Exit Wellington, Hello South Island

---

Maandag 6 Januari 2014:



Ik en Richard slapen lang. Als we ontwaken duurt het tot de middag eer we gegegeten en gewassen zijn. Richard start en wasmachine en ik vul het nog wat aan. In de tijd dat de wasmachine draait, wandelen we op de heuvel naar een windmolen. Een experiment uit 1993 waar nog niet veel mee gedaan is. Bezweet komen we op de hoge top maar we worden beloond met een prachtig uitzicht over de stad. Na wat foto'tjes dalen we terug af. We hangen de was te drogen en dan stillen we de hongerige magen. Ik ga nog naar het centrum met een rechtstreekse bus en Richard blijft dus. In het centrum ga ik eerst naar Old Saint Paul's, de eerste kathedraal in Wellington volledig opgetrokken in houd. Wat een meesterstuk. Dan beland ik in de stadsarchieven waar je origineel Waitaingi verdrag onafhankelijkheidsverklaring/verdrag Maori vs UK) kan bezichtigen maar hier ben ik snel buiten. Dan dool ik door de Nationale Bibliotheek. Hier zijn wat kleine tentoonstellingen en uiteraard veel boeken. Ik ga door de drukke winkelstraat en stop bij Kathmandu voor een middel tegen zandvliegen. Ik ga met een all-in-one anti-insectenmiddel buiten. Ik ga nog even terug naar het City&Sea museum waar ik de bovenste verdieping nog afwerk. De docu films die normalerwijs afspelen mis ik weer. Dan even op zoek naar crème brulé voor Melchior, de zoon van men gastgezin. Hij roept er al een paar dagen om, spijtig genoeg kan ik het niet vinden. Een karamel dessert moet volstaan. Ik heb een rechtstreekse bus teug naar huis op de heuvel! Daar aangekomen zijn er 2 nieuwe Franse fietsers aangekomen op een zit-ligtandem. Ze zijn al 2,5 onderweg en hebben al heel wat gezien. Uit hun ervaringen kom ik te weten dat Australië niet zo bijzonder is om te fietsen tenzij je van leegtes en dure winkels houdt. Ik bel nog naar een hostel en ik vind een plekje waar ik 's morgens terecht kan. Na het dessert begin ik in te pakken en zeg iedereen gedag. Richard helpt me nog even met men tassen en om 23u30 rijd ik door naar de ferry terminal.



Dinsdag 7 januari 2014:



Aangekomen in de terminal is het nog veel te vroeg voor vertrek. Dus na het inchecken Skype ik wat naar huis tot we om 2u mogen inschepen. De fietsen gaan opzij in de buik van het schip, ze worden vastgebonden aan een metalen hek. Ik klim naar dek 7 waar ik me een zeteltje uitzoek. Iets later varen we uit. Ik gebruik de voorziene gratis Wifi nog wat. Na een dik uur krijg ik men klop en zit wat te knikkebollen in een oncomfortabele positie. Wat voor 6u wordt het ligt en komt iedereen terug leven. Als we het vasteland naderen is er een mooie zonsopkomst met een kleurenpalet dat gaat van oranje naar geel, in een licht mist gordijn. Ik kan de energie niet opbrengen om op het dek een foto te nemen en aanschouw het verder door het raam. Het is ijzig koud op de ferry en de overtocht was redelijk rustig op een paar momenten na dat het wat heviger ging. Als het schip opent , fiets ik het Zuid-Eiland op. Ik rijd even verloren maar kom dan aan de hostel terecht en bel de eigenares op. De Duitse Nadine komt er ook nog aan. We krijgen alle2 snel een bed om wat te bekomen van de vaart. De eigenares noemt me maar darling, sweetheart en dergelijke, wat een eigenaardig ontvangst.



Ik ontwaak om 12u met een lichte koppijn. Nadine is er ook en we zwaaien eens. Ik zoek verfrissing bij een douche en eet wat toast. Kort daarna ga ik met Nadine op verkenning in Picton. We doen wat souvenirwinkeltjes en geven onze ogen de kost. Na het dorpje gaan we even langs de haven dat vol jachten ligt. We komen nog even voorbij een aquarium waar we halve prijs krijgen maar Nadine heeft het niet zo op beestjes. Terug in de hoofdstraat zoeken we wat te eten voor de hongerige Nadine. We vinden een gezellig resto en eten wat. Ohja, ondanks ik niet hongerig ben, eet ik ook. Het is gezellig maar als het te druk wordt, gaan we door de regen terug naar de hostel. Tijd om wat te hangen. Ik werk men administratie bij en Nadine doet ene lang dutje. Om 22u krijg ik honger en maak wat noedels klaar. Iets later staat Nadine ook in de keuken. Ze heeft honger en iets later gaan we naar het dorp op zoek naar iets. We vinden wat bij een tankstation. Vervolgens zetten we ons op een bankje nabij de haven. De lichtjes in de duisternis maken het gezellig. Er voert net een ferry de haven binnen. Hier zit waarschijnlijk Richard en de Fransen op.



Quote van de dag door iemand in de hostel: That's no bicycle, that's a Terminator!



Woensdag 8 Januari 2013:





Het was een rumoerige nacht in de hostel en ik ontwaak met hoofd- en rugpijn. In de keuken is het druk en als ik ben ingepakt, ga ik nog even met Nadine naar het dorp. Bij een bakkerij nemen we een afscheidsdrankje. Wel ik allesinds toch want het toestel slaagt er niet in om een koffie voor Nadine te produceren. Wat later ga ik naar de supermarkt en zij terug naar het tankstation. Wat later wandelen we naar de hostel waar we afscheid nemen. Zij gaat verder met de bus en ik kruip terug op men trouwe tweewieler. Net buiten het dorp, staart een lifter. Het is niemand minder dan Richard! Hij is gisterenavond vlot aangekomen met de ferry en probeert net als ik in Nelson te geraken. Hij vertelt met dat het Franse tandenkoppel een gescheurde velg had en nog even vastzit in Wellington tot dit hersteld is. De weg klimt en wat later is er een idyllisch zicht op Picton en de haven. Een aanvarend schip maakt het plaatje af. Ik klim tot 150m langs kronkelwegen met uitzicht op de baai, buitengewoon prachtig. Tegen de middag ben ik in een baai op zeeniveau waar ik lunch. Er ligt een schip voor de kust en vele toeristen laten hun speedbootjes te water. Het is zonnig met wat wolken. Als ik vertrek, kom ik nog een lokale fietser tegen. Ik kruis vandaag ook het pad van 3 andere vakantiefietsers! Zou ik in het Peddelar's Paradise zijn aangekomen? Het begint wat te druppelen en kort daarna regent het keihard. Het 2de deel van de rit gaat langs open velden en bossen en is redelijk vlak. Ik heb nog een gematigde klim voor ik relatief vlak tot Pelorus Bridge mag rijden. Hier overnacht ik op een goed uitgerustte DoC-camping. Er zitten wel wat sandflies. Het is ondertussen terug droog en zonnig. Als de tent staat maak ik nog een kleine wandeling met een aftakking naar een watervalletje. Terug op de camping kan het avondritueel van start gaan. 's avonds druppelt het weer en onweert het wat. Gelukkig zit dit niet door maar de regen houdt wel aan.

---