Vandaag hadden we een boottocht "All Glaciars" gepland. Al bij het ochtendgloren vertrokken. Het blijft hier nog steeds bijzonder warm voor de tijd van het jaar, zeggen de argentijnen. Maar ons hoor je natuurlijk niet klagen.
Alhoewel we gisteren al een portie gletsjers gezien hadden van dichtbij, was het toch bijzonder de moeite. We vaarden voortdurend met een catemaran langs grote en kleine afgebroken ijsschotsen.
Eerst naar de gletsjer Spegazzini de hoogste gletsjer van Argentinië, daarna naar de Upsala glestjer. Deze laatste is de grootste gletsjer, maar hier werd de doorgang voor de boot versperd door de ijsblokken, dus de boot moest op enkele kilometers afstand blijven. Er werd voortdurend gecontroleerd langs waar er kon gevaren worden, want elke dag verandert natuurlijk de positie van de verschillende ijsblokken op drift.
In de namiddag kwamen we dan aan land in de Onelli baai, vanwaar we een wandeling hebben gemaakt door het bos naar een mooi uitzichtpunt op nog meer gletsjers.
Bij de moreno gisteren was het niet zo, maar hier is het duidelijk dat de gletsjers jaarlijks spectaculair kleiner worden. De upsala gletsjer bijvoorbeeld is de laatste 15 jaar maar liefst 7 km opgeschoven. Het begrip 'opwarming van de aarde' wordt hier niet in de mond genomen omdat het nogal omstreden is, maar er is toch duidelijk iets aan de hand.
Morgen reizen we weer verder per autobus naar El Chalten. Het is niet zo ver, maar er zijn hier behalve in het dorp en naar de gletsjers verder geen verharde wegen aangelegd.
We hebben al heel veel genoten van deze vakantie tot nu toe.
Maandag 9 maart
Al vroeg in de ochtend werden we vandaag opgepikt voor een dagje Perito Moreno. We reden eerst een hele tijd door de dorre pampas, waar we nog enkele condors gezien hebben die het een of ander dood dier op peuzelden. In het natuurpark veranderde plots het landschap in groene bossen.
De Perito Moreno is de bekendste gletsjer van het 'Patagonian Icefield'. Het is een wonder van de natuur. Het is een enorme ijsmassa die naar beneden glijdt van de bergen uit de Andes bergketen en eindigt in het meer : "Lago Argentina".
Aan het einde zit de gletsjer 150m diep in het water en steekt er 14m bovenuit. Regelmatig breken er stukken af en dat maakt een spectaculair lawaai zoals de donder. De stukken die vooraan afbreken zijn 400 jaar oud.
We hebben deelgenomen aan een trekking over het ijs van de gletsjer. Eerst was het per boot het meer over langs de wand van de gletsjer. Dan volgde er een wandeling van een half uurtje door het bos. Daarna kregen we speciale pinnen onder onze schoenen zodat we niet konden glijden en gingen we het ijs op. Het was echt wonderbaarlijk. Daarenboven hadden we geluk, want naar het schijnt zijn er gemiddeld per maand maar een drietal heldere dagen en vandaag was dat het geval. We hadden wel allemaal wintermateriaal ingepakt, maar vandaag was het maar liefst 25 graden hier.
Onderweg werd er Whisky on the rocks geserveerd met ijs van de gletsjer. Ik weet niet of Frieda nog mee terug naar België wil, want ze had het wel naar haar zin met die argentijnen.
Het was een unieke ervaring. We stopten regelmatig bij mooie vergezichten en bij diepe azuurblauwe holtes in het ijs waar je het water door zag sijpelen.
Na de trekking zijn we nog naar de andere uitloper van dezelfde gletsjer gereden, waar we vanop de verschillende balkons naar de gletsjer konden kijken.
Terug aangekomen aan het hotel wilden we nog snel een wandelingetje maken naar het meer. Toen we daar onderweg het gezelschap kregen van drie grote honden, zijn we maar snel teruggekeerd, want we waren er niet gerust in ....
