Advertisement
Published: November 4th 2011
Edit Blog Post
Invercargill, opnieuw een grote stad. Hier gingen we naar onze trouwe supermarkt de Pack'n Save. Niet bepaald de meest leuke supermarkt, maar op woensdag geven ze serieuze kortingen! De meeste supermarkten hier zijn 7/7 open en van 7 uur tot middernacht. Bizar, maar wel zéér handig!
Als je voor meer dan 40 nz dollar koopt krijg je korting om te tanken. 4 ct per liter. Het scheelt toch weer hé!
Invercargill is trots op zijn filmheld uit de jaren '40 van de film: The fastest Indian.
We bezochten de motorhandel waar de enige echte bromfiets uit de film stond. Ook het museum in de stad bevat een exemplaar maar mag de fiets daar niet 'origineel' noemen.
Het museum is ook zeker de moeite om te doen (gratis). Daar bevindt zich ook het informatiecentrum. Wij informeerden ons om naar Stewart Island te gaan...het zal een volgende keer zijn, maar niet deze reis. We moeten goed op onze centjes letten. En dit tripje is té duur.
Je mag je auto niet meenemen naar het eiland. Het is een 'wandel eiland' met héél veel ongerepte natuur en dieren. Vooral de kiwi vogels zou je daar nog moeten levend zien rondlopen. Ook kanaries, papegaaien
etc vliegen daar rond.
Maar , 1 grote maar, je bent verplicht te wandelen! Ik kan geen 4 uur na elkaar aan om te wandelen naar een hut, daar de nacht door te brengen en dan nog es 4 uur of langer te wandelen naar een andere hut.
De ferry is ook duur! Het kost 69 nz dollar enkel per persoon. De goedkoopste oplossing was voor ons de tent. Opnieuw 18 dollar per persoon per nacht.
De hutten kosten ook , maar dat moet je ter plaatse regelen.
En de auto moet op de parking in Bluff blijven, terug 8 dollar per dag.
Het wordt geen Stewart Island voor ons. We zullen het goedmaken met een kanotocht of een boottocht in Fiordland National Park.
Terug naar het museum! Het museum is het enige in het land waarvan de baby Tuatara's zo bekend zijn en over de rest van de wereld naar de zoo wordt gebracht.
Tuatara's zijn de enige dieren die hier de prehistorie hebben overleefd.
Het zijn een soort kameleons (ja , ik ken er niet veel van) maar dan in de schattige versie.
Alhoewel...ze hebben grote scherpe tanden én de oudste tot nu toe is
Henry. Al meer dan 110 jaar oud!
Henry is hier de beroemdheid van het land! In veel reclame spotjes wordt hij gebruikt, alsook voor anti rimpel crèmes! Hihi grappig!
Ook zie je in het museum Maori kunst en gebruiksvoorwerpen. Ze vertellen vooral over de geschiedenis. Het is zeker aan te raden om met kinderen te doen = educatief!
We reden uit Invercargill weg , want we hadden al weer es op een camping moeten staan wegens geen vrije kampeerplekjes. Sommige mensen hebben er geen problemen mee om in de woonwijken te staan, maar wij willen boze buren vermijden of politie.
Deze keer stonden we in een straat , bij weides. De straat heette Camp Road! 's morgens vroeg rond 7 uur , luid getoeter naast onze auto. Jan schoot in zijn kleren en klom over de zetels heen om zich zo 'normaal mogelijk' het raam open te doen.
Het was de boer, op weg naar zijn koeien.
Onze ramen waren bedoomd. Hij maakte zich zorgen. “Oh I thought you were dead or something, that you gassed yourself in your car, I don't want 2 dead bodies here”.
We verontschuldigden onszelf , maar hij zei dat het geen
probleem was om daar te slapen. Een paar uur later stonden we opnieuw op. Tijdens ons ontbijt in onze auto liepen er opeens een 50 tal koeien voor onze auto de straat op. De boer was nergens te bekennen. Na wat getreuzel zetten we het toch op een rijden – uiterst traag uiteraard-. De koetjes gingen mooi aan de kant. Wel langs de verkeerde kant...dus we konden de ene baan die we wilden nemen richting Bluff niet nemen. Dus waren we verplicht om richting Fiordland National Park te rijden (de route is misschien nog mooier dan die richting Bluff)! Dus danku koeien! Geen idee of die dieren misschien een ingebouwde gps hebben om hun boerderij te vinden. Het was daar nergens in de buurt een boerderij te zien, enfin.
Nu zijn we in Fiordland National Park. We lazen net op een kaart dat het hier zo'n 120 dagen per jaar regent. En dit park het meest natste is van het ganse land. Noooooooooh! Wij al klagen dat het hier al 2 dagen supernat is!
Onze volgende stops zijn Te Anau , de Lord of the Rings views bekijken, dan naar Milford Sound. De volgende uitdaging! We moeten door
een tunnel van 2 km lang (op zich niks ergs) maar er zijn 2 dunne wegelkes en er is geen verlichting in de tunnel!)
Advertisement
Tot: 0.049s; Tpl: 0.011s; cc: 15; qc: 25; dbt: 0.0266s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb