Advertisement
Published: July 30th 2010
Edit Blog Post
Hallo blog-lezers,
Zoals in ons vorige blog vermeld, hier het blog over het ontzettend relaxte en mooie Samaipata. Eindelijk hadden we een plekje gevonden in Bolivia waar de temperatuur ´s nachts boven het vriespunt uitkwam en waar meer dan alleen mosjes groeien. Het hele jaar door lente. Zo wordt deze omgeving gepresenteerd. Daar voelden wij ons wel thuis en daar hebben we dan ook 3 weken doorgebracht in verschillende hostels. We hebben prachtige plekken in en buiten Samaipata bezocht. Hier het verhaal.
Onderweg
Vanuit Potosí, waar we de mijnen bezocht hebben (zie vorige blog), zijn we doorgereist naar Sucre. Dit is de hoofdstad van La Paz en vanzelfsprekend dus ook een grote stad. Hier hebben we een paar dagen markten bezocht en zaken geregeld die je in de een grotere stad doet. Ook zat hier een Nederlands gerunt café, waar Roeland een heerlijk broodje kroket had gegeten. Dat soort dingen kan je best gaan missen.
Vanuit Sucre namen we een lange nachtbus richting Samaipata. Een 14 uur durende rit door prachtig gebied. Helaas was het nacht en zagen we er verder weinig van. Het enige wat we meekregen is dat we via smalle weggetjes 2500 meter naar beneden
reden. Toen we er op het einde van de rit er ook nog eens achter kwamen dat de bus geen licht meer had, moesten we wel even slikken. Gelukkig zijn we heel aangekomen en konden we op zoek naar een hostel.
Watervallen
De eerste paar dagen zijn we verbleven in een Amerikaans gerunt hostel. Het was een relaxte en inspirerende plek om te zijn met heerlijke onbijt en lekkere bedden. Na een paar dagen ontspanning wilden we toch ook wat van de omgeving gaan bekijken en hebben we een taxi genomen naar de 20 kilometer verderop gelegen watervallen. Een serie van drie, 10 meter hoge watervallen in een prachtige vallei.
Na het maken van de gebruikelijke foto´s hebben we daar pannenkoeken gebakken. We hadden kookgerij en ingredienten meegenomen en het was echt heerlijk om op deze plek pannekoeken te eten!
We hadden van een Duits tourbureautje een klein geschetst kaartje meegekregen van een schijnbaar mooie wandeling daar in de buurt. Na wat zoeken hadden we het pad gevonden en liepen we over een bergrug van bijna 400 meter hoog met aan beide kanten steile kliffen naar beneden. Op een gegeven moment moesten we zelf over een riggel van
Sas op haar verjaardag
Dit hadden we dus allemaal gekookt.. Mjammie!! niet veel meer dan een meter breed klauteren met aan beide kanten weer die diepte. Dan sta je ineens een stuk minder stabiel op je benen en lijkt ieder briesje een stevige windhoos. Het was al met al weer een mooi en spannend avontuur!!
Jarig
De periode dat we in Samaipata zaten was Sas ook jarig. Het leek ons daarom een goed idee om iets bijzonders te doen. We hadden een prachtig hostal gevonden met mooie romantische kamertjes en heerlijk vers biologisch eten uit eigen tuin. Ook zat er in het dorp een man die numerologie sessie hield. Hij heeft naar aanleiding van onze naam en geboortedatum een uitgebreid gesprek met ons gehouden, waarin naar aanleiding van onze nummers onze persoonlijkheid in verschillende aspecten werd toegelicht. Een leerzame en interessante ervaring waarin we onszelf en elkaar beter hebben leren kennen.
´s Avonds hadden we een heerlijk maaltijd gemaakt in onze eigen keuken, onder het genot van een heerlijk flesje wijn. Wat een feest!
Rotstekeningen
Na een week in een dorpje verblijven, begin je de mensen al aardig te leren kennen. Zo was er ieder week markt op het plein en raakten we aan de praat met
Rotstekeningen
Als je goed kijkt, kun je hier een aantal getekende poppetjes zien. De afbeelding stelt een jachtpartij voor; rechts staan ze met speren om een jaguar heen. Santiago. Een artistieke Columbiaan, die te fiets Zuid-Amerika was doorkruist en veel wist van oude culturen en rotstekingen. Hij wilde ons wel in zijn jeep meenemen naar een aantal verborgen grotten in de omgeving waar 6000 jaar oude rotstekeningen te zien waren. Dat zagen wij wel zitten. Het was ook echt wat voor ons om juist iets alternatiefs te doen, anders dan de door de vele tourbureau´s aangeboden standaard tourtjes. Deze gingen dan ook niet naar deze plekken toe.
We moesten met de jeep een stuk het natuurgebied inrijden. Een combinatie van jungle en regenwoud. Eénmaal aangekomen in een vallei moesten we te voet verder de bossen in. Paden waren er nauwelijks en na een wirwar van bossen en rotsen kwamen we uit op een plek waar duidelijke sporen van oude culturen te zien waren. Tekeningen van mannen met speren en soms onherkenbare symbolen waren op een overhangende rots getekend. Santiago kon ons van alles vertellen over deze symbolen wat het allemaal heel interessant maakte.
Laten hebben we nog een andere grot bezocht. Na weer een prachtige wandeling waarbij we een riviertje moesten volgen kwamen we weer uit bij een overhangende rots die vroeger als schuilplaats werd gebruikt voor jagers.
Ook deze was door verschillende generaties van jagers beschilderd met symbolen. Na een frisse duik in het riviertje hebben we nog de prachtige plek bezocht waar Santiago zijn huis aan het bouwen was met het meest waanzinnige uitzicht dat ik ooit heb gezien!
Spaans les
We hadden gehoord dat er in het dorp iemand was die Spaans les gaf. Na wat rondvragen en een telefoontje hadden we een afspraak met Mario. Hij heeft ons drie dagen wat spaans bijgebracht. O.a. door middel van liedjes zingen, die hij dan weer begeleidde met gitaar. Ook hebben we samen met hem een spaans-talige film over Ché Guevarra gekeken. Het was een echte held voor Mario, mede omdat Ché in de omgeving van Samaipata zijn laatste verzet had gehouden. Mario wist dan ook van alles te vertellen over Ché wat echt enorm interessant was. Je merkte wel dat Ché Guevarra echt een belangrijk persoon in de Latijns-Amerikaanse cultuur is.
Mario was naast Spaans leraar ook natuurgids. Hij kende de omgeving en de jungle in de buurt als zijn broekzak en wilde ons wel voor een vriendenprijsje meenemen naar het Fern Forest (varenbos). Een prehistorisch deel van het regenwoud, wat zo geïsoleerd ligt
dat hier nog planten groeien uit deze tijd. Samen met hem hebben we een prachtige wandeling gemaakt door deze jungle, naar prachtige uitzichtpunten en door onbegaanbare valleien. Soms was het bos zo ondoordringbaar, dat het prettig zou zijn geweest een manchette te hebben.
Solstice
De korste dag ten zuiden van de evenaar (bij jullie de langste dag) kwam er ondertussen aan. 21 Juni. En dat werd ook in Samaipata gevierd. Deze plaats staat voornamelijk bekend om een groot 2000 jaar oud stenen fort dat boven op een berg gebouwd is, dicht bij Samaipata. Hier wordt sinds een paar jaar de hele nacht van 20 op 21 juni doorgefeest. Met speciale dansen en rituelen wordt de langste nacht vaarwel gezegd en de weer lange wordende dagen welkom geheten. Ook wij wilden hier graag deel van uitmaken en zijn in de vroege ochtend naar het fort afgereist om daar de zon op te zien komen.
Het was deels bewolkt en we moesten de eerste zonnestralen van de dag missen. Maar toen de zon hoog genoeg stond om door de wolken heen te breken stak iedereen zijn handen naar de stralen op en werden ze met veel gejuig verwelkomd. Mooi om
Kolibrie
Wat een mooie vogels, en wat lastig deze supersnelle vogeltjes vast te leggen. Maar geduld wordt beloond!! dit mee te maken! Na nog een rondwandeling door dit openluchtmuseum konden we met een busje terug naar het dorp langs een prachtige weg.
Het was tijd voor het verkennen van nieuwe plekken. De dagen werden weer langer en wij gingen weer verder. Verder op onze prachtige reis door deze wonderlijke wereld met duizenden gezichten en prachtige mensen.
Ons volgende blog brengt ons naar de miljoenen stad La Paz, gelegen in een waanzinnige vallei in de hooglanden. Vervolgens naar het Yunga dorp, Coroico, en de prachtige uitzichten over de vallei daar. En als laatste het verhaal over hoe we probeerden in de diepe jungle te komen.
Jullie horen weer van ons,
Liefs en groetjes,
Saskia & Roeland
Advertisement
Tot: 0.066s; Tpl: 0.012s; cc: 13; qc: 29; dbt: 0.0212s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
deleted_148570
deleted_148570
Vlinder 88
Gave foto ! Deze vlinder wordt 'vlinder 88' ( mariposa 88 ) genoemt omdat dit getal heel duidelijk op zijn vleugels staat. Ik kon mijn ogen bijna niet geloven toen ik deze vlinder in Brazilie zag