Advertisement
Published: October 3rd 2008
Edit Blog Post
Vandaag weer vroeg op pad, want… we rijden van Punta Arenas naar Ushuaia. De rit is totaal zo’n 675 km, exclusief de ferry.
Maar we beginnen dus in Punta Arenas. Omdat het maandag is vandaag kunnen we niet de ferry nemen vanuit Punta Arenas naar Porvenir, maar moeten we ‘omrijden’ naar het punt waar deze ferry vertrekt: 1a Angostura, zo’n 170 km ten noordwesten van Punta Arenas langs allemaal pampa’s en uiteindelijk langs de kust van de Straat van Magallanes.
De ferry doet er ongeveer een half uurtje over en onderweg zien we dan toch eindelijk PINGUINS ! Het zijn er maar een paar die hun kopje boven het water uitsteken, maar… we hebben ze gezien.
Rond half 12 rijden we de ferry af en dan zijn we er: Tierra del Fuego. Ook hier, tussen de laaghangende bewolking door, veel pampa’s. EN een heel slecht wegdek. Allemaal hobbels en gaten… sneller dan 60 km per uur kunnen we niet rijden… En we moeten op Tierra del Fuego in totaal 475 km rijden… Dat wordt een latertje…
Om 2 uur zijn we bij de Chileense grens: eerst naar de politie voor een stempeltje op je toeristenkaart en in je paspoort dat je
Chili verlaat. Dan door naar het volgende loketje: de douane, waar ze je paspoort en papieren bekijken en een stempeltje op een klein briefje geeft. Dan als laatste loketje: de controleur voor export/import van goederen. Of je geen planten of andere verboden spullen meeneemt… Gelukkig, alles goedgekeurd, inclusief huurauto, en alle stempels ontvangen. In de auto en rijden maar… O ja, dat kleine briefje met stempeltje moeten we nog afgeven bij de poortbewaker anders gaan de slagbomen niet open… 16 km verder is de Argentijnse douanepost en het is ineens 1 uur later… we zijn een tijdszone ingereden… en we moeten nog zoveel kilometers rijden…. Bij de Argentijnse douane gaat het ongeveer net zo: politie, douane en controleur; en ze kijken allemaal heel ‘vrolijk’ NOT. Maar hé, we zijn in Argentinië!
En dan zijn we toch weer op pad, eerst richting Rio Grande, waar de bewolking nog steeds laag hangt waardoor we blijkbaar een paar verkeersborden hebben gemist want ineens rijden we in de achterbuurt van Rio Grande… Oeps, en dan naar de weg vragen in je beste Spaans…. Maar gelukkig, uiteindelijk, na een half uurtje te hebben rond- en rondgereden in Rio Grande, komen we iemand tegen die een
beetje Engels spreekt… en dan zijn we binnen 5 minuten weer op de ‘grote’ weg, op weg naar Ushuaia waar we rond half 7 arriveren (gelukkig, het is nog niet helemaal donker…)
Eerst gaan we naar de aeroclub om af te spreken voor woensdag, want tjsa dan gaan we alweer terug. Maar dan is nog niet zover. Dus afspreken bij de aeroclub en daar de weg vragen naar ons hotel.
In het hotel Tierra de Leyendas arriveren we om half 8 waar we opgewacht worden door zeer vriendelijke bediening. Nee hoor, eerst lekker naar de kamer, inchecken komt later wel, hebben jullie al gegeten? Nee? Wat willen jullie eten, dan maken we dat terwijl jullie de koffers uitpakken. Een welkomstwijntje? Alsjeblieft. Echt waar, na zo’n lange autorit is dit een verademing! Welkom in hotel Tierra de Leyendas (
www.TierraDeLeyendas.com.ar) !
Na het wijntje en het heerlijke eten besluiten we om de 2persoons jacuzzi op onze kamer te proberen om alle stof van het rijden af te spoelen. Heerlijke afsluiter van een vermoeiende dag.
Lonely planet:
Indecent exposure: The affect of human beings and human industry on global warming and climatic change are still controversial (particularly if such findings hurt
your country’s business interests). However, it is a proven fact that we have helped to blast a gaping hole in the atmosphere’s ozone. By the mid-1980s scientists had established that the ozone was steadily depleting and soon after they were able to isolate the culprit: chlorofluorocarbons (CFCs) and halons, which are both gases used in aerosols, refrigeration, air-conditioning, industrial solvents and fire control. While some steps have been taken to reduce the offending emissions, a huge ozone hole still hovers over Antarctica. Ozone plays an important role in the absorption of solar rays and, in turn, regulates temperature and wind patterns.
The hole over Antarctica has impacted Southern Patagonia more than any other inhabited area on earth. It is particularly bad during the spring, and allows strong UV rays to jackhammer down on both humans and animals. Posters displaying the daily ozone danger level can be found throughout Punta Arenas. Most locals wear brimmed hats and sunglasses when outside. Even when the sun doesn’t feel strong, or there are clouds covering it, you’ll most likely feel a slight stinging sensation as the sun slowly fries your skin.
However, not all is lost. If global leaders follow and strengthen the Montreal
Protocol on Substances that Deplete the Ozone Layer of 1987, there is a prospect that the Antarctic ozone hole could be completely regenerated within 100 years.
Tierra del Fuego:
Tierra del Fuego - the Land of Fire - is the island that forms the hooked tip and the end of Patagonia, and has always held a special allure to those of an adventurous spirit. Split down the middle between Chile and Argentina, the Chilean side is a practically untamed expanseof massive sheep farms and unknown mountains, sprinkled with remote lakes. The provincial capital and only town of size is the rusting hamlet of Porvenir. The Argentine half boasts the energetic regional capital of Ushuaia and the impressive Darwin Range, which is technically the tailbone of the Andes.
Ushuaia (Argentina): population 60.000
Ushuaia is a bustling town nestled between snow-capped peaks and frigid dark waters teeming with sea lions. Though remote, it is an oasis of commerce and commotion, overrun with shops, cafes, bars and nearly as many tourism agencies as tourists. While Ushuaia may not actually be the southernmost city in the world, it is the southernmost city of size and is the easiest place to get to
in the region.
Advertisement
Tot: 0.096s; Tpl: 0.012s; cc: 7; qc: 24; dbt: 0.0607s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1mb