Duitsers) en plannen een tripje richting Colca Canyon. Hier vliegen Condors (grootste vogels ter wereld) en het is de op 1 na grootste canyon ter wereld. Nou, dat kan je natuurlijk niet overslaan. Nu we dr toch zijn..... Om acht uur 's ochtends proberen we op de bonnefooi
Cabanaconda
Het leven gaat ook hier gewoon door, effe t stoepje vegen de bus te pakken bij het busstation. Helaas, vol. Of we even 5 uur willen wachten op de volgende bus. Tuurlijk. Geen probleem, we hebben de tijd. De busrit naar de startplek van de canyon bedraagt 6 uren. Ach, we zijn wel wat bussen gewend, denken we. Echter, dit is een lokale bus. Dat betekent dat ie overal, nee echt overal stopt om mensen op te pikken (geldkwestie) en ietsie gammeler is dan de bussen waar we tot nu toe mee hebben gereisd. Maar het geeft helemaal niets want dit is dus Peru. Lekker Latijns muziekje aan boord, gezellig gekwebbel van kuikens in een doos (die helaas ook echt heel erg stinken!). We rijden uren over de Andesvlakte. Prachtig!! Als we op de helft van de rit zijn maken we een stop in het 1e dorp van de canyon (waar wij niet moeten zijn). Er staat hier een hele lange rij mensen voor de bus te wachten. Ik vraag me nog af wat die mensen daar toch doen en waarom ze bij 'onze' bus staan want die is immers vol. Als ik terugkom van de tassencheck (altijd doen als een bus lang stopt, er kunnen altijd mensen zijn die je
Oasis
geweldig uitzicht over Colca Canyon, de 2 na diepste canyon ter wereld, jaja tas erg interessant vinden....) snap ik wat er is gebeurd, ál die mensen zijn de bus ingegaan. Echt overal staan en hangen ze. En laat ik nou net een plekje hebben achterin de bus...... Het 2e deel van de reis is dus behoorlijk warm en stoffig. De geasfalteerde weg heeft plaats gemaakt voor kiezels en keien. Als we na nog 3 uur in Cabanaconde aankomen, na een reis van in totaal 11 uur, zijn we dan ook een beetje moe. Blij dat we er zijn bestellen we een pizza en plannen met Ris, Iris en 2 Belgen die zijn aangehaakt onderweg, de trek van 3 dagen die de volgende dag zal starten.
Om zes uur gaat de wekker. Hup, eten en gaan. De 1e dag is vooral naar beneden lopen, de canyon in. Lekker warm zonnetje, lekker steil pad (af en toe schaats je naar beneden, die stenen zijn net knikkers) en gezellig gezelschap van een straathond die vanaf het startpunt ons is gevolgd. We noemen de hond Ben, omdat we vinden dat het een echte Ben is. (..?) en denk nou maar niet dat naar beneden lopen een makkie is! Na een tijdje gaan je benen trillen, voel
nachtje Oasis
meest byzondere camping ever, hier kunnen we wel een dagje langer blijven je dus je spieren en worden je benen loodzwaar! Jaaaaa, reizen is echt niet altijd een pretje, ook wij zien af! Aan het einde van de dag komen we moe maar voldaan aan bij onze eerste slaapplaats. Afgelegen en wel is daar een hostel. We worden door de eigenaren super hartelijk ontvangen met een knuffel en een kus en krijgen direct soep en ander warm eten. We zijn, op 2 Fransen na, de enige bezoekers van die dag. We zwemmen in de rivier en wachten tot het donker is en springen dan in de natural hot pools aan de rand van de rivier. Lekker heet water en een prachtige sterrenhemel! Fantastische plek! We zien vallende sterren en de Melkweg. Biertje erbij, helemaal dikke prima! (bovendien goed voor de spiertjes)
De volgende ochtend vertrekken we voor een lange tocht, vooral omhoog. Het is warm en zwaar, maar ook prachtig! Wat een uitzichten! We zien dan eindelijk 2 Condors! Halverwege de middag komen op de 2e plek van bestemming, de echte oase. Nououou, een droomplekje! Mooie slaaphutjes en een prachtig echt zwembad! Met het uitzicht op de canyon, lekker zonnetje, een mooie waterval en Condors in de lucht liggen we in
Condor
de enige die zich even dichtbij liet zien, vink! en aan het zwembad. We mogen ons tentje naast het zwembad zetten. Briljant! Gelijk gedoopt als mooiste kampeerplek ooit!
We besluiten de dag erna de zware klim omhoog uit te stellen tot halverwege de middag, om zo lang mogelijk te kunnen genieten van deze idillische plek. Maar ja... Het uur des oordeels komt genadeloos dichterbij en we zullen echt omhoog moeten lopen, 1.100m, over een steil pad in de warme zon. Het is ver-schrik-ke-lijk zwaar. Drie uur lang zwoegen. Onderweg worden we ingehaald door mensen op ezels. Het lijkt verleidelijk, maar opgeven is geen optie en bovendien is dat onze eer te na. Natuurlijk lopen we (en zweten we peentjes). Moe maar blij komen we aan bij het hostel in Cabanaconde. Ben de hond is al die tijd bij ons gebleven. Heeft 's nachts gewaakt voor de tent en ons de weg gewezen als we het niet wisten (echt waar!), in ruil voor wat eten en drinken. Fair deal. Boven gekomen in het dorp schuiven we in het hostel aan voor pizza en wijn. De man met de hamer is helaas onverbiddelijk aanwezig. Alle energie is weg.
De volgende dag gaan we terug met de bus naar Arequipa.
Cruz del Condor
Er wordt gelijk ingesprongen op de behoefte van de mens op het moment dat je een Condor wilt fotograferen, wie wil er nu geen trui of muts? Omdat er op de route een uitzichtpunt ligt waar je nog beter de Condors kunt zien, nemen we een bus eerder (6 uur) om een paar uur op 'cruz del Condor' te kunnen zijn. Het wachten op kan beginnen. Op een gegeven moment vliegt er voor onze neus een behoorlijke vogel. 'goh, leuke vogel, ach ja leuk, wat zal het zijn..' 'WAT??' Shit!! Een Condor, bijna omver gevlogen door een Condor, aanraakhoogte! Hoezo nog niet helemaal wakker....
Als we na wederom 6 uur bussen (deze chauffeur had haast!) aankomen in Arequipa, boeken we direct de nachtbus naar Cusco. Waarom nog blijven als de volgende uitdaging op je wacht?! We moeten wel even 7 uur overbruggen en gaan dus de stad in. De volgende ochtend komen we in Cusco aan. Pittig ritje achter de rug. Alleen maar bochten door de bergen en gratis lekke band.
In Cusco gaan we op zoek naar een gezellig hostel. Ontbijten, installeren in de kamer en hup, de stad verkennen. Prachtig! Alweer prachtig, het houdt niet op. Super veel sfeer, geschiedenis, Spaanse bouwstijl, gezelligheid, mooie straten, schoon... Tja, dit is toch wel de mooiste stad tot nu toe.
Na een paar dagen plannen
Cusco
De straten van Cusco, mooi met de rode daken overal, een van de mooiste en relaxedte steden tot nu toe we met zn vijven een alternatieve trip richting Machu Picchu. Want tja, wie naar Cusco gaat, gaat naar Machu Picchu! HÉT hoogtepunt van Peru... Op de lijst van de 7 wereldwonderen, op de voorpagina van elke reisgids van Z-Amerika, wereldwijd historisch hoogtepunt, wereldwijd éen van de meest bezochte historische attracties (mochten er toch nog onder een aantal stenen mensen zitten die niet weten wat het is, ga je schamen en google even op Machu Picchu afbeeldingen en je weet het weer (het is net zoiets als dat je zegt dat je niet weet wat pyramides zijn of de Chinese muur..).
We besluiten om met een heerlijk toeristische bus mee te gaan zodat we alle hoogtepunten zien van the Sacred Valley. We proberen, Nederlands als we zijn, onder de 70 sol toeristenticket uit te komen door in de bus te blijven zitten bij de controle. Toch moeten we er echt uit. De bus rijdt 2 meter verder en dan mogen we weer instappen. Zonder controle.... Eh.. Wie snapt de logica hiervan?? Uiteindelijk eerlijk betaald zien we die dag een aantal echt mooie Inca-opgravingen. We schudden de toeristen van ons af en slapen in Ollantaytambo (níet uit te spreken, zelfs niet
Inca straten
In 700 jaar nog niets veranderd, check het rioolsysteem. op de achtergrond het militaire gedeelte, tactisch hoger gelegen. na oefenen). Het dorp is in 700 jaar tijd weinig veranderd. Bovendien heeft het een groot Inca-fort. Super mooi!
Vanuit dit dorp pakken J en ik de volgende dag de trein naar Aquas Calientes, het startdorp voor de Machu Picchu. Onze 3 Duitse vrienden besluiten deze reis langs het spoor te lopen (verboden en gevaarlijk, gezien het aantal kruisen aan de kant van het spoor) om de kosten te drukken. Aquas Calientes is niet meer dan een uit de grond gestampte toeristenplek, waar het maar om éen ding draait:geld. Alles is duur en van slechte kwaliteit. Nou vooruit, we komen niet voor het dorp. J, onvermoeibaar als hij is, beklimt voor de lol nog even een steile berg, van waaruit je op de top de Machu Picchu kan zien liggen.
's Avonds gaan we naar de hot springs, met fantastisch uitzicht op jungle, bergen en parkieten die zoveel lawaai produceren dat je bijna oordoppen nodig hebt. We blijken in de hot pools niet de enige te zijn.... Het ziet er zwart (letterlijk) van de Peruanen! En, nee natuurlijk, dat hebben wij weer, komen er ook nét heel gezellig een aantal klassen basisschoolkids binnenstampen. Ontspannen hoor, heerlijk! Het ene
misty picchu
na ongeveer een uurtje geweldige vergezichten als de wolken zich langzaam hebben opgetrokken na het andere bommetje wordt geshowd (en ik zei nog zo...).
De volgende ochtend gaat om 4.00 uur de wekker. Het is zover! We lopen richting ingang van het park. De poort gaat om 5.00 uur open. Dan is het nog een uur steil omhoog lopen door de jungle. Helaas lopen we midden in de wolken (o, met mn hoofd in de wolken.. :-)) en regent het. Boven gekomen bij de ingang van Machu Picchu is het echt niet beter geworden. We besluiten (nog steeds met zn vijven) het maar als grap op te vatten en alles grappig te vinden. We zien niets, alleen de dichtsbijzijnde ruines. Het blijft regenen. Hebben wij weer! Dan maar baldadig worden, lopen waar het niet mag, onzinnige verhalen vertellen, pijlen die de richting aangeven omdraaien, springfoto's maken, gekke bekken trekken, verstoppertje spelen. Zo wordt het echt heel grappig. Toch enigszins onzeker over de situatie denken we allemaal hetzelfde; het zal toch zeker níet zo zijn hè.. Nu ben ik hier éindelijk, gaan we niets zien! Het zal toch zeker niet?! .. Nee, het zou inderdaad zeker niet, na een uur of twee verdwijnen de wolken, breekt de zon door en krijgen we de
El templo del sol
tempel van de zon, inclusief offerblok allermooiste uitzichten en plaatjes éver! We besluiten dat het niet mooier had gekund, het mysterie van de Machu Picchu, de wolken horen daar bij, trekken langzaam op. Echt waar, PRACHTIG!!! Absoluut het grootste hoogtepunt van de reis tot nu toe, éen van de mooiste dingen die we ooit hebben gezien! De Inca-stad, de bergen, de jungle, de mystiek die er hangt, alles bij elkaar maakt dat dit een magische plek is waar je in mee wordt gezogen. We zitten drie uur lang op dé plek, alleen maar te kijken. Elke dag komen hier 2.500 mensen maar die vind je gewoon niet terug. Heel bijzonder! De komst van een aantal nieuwsgierige, zeer stoffige lama's maakt het beeld compleet.
Na een niks-doe-dag op zondag gaat J op maandag een individuele trekking doen van 4 dagen. Tja, want ja, we hebben nog niet voldoende gelopen de afgelopen tijd. Stel je voor.... K besluit in Cusco te blijven. Weer een paar dagen naar school voor Spaanse les, massage en het schrijven van dit verslag. In ons volgende verslag zal J vertellen over die stoere en gevaarlijke tocht met dodelijke spinnen en slangen, vallende rotsblokken en kans op overvallen.. Want het moet natuurlijk wel
Putusi
Klein bergje vanwaaruit je Machu Pichu mooi kunt zien... spannend zijn, een solo-trekking (is trouwens geen geintje)!
We genieten. We zijn super relaxed en beseffen elke dag weer hoe luxe dit is, gewoon een jaar doen wat je wilt doen, ervaren, ontdekken, leren, ontwikkelen, je rust vinden, mensen leren kennen, waarderen wat je heb. Ik besef elke dag hoe bevooroordeeld wij zijn dat we dit kunnen en mogen doen. Bijzonder is het en heel waardevol.
We merken dat velen van jullie digitaal met ons meereizen. We krijgen dagelijks, op allerlei manieren, reacties. Dat vinden we leuker dan jullie je kunnen bedenken. Het is echt heel fijn om te merken en voelen dat je weg bent, maar dat jullie, ons thuisfront, ons niet vergeten. Gelukkig bestaat er sociale media en hebben wij op vele plekken wifi, maar het is goed en prettig om jullie te blijven spreken. Niet alleen voor onze belevenissen, maar ook voor die van jullie. Bedankt voor de interesse, de inspiratie, de warme berichten en de glimlach op ons gezicht. We worden er blij van.
Tot snel en veel liefs!
Klik hier voor onze toppers van foto's
Advertisement
Tot: 0.107s; Tpl: 0.018s; cc: 9; qc: 45; dbt: 0.06s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 2;
; mem: 1.2mb
hendrika kleinsmit
non-member comment
hallo wat fijn weer iets van jullie te horen erg mooie verhalen keek er al naar uit dacht e zal toch niks zijn gebeurd want al een tijdje niets gehoord prachtig en geniet er van want wat is het een beleving hier is alles goed je moeder nog even op visite gehad even de kaart van portugal opgehaald dar gaat ze met haar zus naar toe haar nog even wat tips gegeven is ook prachtig daar hoop dat ze het leuk vinden en dat ze mooi weer hebben erwin en yvonne zijn een huis aan bouwen en hopen er eind januari in te kunnen wietse en frank komen er te schilderen dus mooi allemaal is hie nog prachtig weer de tempuratuur is haast nog 18 graden en dat in oktober zo hiet weer even wat nieuws uit oldeholtpade veel plezier en kijken weer uit naar het volgende verslag groeten hendrika