Advertisement
Na een hele dag reizen van het Paaseiland naar Santiago naar Atacama en van daaruit een nachtelijke taxirit te hebben genomen, komen we in het middernachtelijke uur dan aan in San Pedro van Atacama. Onderweg genoten van de open sterrenhemel ( ik begrijp nu waarom Chili een favoriet is van de astronomen ), en zelfs getrakteerd op enkele vallende sterren... Pareltje van een hostel gevonden dankzij gast die ons uit de nood heeft geholpen daar ze onze reservaties in HI Hostel waren vergeten en we in het midden van de nacht onderdak zochten... Hostal La Ruca, onze thuis voor de komende dagen, overdonderd door attentie van het huiskatje dat niet van ons weg te slaan was... of eerder omgekeerd!
In het daglicht ontdekken we dat dit kleine stadje zich verliest in de kleuren van het landschap aangezien alle huizen in adobe zijn: een mengeling van okerkleurige aarde en van stro... 's ochtends is alles roze, op de middag is het oranje dat heerst en 's avonds bij zonsondergang is het rood dat wint. We bevinden ons op meer dan 2500 m hoogte, de nachten zijn frisjes... In de namiddag klimmen de temperaturen naar meer dan 30 graden en 's
avonds komt men dichterbij de 5 graden... Opwaartse en neerwaartse spiralen van hitte naar afschrikwekkende koude... Men moet dus, behalve zonnecreme, alle warme spullen voorzien om op dagexcursie te vertrekken. Van San Pedro, zijn wij naar de Vallei des Doods vertrokken om ons in de canions te verliezen en de zandduinen af te surfen! Hier kwam June´s ervaring als professionele alpineskiër haar ten goede! Mijn beperkte snowboardervaring al helemaal niet haha! Het gaat snel, maar de landing is zacht! De avond brengen we door in de Vallei van de Maan bij de ondergang van haar minnaar...
We hebben gewandeld op de zoutvlakte van Atacama dat 4 keer groter is dan de Martinique en de flamingos gezien die zich in de lagunes komen nestelen. Bij de ingang van de salar hebbn we ons moeten registreren, inclusief leeftijd aanduiden in hokjes... hard confrontatie:zit nu niet meer in 18-29 maar 30-65 aahh!
We hbben ons verfist in de groene lagunes. De canions worden door een systeem van kanalen omgetoverd tot ware oases ... het contrast met de zoutvlaktes en stenen woestijnen is hallucinant... De terrasculturen en kleine kerkjes geven ons de indruk dat we in een fotoboek beland zijn... Om 4 uur ´s
ochtends zien Dan en ik een Walt Disney vallende ster...
Maar het indrukwekkendste was op 4300m in een krater van een vulkaan de El Tatio geisers te zien. Op deze hoogte, is het 's ochtends om 6h00 -12 graden! Rond mij zeggen de gezichtsuitdrukkingen van mijn reisgenoten dat ze zich hebben neergelegd bij de kou... June en ik helemaal niet! De kokende zwembaden van meer dan 80 graden geven door een verschijnsel van condensatie een irreële voorstelling... Ontbijten in de stoom is een memorabel moment, ondanks de kou... Een uur later zijn de temperaturen 20 graden geklommen! Later zwemmen we in hot pools met onze braziliaanse maten... Dan grapt dat dit verjongende baden zijn: de gay duikt direct het water in. Dan houdt mijn hoofd onder...
In de altiplano stoppen we in een dorpje van 50 man om de kookkunst van een verweerd grijs oud dametje te smaken, heerlijke lamabrochettes! Op de terugweg paraderen enkele lama's de tijd om een foto te nemen... En dan is het wederom afscheid nemen! We brengen June naar de bushalte, en houden moedig onze tranen in. Herinnering: dansen in het restaurant op braziliaanse tonen, soy facil, easy acces pants., cama cama cama cama camacameleon,
zonnebrillen opzetten bij de idee aan afscheid ... Die avond gaan we sterrenkijken met Space, gerund door een Franse astronoom en zijn superenthousiaste Chileense vrouw in hun eigenste tuin, volgepropt met telescopen! De man heeft een ongelofelijke humor, een gezonde dosis zelfspot, maar surtout een grondige kennis diehij op een eenvoudige manier weet over te brengen. We zien Saturnus en Jupiter, nebula´s, constellaties, vallende sterren... Fascinerend en van en buitenaardse schoonheid. En afgesloten met een zalige kop hete chocola! Een aanrader!
We blijven hier nog een extra dag om ons voor te bereiden op Bolivia: slaap, was... Want na dit zullen de verplaatsingen moeilijker zijn. Gisteravond hebben we een Duits koppel ontmoet dat net terugkwam van de driedaagse excursie vanuit Uyuni: de man was een wrak na slapeloze nachten aan -18 graden in zijn slaapzak ( lees: in zijn gehuurde overall!) en darmproblemen door het eten dat werd gekookt op de motorkap van de auto... Helemaal niet wat hem beloofd was! Jammer genoeg is er niet veel aan te doen, we hebben geboekt in het agentschap dat de beste recensies had, maar uiteindelijk wordt iedereen samengehoopt... We zijn gewaarschuwd voor de verkooptechnieken van de Bolivianen! Onze laatste avond brengen we
door in een open-air restaurantje... de versierlampjes branden, muziek speelt, de garçons dansen rond het vuur...
Advertisement
Tot: 0.089s; Tpl: 0.011s; cc: 13; qc: 72; dbt: 0.0579s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb