De Villarrica en het sprookjesbos

---

Zaterdag 10 januari, kwart over 6 in de ochtend. Met minibusjes rijden we door het Nationale Park van Villarrica – de ‘welvarende’ buurstad van Pucón waar de Spanjaarden kwamen om goud te zoeken. We gaan de gelijknamige vulkaan Villarrica (2847 meter) beklimmen. Het is de meest actieve vulkaan van Zuid Amerika en heeft 59 waargenomen uitbarstingen gehad, waarvan de laatste in 1992 plaatsvond. Ook nu is de vulkaan actief: er komt een constante sliert rook uit de krater op de top. Gelukkig staat het stoplicht, dat aangeeft wat de condities van de vulkaan zijn, op groen.

Op 1400 meter hoogte stappen we uit het busje. Bepakt met helm, waterdichte broek en jas, handschoenen, pikhouweel en rugzak lopen we naar de skilift die ons naar een hoogte van 1800 meter zal brengen. Alleen daar aangekomen blijkt dat de ski lift kapot is. Dat wordt dus lopen. We doen bijna een uur over de 400 meter die we moeten overbruggen om bij de sneeuwgrens op de vulkaan te komen, maar het uitzicht is onbetaalbaar. Dat wordt alleen maar beter als de ‘echte’ beklimming van de vulkaan begint. Eén voor een schuifelen we achter elkaar omhoog de sneeuw in. De gids loopt voorop en hakt een pad uit. Hoe hoger we komen hoe feller de zon schijnt en hoe onvoorspelbaarder de wind wordt. Op 2000 meter hoogte krijgen we rukwind na rukwind te verduren die sneeuw verplaatst en aandoet als hagel. De gids zegt dat verder gaan gevaarlijk is, omdat de rukwinden toenemen richting de top. We blijven daarom waar we zijn en noteren 2050 meter als ons hoogste punt en genieten van het uitzicht. Dan is het tijd voor de afdaling, en waarom zouden we gaan lopen als het ook anders kan? Namelijk met een klein plastic sleetje. “So much fun!” volgens de gids en hij heeft gelijk!

Moe maar voldaan zijn we als onze Pachamama gids Raul ons ’s avonds meeneemt naar de geothermische baden Los Pozones. In het dal tussen de bomen liggen de verwarmde baden en stroomt een riviertje waarin we kunnen afkoelen. Een prachtige idyllische plek om te ontspannen! Dan is het tijd om afscheid te nemen van onze groep. We blijven nog een aantal dagen langer in de regio van Pucón, terwijl de rest verdergaat met de Pachamama route.

Er staat voor ons namelijk iets anders op het programma: we gaan naar Nationaal Park Huilo Huilo (uit te spreken als ‘Wielo Wielo’). Huilo Huilo is 1000 km2 privé gebied, opgekocht door de rijke zakenman Petermann. Sinds 2000 wordt dit gebied beschermd en is het alleen open voor kleinschalig ecotoerisme. Het park ligt zo’n 125 kilometer ten zuiden van Pucón. Met een gehuurde Fiat Uno rijden we – deels over onverharde wegen – in drie uur naar het natuurgebied (we gingen dus niet zo snel). We blijven overnachten in Hotel Baobab, één van de bijzondere hotels die gebouwd is voor bezoekers. Hotel Boabab wordt ook wel ‘The Tree House’ genoemd. We hebben geluk: door een fout in onze reservering mogen we in de suite bovenin het hotel slapen, tussen de boomtoppen. Niet alleen in het hotel lijkt het alsof we in een sprookje zitten, maar in Huilo Huilo zelf ook. Over smalle paden door het regenwoud en houten vlonders komen we langs schitterende watervallen en bijzondere mapuche beelden. In het park leven verscheidene bijzondere dieren: de Darwin kikker, een klein aapje (monito del monte) en het kleinst hertje ter wereld, de poedoe. Helaas zijn deze dieren zo bijzonder dat we geen van hen hebben gezien. Wel zagen we de voedertijd van de wilde zwijnen in het park en hebben we onze fotografie kunsten kunnen oefenen op de herten.

Inmiddels zijn we alweer door de Pachamama bus opgepikt en verblijven we momenteel in Valdivia. Dit is met zo’n 200.000 inwoners de derde stad van Chili. Samen met de gids hebben we een stadswandeling gemaakt. Bij de vismarkt hebben we zeeleeuwen (zeewolven in het Spaans) gespot die de restjes kwamen opeten. Morgen vertrekken we richting Puerto Montt vanwaar we doortrekken naar Patagonië!

---

Comments

[Leontien]

Wauw wauw!
Wat een belevenissen al voor pas een weekje!! De foto's laten wel blijken dat het een prachtig land is! Zeer benieuwd naar alle andere foto's :) Lukt het een beetje met de nieuwe camera? Zo'n tree house echt geweldig, jaloers! Ga lekker verder genieten voor je het weet is het weer voorbij en ben je weer in het regenachtige Holland :( (alles gaat goed hoor in jullie huisje, fijn om daar nu even te zitten) X

[jan]

Mooie Calimero-helmpjes
Want zij zijn groot en ik is klein. Zeker op zo'n vulkaan (berg) kom je er achter dat je maar een klein wezentje bent in vergelijking met zoveel natuur(geweld)ig. Wat een mooie ervaring om daar te lopen zeg... Wellicht moeten we na de Noordkaap dit jaar volgende keer naar de Zuidkaap of hoe het ook mogen heten aan die andere kant van onze aardbol. Veel plezier bij jullie volgende avonturen. Stay in touch. Papa x