Advertisement
Published: September 27th 2007
Edit Blog Post
Gelukkig gaat de titel van deze post niet over mij, maar over iemand anders in het vliegtuig, maar daarover later meer. (Een beetje de spanning erin houden 😉)
Na Myanmar en wederom Bangkok was het tijd om een oude bekende te gaan opzoeken: Skippy!! Joel, een goeie vriend van mij die gelijktijdig met mij in Wenen studeerde woont in Perth en aangezien ik toch in de buurt was ben ik een weekje bij hem langsgegaan. Na een lange dag vliegen, Perth lijkt dichtbij Azie, maar is toch nog 7 uur vliegen (overstappen niet meegerekend), kwam ik de 17de september 's avonds aan op Perth airport. Australie is heel erg streng wat betreft douane, en aangezien ik een backpacker uit Amsterdam was die zich niet had geschoren werd ik uiteraard uit de lijn gehaald en mijn hele inhoud van mijn tas werd onderzocht. Nadat de douane mevrouw, tot haar spijt, niks kon vinden werd ik toch nog onderworpen aan een heus kruisverhoor:
'Wat voor werk doe je' ik ben student 'hoe heb je dan je reis betaald?' via mijn bijbaantje 'Verdiende je daar wel genoeg mee?' ja... en zo ging dat nog wel een tijdje door. Uiteindelijk werd ik dan toch toegelaten. Het was erg goed Joel weer te zien; het was namelijk ruim een jaar geleden sinds ik hem voor het laatst gezien had!! Bij hem thuis aangekomen werd ik enorm warm onthaald door zijn moeder en vader, die meteen een hele maaltijd op tafel zette omdat ik zei dat ik een klein beetje honger had. Aangezien ik maar 8 dagen in Australie had, hebben we meteen plannen gemaakt voor onze roadtrip door Zuid-West australie. Joel heeft een auto, dus die hebben we de volgende dag volgeladen met een tent en eten. Behalve Joel en ik ging ook Vera, een duitse Exchange student, mee. Het was raar om weer in een echt westers land te zijn, en australie heeft iets van een heel groot vakantie oord; er staat alleen maar bungalows (huizen zonder verdiepingen) en alles is enorm ruim opgezet.
Het zuid-westen van Australie is mooi maar erg leeg; om van dorp naar dorp te komen moet je soms wel een uur rijden. Omdat het niet super lekker weer was, was het overal lekker rustig. De eerste avond hebben we dan ook (bijna) aan het strand gecampeerd, wat een rustgevende achtergrond-zee met zich meebracht; ik heb dan ook heerlijk
geslapen 😉. We campeerde midden in een natuurgebied en 's avonds tijdens het eten kregen we dan ook bezoek van een aantal kangaroe's! Volgens Joel zijn het redelijk domme beesten, want als je met een zaklamp in zijn ogen schijnt, dan springt 'ie niet weg, maar blijft hij gewoon rustig op zijn plaatst zitten. Maargoed, wel leuk om zo'n beest in het echt tegen te komen!
Tot en met zaterdag hebben we met z'n drieen rondgetrokken. De streek is bekend om zijn vele grotten, wijn en bierbrouwers (die allemaal een gratis proeflokaal hebben) en zijn bossen met gigantische bomen. We hebben een van de mooiste (zo stond in de flyer) cave van de regio bezocht: lake cave. Zoals de naam als doet vermoeden is dit een grot met een ondergronds meer erin, best spectaculair! De grot was niet de enige spectaculaire attractie, we hebben ook een fire-tree beklommen. Dit is de hoogste boom uit de regio, die vroeger werd gebruikt om het gebied te bewaken voor bosbranden. Deze boom was 75 meter hoog en je kon alleen boven komen door een soort metalen touwladder te beklimmen. Vera durfde helaas niet verder dan 25 meter. Maar, bikkels als we zijn,
zijn Joel en ik naar de top geklommen. Wat ze beneden niet erbij verteld hadden, is dat de boom bovenin ongeveer 1,5 meter beweegt door de wind. En het waaide aardig... Verder hebben we vooral heel veel mooie kusten gezien, vaak helemaal verlaten!
Zaterdag ochtend zijn we vanuit Albany terug naar Perth gereden. Aangezien we allemaal konder rijden ging het vrij snel. Het was even wennen, links rijden en met je linkerhand schakelen. Na een keer ipv van 1 naar 2 van 1 naar 4 geschakeld te hebben (wat de versnellingsbak niet zo prettig vond) leer je het wel en ging het voor de rest van de trip goed. In Perth aangekomen zijn we gaan stappen met de vrienden van Joel. Perth is een erg leuke en (zeggen ze zelf) hippe stad en het nachtleven is dan ook erg gezellig! De volgende dag(en) hebben we eigenlijk vooral rustig aan gedaan; lekker op het strand gehangen, een potje golf gespeeld (en de vader van joel en joel ingemaakt!!), veel verhalen van Wenen doorgenomen, de vele reisverhalen uitgewisseld en met de vrienden van Joel rondgehangen.
De 8 dagen in Perth waren veel te snel om, en op 25 september was
het alweer tijd om afscheid te nemen. De hele familie Meadows ging mee om mij uit te zwaaien. De familie van Joel was echt super aardig, lief en enorm gastvrij. Ik ben dan ook echt in de watten gelegt tijdens mijn verblijf daar! De vlucht terug begon rustig, er zat een aardige aussie naast mij (how is it going, mate!) die mooie verhalen kon vertellen over alle reizen die hij had gemaakt. Echter, na ongeveer 2 uur vliegen begonnen zijn ogen heel rood te worden en liep hij naar de stewardes toe. Na een half uur, hij nog steeds niet terug, kwam hij met vuur rode ogen terug. Omdat het steeds slechter met hem ging, werd er in het vliegtuig omgeroepen: 'excuse me, ladies and gentlemen, we have a medical emergency; is there a doctor on the plane?' Nou, die was er dus niet. De man naast me werd om in een andere stoel gezet en raakte bijna in shock. Op dat moment vlogen we boven de oceaan, dus landen was geen optie. Ik weet niet zeker wat ze met hem gedaan hebben, volgens mij flink veel paracetamol gegeven, want op een gegeven moment was hij goed onder zijl. Toen
we in Singapore aankomen ging het al weer een heel stuk beter met hem.
Na 2,5 maand reizen ben ik nu weer in Bangkok aangekomen. Het was echt een super ervaring en het ging natuurlijk weer veel te snel!! Ik heb echt enorm veel mensen ontmoet, super veel mooie plekken gezien en mooie, enge, spannende, ontroerende, gekke en leuke dingen meegenmaakt. Daarom ga ik zeker met een gemixed gevoel terug naar huis; heel veel zin om mijn vrienden en familie weer te zien, maar jammer dat het afgelopen is. Ik hoop dat jullie een beetje genoten hebben van mijn verhalen (voor jullie moet het ook vervelend zijn dat hij weer terugkomt 😉), ik vond het in ieder geval erg leuk om ze op te schrijven. Koen (shaggy!!) Thnx!!! De vakantie was zeker niet zo tof geweest als je er niet bij was geweest! Ik hoop dat je het reisvirus niet te erg te pakken hebt gekregen 😉
En voor de rest: tot snel!! Morgen pak ik het vliegtuig terug naar huis en ga jullie de komende tijd enorm lastig vallen met al mijn verhalen en foto's!!
Ciao en bedankt!!
Guus
Advertisement
Tot: 0.09s; Tpl: 0.012s; cc: 8; qc: 46; dbt: 0.0527s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Caroline
non-member comment
He Guus, ik hoorde dat je vandaag al terug komt (afgelopen maanden zijn echt mega snel gegaan) Je zal vast wel balen dat je terug moet na zo een fantastische tijd te hebben gehad daar.... Ik hoorde van Pim dat je in Myanmar helemaal geen toegang tot internet had en via je blog las ik ook dat het steeds gevaarlijker daar wordt voor toeristen.... inmiddels is het in Nederland ook al elke dag op het niews, echt mazzel dat je daar nu weg bent!!! Nou ik spreek je vast snel in Haarlem en alvast heel veel succes met je nieuwe baan bij ABN (toch?) X Caroline