Helaas... het zat er aan te komen

---

Nou, daar zijn we dan weer....
Heeft weer even geduurd, maar dat komt deels doordat we niet veel gedaan hebben, maar deels ook doordat er wel veel is gebeurd waardoor onze wereld redelijk door elkaar geschud is.... lekker vaag he!

Nou, laten we maar beginnen met het slechte nieuws: het werk hier bij CML zit er voor de komende 2 maanden niet meer in.... hoorde afgelopen maandag dat ik voor de komende 9 weken voor DHL/ Exel in Sydney mag gaan werken... support bij de go-live van 12 sites in de Sydney en Melbourne regio. Nou, kan je voorstellen dat dat nogal rauw op mijn dak kwam, laat staan hoe jacq reageerde... 9 weken alleen thuis in Melbourne. Heb gelijk aan de bel getrokken bij mijn baas en aangegeven dat ik in de afgelopen 8 maanden dat ik hier werkzaam ben, er nou niet echt op vooruit ben gegaan.. hij begreep me volkomen, maar kan er nix aan doen natuurlijk. Nou ja, zal de details verderop wel vertellen, zal proberen nu eerst weer ff alles in de juiste tijdslijn te bespreken!!

Nou ja, waren dus gebleven bij de periode dat ik thuis was, en mijn tijd ‘nuttig’ besteedde door eBay af te struinen naar meubeltjes... nou, alles staat nu in het apartement, en het ziet er een stuk huiselijker uit nu. Op zich wel een lekker gevoel dus, en eindelijk ook die boekenkast!! Man, wat een ruimte heb je in dat ding zeg, ongelooflijk, heerlijk al die dozen die nu zijn uitgepakt. Daarnaast zijn we ook naar de IKEA geweest sinds we die auto van die collega van me nog hadden (en wat een bak was dat zeg... ding was denk ik 15 jaar oud, enorm grote Mitsubishi, maar het zag er niet uit!! En dat zie je hier toch geregeld hoor, erg veel oude auto’s, heel typisch) met d ehoop daar wat spulletjes te vinden, maar de spullen die wij zochten waren uitverkocht, dus hebben we het maar gelaten bij wat knäckebröd, salmiak snoepjes en de bekende Annas (die dunne gemberkoekjes die je bij IKEA kunt kopen )... tsja, toch niet voor nix geweest! Daarna Jacq thuis afgezet en die auto terug gaan brengen naar mijn collega. Die woont op ruim een half uur rijden in een van de afgelopen zuid-oostelijke suburbs, en met het openbaar vervoer terug deed ik er bijna 2 uur over, balen... toen ik thuis was moest ik nog opschieten want ’s avonds werd de FA Cup Finale gespeeld in Engeland (Liverpool - West Ham United) en daarvoor werd een groot feest op de voetbal gegeven. Daar was ik om 7 uur, en dat was erg gezellig. Was iets van 150 man, en daar lekker biertje gedronken, ge-BBQed, slap geouwehoerd, etc. Om 12 uur naar huis, want de wedstrijd op zich boeit me niet zo veel, die heb ik lekker thuis op mijn gemak gekeken terwijl ik met Ray zat te msn-en, erg geslaagd!

De volgende dag ging helaas weer vroeg de wekker om te gaan voetballen... de meesten waren wel tot laat in de kantine gebleven, dus er waren veel kleine oogjes! Voorspelde niet veel goeds voor de wedstrijd, maar uiteindelijk toch 5-2 gewonnen. Ik was echt helemaal kapot, heb nog nooit zoveel gelopen in een wedstrijd geloof ik, en verder geen grote rol kunnen spelen, dus redelijk vervelend... heb 3 dagen spierpijn gehad zelfs ervan, word echt oud nu geloof ik!!

Daarna dus weer naar kantoor gegaan waar ik eindelijk wat te doen had. Er was onbetaald werk naar voren gekomen uit de test-periode in India. Nou goed, was interessant en leerzaam, en daar ben ik dus een tijd mee bezig geweest. Het weekend erop zijn we erg lui geweest, en hebben we weinig tot nix gedaan, veel geslapen en geluierd, waren we echt aan toe. Weer gevoetbald, en weer gewonnen (5-1) dus dat gaat goed. We staan eerste en zie dat ook wel zo blijven de rest van het seizoen eigenlijk hoor, tegenstand is bar slecht!!

Maar goed, de maandag daarna kreeg ik dan eindelijk te horen wat ik al die tijd al vreesde... er zit geen betaald werk in bij CML op korte termijn, en bij DHL/ Exel in Sydney waar ik al eerder had gezeten is er meer dan genoeg werk... kortom, er was besloten dat ik de komende 9 weken naar Sydney moet om daar te gaan ondersteunen bij de go-live van de 12 Exel sites t/m eind juli. Nou, erg leerzaam en interessant, maar nou niet echt waar we op zitten te wachten en waarvoor we hierheen zijn gekomen. Heb er dus gelijk een gesprek over aangevraagd met mijn baas, en gevraagd hoe het nou zit. Nu blijkt dat er al een flinke backlog is op het project, maar nog steeds wil CML geen extra resources van Manhattan op het project... dus ja, dat kan alleen maar erger gaan worden. Een andere troef die Manhattan nog wel in handen heeft is het implementatie-team dat vanaf oktober zou moeten gaan helpen om het systeem bij alle sites te gaan implementeren de komende jaren. Dit team moet bestaan uit een tiental consultants, die niet alleen Manhattan WMS kennis meebrengen, maar ook algehele industrie know-how. Dit is nu de rol die ze voor mij zien weggelegd, met daarbij nog steeds de nieuwe rol als implementatie manager.

Daarna had ik nog een gesprek aangevraagd met de directeur van Manhattan Australie, en dat was een paar dagen later. Dat gesprek was al een stuk hoopvoller en positiever, omdat diezelfde ochtend de project verantwoordelijke bij CML had aangegeven een extra resource op het project nodig te hebben... he he, eindelijk zou je denken nadat hij dit 2 maanden lang was verteld door de Manhattan verantwoordelijken! Dus ik werd naar voren geschoven als optie, maar (kan nooit makkelijk gaan natuurlijk bij een lastig eklant als CML), ze vroegen specifiek om mijn collega Richard Jennings (van wie ik de auto had geleend) die al 2 jaar op het project zit. Alleen is het probleem dat hij in de Customer Support afdeling werkt, waar he tmomenteel ook erg druk is. Kortom: hij kan niet voor CML aan de slag gaan... dus ja, de eerste horde is overwonnen (men ziet in dat ze extra resources nodig hebben) nu moeten ze mij daar alleen nog binnenkrijgen. Ik heb ook uit de mond van de directeur gehoord dat ik als eerste optie boven aan de lijst sta om ingezet te worden, en dat ik desnoods daarvoor uit Exel wordt getrokken als de druk erg hoog is bij CML. Nou goed, het blijven woorden, maar als hij deze belofte neit na zou mogen komen in de toekomst, dan weet ik genoeg natuurlijk..... dus moet zeggen dat ik wel met wat minder lood in mijn schoenen aan mijn periode bij Exel ga beginnen..... To be continued!!

Goed, over Jacq valt ook weer genoeg te vertellen!! Ze heeft weer gezeik met die homo-tandarts, die echt een eikel is. Zo heeft de tandarts boekjes liggen in de praktijk, en worden die wel eens gelezen door de assistenten, andere tandarts en Jacq als ze ff pauze hebben. Nou goed, nu mocht dit dus niet meer van hem... wat een gezeik zeg. Bovendien bemoeit hij zich met het aantal uren dat Jacq heeft gewerkt, en stelt haar tijden zodanig bij dat ze minder betaald krijgt dan ze heeft gewerkt, heel irritant allemaal. Die is dus ook lekker op zoek naar ander werk. Helaas is het erg lastig om part-time werk te vinden, dus is ze ook aan het kijken voor full-time baantjes. Uiteraard zit ze daar helemaal niet op te wachten, en is ze daar dus ook heel kieskeurig in. Nou geod, maar ff afwachten hoe het allemaal gaat lopen. Het blijft grappig om te zien hoe het solliciteren er hier aan toe gaat... om nog maar eens een leuk voorbeeld te noemen: zaterdag werd jacq gebeld door een bureau met de vraag of ze dinsdag op gesprek wild ekomen n.a.v. haar CV. Nou, prima natuurlijk, dus die man zei dat hij de details wel per email zou versturen. Nou goed, dinsdagochtend 10 uur (gesprek-tijd) nog steeds geen email met informatie.... wordt ze om half 11 gebeld door die vent: “Wij hadden toch een gesprek? Waarom was je er niet?”...... tsja, erg apart zeg maar. Nou goed, hij biedt zijn verontschuldigingen aan, en verzet een andere afspraak zodat hij diezelfde middag nog met Jacq kan praten. Belt hij 2 uur later terug dat een oud-collega had aangegeven de baan te willen, en die had de baan gekregen. Ja, echt te vreemd voor woorden hoe het allemaal loopt hier, zo laks, casual, relaxed, en weinig planmatig.....

Een andere leuke anecdote is dat ze een gesprek heeft als Personal Assistent.... van een rabbijn, haha!!! Wij wonen vlak bij de Joodse wijk hie rin Melbourne, met dus een aantal synagoges e.d. Nu heeft een van de rabbijnen daar dus een part-time PA nodig, en daarvoor moet Jacq nu dus op gesprek.... lachen man, beetje toupetjes van mensen hun hoofd afslaan!! Nou ja, leuk verhaal, zal wel nix worden maar is leuk om ff te vermelden!

De andere activiteiten verlopen allemaal prima, het turnen is super en krijgt ze ook steeds meer lol in, dus dat is heerlijk voor haar! De cursus muziek maken op de compuer begint ook een beetje zijn vruchten af te werpen, en jullie kunnen binnenkort de eerste CD van Jacq verwachetn, haha!! Wellicht wat overdreven, maar ze begint er aardig wat handigheid in te krijgen, en de eerste geluiden klinken goed. En ook het acteren vindt ze helemaal super, iets wat ze altijd al had willen doen, en nu heel blij is dat ze het ook kan doen. Dat is iets waarin ze zeker verder wil gaan, dus vervolg lessen zijn redelijk zeker.

Verder begint Jacqq stteeds meer een beeld te krijgen van wat ze nu eigenlijk wil... haar huidige administratieve werk is het absoluut niet, maar door alle tijd voor zichzelf en alle activiteiten die ze uitvoert begint zich zo langzaam maar zeker een beeld te vormen van wat ze nou wellicht zou willen doen voor werk. Dat is dus wel een erg prettige bijkomstigheid van onze move naar OZ, hopelijk komt ze er echt achter wat ze nou wil gaan doen!!!

Wat hebben we verder nog te melden naast de standaard dingen... ten eerste het weer... het is nu midden/ eind mei (dus midden/ eind november in Europa) en we hebben heerlijk weer mag ik wel zeggen! blauwe lucht, warm zonnetje, en tussen de 15 en 20 graden.... heerlijk buiten op een terrasje ontbijten, lekkere bak koffie op hetbalkon in de zon, en gewoon verkleuren! Zalig!!! Dat is echt het grootste verschil met Europa, de zon is er bij ons ook wel in de winter, maar dan istie neit warm... als hier de zon schijnt, is die ook echt warm. Dan voel je echt dat hij op je brandt, heerlijk!!

Verder de footy, ja, gaat ook zijn gangetje. St Kilda doet he tniet zo best, wel gewonnen maar moeten er nog ff klink aan trekken. West Coast staat nog steeds bovenaan, pas 1x verloren.

En dan nog een leuk voorbeeld van Ozzie laksheid: we waren wezen eten bij de Indiër, en de rijst die Jacq kreeg was nou niet echt eetbaar. Dus daar hadden we wat van gezegd, en die rijst werd dus mee terug de keuken in genomen. Na een aantal minuten wachten (de rest van het eten was ondertussen al gebracht en stond dus koud te worden) vroegen we maar eens hoe lang het nog ging duren voor de rijst kwam.... o ja, zei dat meisje.. kan nog wel even duren, is misschien verstandiger om een naan-brood te nemen dat zal er sneller zijn.... dus jacq pissed natuurlijk, die had trek (en kom niet aan jacq haar eten!!!) en die zat dus op niets te wachten eigenlijk.... dus brood besteld, en toen dat brood werd gebracht in korte tijd, wreef Jacq het nog maar ff in: had graag gezien dat je me gelijk de keuze had gesteld: of lang wachten op rijst, of snel je brood hebbeb... nou ja, en dan verrontschuldigen ze zich tig keer natuurlijk.... ongelooflijk hoe laks ze zijn hier soms!! Nou ja, is ook wel weer het leuke ervan.

Nou, dit was het weer voor nu. Misschien niet zo’n uitgebreid en leuk verhaal, maar gezien de omstandigheden ff alles wat ik op kan brengen. Laten we hopen ndat de volgende berichten weer positiever gaan zijn...

Tot snel
Jackie en Robin

---