Advertisement
Published: February 9th 2009
Hokitika
Hokitika is een klein kustplaatsje waar de winkels op zondag nog dicht zijn en iedereen 's avonds fish & chips op het strand haalt (een soort Katwijk dus 😊. Omdat dit ook de enige plek in Nieuw-Zeeland is waar je nog gratis gloeiwormen kunt zien, besluiten we een bezoekje te wagen. Op weg naar de wormen-grot hoort Eva een vogelgeluid (Duidelijk van een Kiwi, want dat geluid maken de pluchen knuffels in de winkel ook), en omdat we de Kiwi nog niet gezien hadden doken we de bosjes in om meteen op zoek te gaan. Na een spannende, half uur durende zoektocht (Die NZ-se bossen zijn best eng in het donker) blijkt het om een ordinaire vogel te gaan.... Dan maar naar de dierentuin!
Abel Tasman National Park
Vanuit Hokitika rijden we naar het noorden via Westport en Nelson naar het Abel Tasman NP. Als Abel in 1642 iets meer doorzettingsvermogen had getoond spraken ze in NZ nu Nederlands, en hoewel hij op hardhandige wijze door de Maori is verjaagd, hebben ze toch maar een Nationaal Park naar hem vernoemd. Maar goed, ATNP staat bekend om zijn tropisch aandoende baaien, en de daarbijbehorende recreatiemogelijkheden. Omdat we geen
tijd meer hadden voor een meerdaagse wandeltocht hebben we voor twee dagen een kayak gehuurd. Nadat we onze halve inboedel in de kayak gepropt hadden konden we gaan peddelen en dat viel nog behoorlijk tegen. Omdat het hard waaide en we op open zee zaten hadden we golven die (vanuit kayak-oogpunt) aardig groot waren. Dit leverde naast zure spieren ook zeiknatte spullen op. De nacht daarop, waarbij we weer op een yoga-matje sliepen in een dun slaapzakje (en het was ook nog eens 'bloody-cold'), droeg ook niet echt bij aan de feeststemming. Gelukkig hadden we de volgende dag goed weer en was de wind gaan liggen. We zijn rond het natuurreservaat Tonga gepeddeld, waar op het moment allemaal zeeleeuwenpups op de rotsen liggen. En hoewel je op een afstandje moest blijven kwam er af en toe eentje naast de kayak zwemmen om even een kijkje te nemen.
Terug op het vaste land werden we opgehaald door een speedboot, die vervolgens achter op de trailer van een tractor werd geladen. Al rijdend werden we bij onze auto af gezet. Een groep toeristen met gele zwemvestjes op een boot op een tractor: dit moet een interessant gezicht geweest zijn....
Wellington
Na het ferrytochtje terug naar het Noordereiland besloten we een hapje te gaan eten in de hoofdstad van Nieuw Zeeland. Op zoek naar een leuke tent belandden we op het beursplein. Naast het beursgebouw zaten een paar hippe kroegen waar een groot aantal juppen voor de deur stonden te bellen (Aan het werk natuurlijk: de koersinformatie werd op de gevel van het beursgebouw geprojecteerd). We kwamen vervolgens in een brouwerij die getransformeerd was tot kroeg. De formule 'zelfgebrouwen-bier-en-een-aantal-simpele-happen' beviel ons wel, en we hebben het nog vele uurtjes gezellig gehad.
Taranaki
De weg naar het noorden vervolgen we via de oostkust, met name om Mt Taranaki eens met eigen ogen te bekijken. Deze 2518 meter hoge vulkaan is prachtig om te zien, en siert dan ook menig ansichtkaart. Toen we eenmaal in de buurt waren bleek de vulkaan van top tot teen in de wolken te schuilen, en we waren ook bang dat we hem niet meer te zien kregen... Gelukkig klaarde het op de volgende ochtend en konden we de vulkaan prima zien, zij het van een afstandje want we waren inmiddels al verder naar het noorden gereden.
Raglan
Bas kreeg inmiddels weer last
van ontwenningsverschijnselen dus hebben we de laatste dagen op het strand van Raglan doorgebracht. Hier zijn scenes opgenomen voor de wereldberoemde surffilm 'the endless summer' en toen de golven eenmaal tevoorschijnkwamen was het ook prachtig om naar te kijken (en voor Bas natuurlijk om in het water te liggen).
De laatste dag in NZ zijn we als een speer naar Auckland gereden om de huurauto weer in te leveren (en de inmiddels opgehoopte stapel campingspullen te dumpen), en zijn we, na een overnachting op het vliegveld in het vliegtuig gestapt naar Sydney.
Onze reis door Nieuw-Zeeland was ongelofelijk. We denken dat er nergens ter wereld zo veel varieteit aan landschap bestaat binnen een land. En met 6000 gereden kilometers hebben we veel gezien!
Advertisement
Tot: 0.198s; Tpl: 0.017s; cc: 13; qc: 65; dbt: 0.1068s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Pancake rocks
Mirjam Hemerik
non-member comment
Eindelijk!
Eindelijk eens een kijkje kunnen nemen op jullie site. Ik kon de site maar niet vinden. Ik heb net een stukje gelezen over jullie trip naar NZ en wat mooie foto's bekeken. Ik ga nu alle stukjes lezen die ik nog niet heb gezien en hoop voortaan een beetje mee te kunnen reizen met jullie. Ik zal de link ook doorsturen naar Robin, die vind het vast ook leuk om te lezen. Hij is vandaag verhuisd naar Belfast om samen te gaan wonen met Alison. Ze hebben namelijk plannen om volgend jaar april te verhuizen naar Australie en dan heeft Robin een visum nodig. Als je een jaar samenwoont dan krijgt hij een partnervisum en ze hebben gelijk een generale repetitie. Tenslotte hebben ze al die jaren alleen maar vakanties en weekendjes samen doorgebracht en nooit echt samen gewoont. Bas en Eva een fantastisch mooie reis en we reizen van nu af met jullie mee. Ook de groetjes van Arthur, gr. Mirjam