Goodbye Australia, Hello USA!!

---

Welkom bij waarschijnlijk onze laatste update van ons leven in Australie... kijk, dat is ff een andere introductie dan de afgelopen maanden he, waarbij we het enkel hadden over t feit dat we het zat waren en weg wilden!! Maar goed, dat komt dan ook doordat we nu ook echt weg GAAN!! Voor degenen die het nog niet wisten: ik ben erin geslaagd om via mijn contacten in de VS overplaatsing te regelen naar de VS! Als je wellicht nog kunt herinneren moest ik vorig jaar januari tijdens de sales kickoff in Singapore (anders ff die blog nalezen!) een presentatie doen voor een groep collega’s, waaronder mijn baas en een andere hoge pief uit de VS. Die pief (Scott) was erg te spreken over mijn presentatie, en zei voor de gein of ik niet in de VS wilde komen werken...!! Antwoordde er uiteraard lacherig op (vooral omdat mijn baas naast hem zat!) maar schoot hem naderhand aan de bar wel nog ff aan en ben altijd in contact gebleven met hem. Nou goed, hij heeft me dus voorgesteld bij het presales team in de VS toen ze een vacature hadden, en afgelopen februari werd ik door de manager van dat team benaderd. De procedure was nog lastiger dan ik had verwacht, moest alsnog 3 sollicitatie gesprekken doen, en zelfs weer een presentatie via internet voor een aantal mensen, maar liep allemaal goed en kreeg de baan aangeboden!!! En het mooie aan zo’n interne overplaatsing is dat de volledige verhuizing wordt vergoed, dus betekent ook dat we financieel gezien geen enkel risico lopen.

We arriveren op 26 juni dus in de VS... en de stad... Dallas, of all places, haha!! Nou niet echt de wereldbestemming waar je op zit te wachten, maar laat het me ff uitleggen :-) Dallas is heel centraal gelegen in de VS en bovendien is het de hub van American Airlines, dus makkelijk vliegen naar andere steden voor mijn werk. Daarnaast hebben we een erg groot kantoor in Dallas dus maakt het makkelijk om de weg te leren kennen (ik hoef daar namelijk niet per se van kantoor te werken, de meesten in de VS werken van huis uit, dus zolang je bij een groot vliegveld in de buurt zit dan zit je goed), en schijnt Dallas een van de goedkopere plekken te zijn om te wonen. Bovendien is het er vaak lekker weer (lekker warm in de zomer, don’t you love desert heat!) en schijnt het een stad in opkomst te zijn en een van de meest leefbare in de VS (als je alle reviews op internet moet geloven). Last but not least... met mijn initialen (J.R. Tunderman) kan het toch geen toeval zijn dat we buren worden van de befaamde J.R. uit de tv-serie Dallas!!!

Daarna kwam er wel nog een heel vervelende episode... het verkrijgen van toestemming van mijn huidige baas om me te laten vertrekken. In mijn contract heb ik een officiele opzegtermijn van 4 weken, maar aangezien het hier om een interne overplaatsing ging, dacht ik dat het eea redelijk opgelost zou kunnen worden. Aangezien het hele immigratie proces zo’n 8 weken duurt, ha dik voorgesteld om een periode van 10 weken aan te houden zodat dat voor beide partijen zou werken. Nou goed, vanaf het moment dat ik dus aan had gegeven dat ik het aanbod had geaccepteerd werd ik opeens heel anders behandeld. Ik werd heel verontwaardigd gevraagd waarom ik wegging voordat ik 2 jaar in dienst was, wat ik daar te zoeken had omdat ik had aangegeven terug te willen naar Europa, etc. etc. Was ik heel erg door verbouwereerd, vooral omdat ik al sinds februari 2010 in gesprek was met ze over het feit dat ik al lang stil stond in mijn werk, en daardoor de noodzaak niet inzag om aan de andere kant van de wereld te zitten. Bovendien had ik in feb van dit jaar die prijs gekregen voor “beste consultant” over afgelopen jaar, dus stond er echt van te kijken dat ik zo werd behandeld! Helemaal toen ik besefte dat ze helemaal niet wilden overleggen om een oplossing te vinden die voor alle partijen (JDA in de VS, JDA in Australie en ik) en dus zou werken en gewoon heel star waren, en beslisten dat ik pas per 1 juli weg kan, mits ze vervanging vonden voor die tijd. En ik mocht dat maar met de VS uitzoeken om te kijken of zij die start-datum wilden accepteren of niet... kortom, ze dachten lekker vooral aan zichzelf en flikkerden het op mijn bordje neer dat ik maar mocht uitzoeken met de VS. Toen ik dit aankaartte bij Emma wist ze me te vertellen dat het gewoon een zaken-beslissing was, ze konden het zich niet veroorloven niemand te hebben, en bovendien was ik nog geen 2 jaar in dienst en moest ik dat maar volmaken. Kan ik ergens wel begrijpen, maar niet wetende dat ik heel weinig te doen heb en dat al het werk dit jaar zich focus op de retail, terwijl ik me vooral bezig houd met supply chain.

Nou goed, was flink teleurgesteld, en vooral omdat men in de VS “not amused” was door de actie en veel tijd nodig had om te zien wat ze nou wilden doen. Daarop volgde toen een periode van 3 weken zonder duidelijkheid of de VS nog akkoord wilde gaan, met heel weinig communicatie. Was geen fijne periode, en we sliepen beide slecht die periode en werden regelmatig wakker, waarbij ik elke keer mijn telefoon aanzette in de hoop het verlossende emailtje te hebben! Nou goed, kreeg dan uiteindelijk het contract met een startdatum van 1 juli, en toen kon het me allemaal niet meer boeien! Helaas wat later dan gehoopt (had zo graag met Koninginnedag in NL geweest, en bovendien vieren Ange en Marco hun verlovings feest in Amsterdam op 1 mei dus had erg leuk geweest om erbij te zijn!) maar in ieder geval duidelijkheid!! We kregen de bevestiging op zaterdagochtend, dus direct internet opgegaan om onze trip te boeken: allereerst de vluchten Melbourne – Singapore – Rome voor een lekkere vakantie in Italie. Ik heb de afgelopen jaren bergen frequent flyer miles gespaard met Singapore Airlines, en waren er precies genoeg om 2 enkeltjes Rome in business class te boeken, dus hopelijk komen we uitgerust aan dit keer!! Daarna ook gelijk onze overnachtingen aan de Amalfi kust (bij Napels) geboekt in een schitterend lief boerderijtje met uitzicht over de Middellandse Zee en de tickets vanaf Napels naar Amsterdam. Belangrijkste zaken eerst uiteraard!!! Daarna de halve wereld ge-emailed om te laten weten dat t eindelijk rond was en we lekker naar NL komen over een paar maandjes, die zaterdag hadden we de hele dag het gevoel alsof we op een roze wolk zweefden van geluk!!

Maar het hele verhaal was daarmee nog niet afgelopen en kreeg nog een vervolg... kort geleden had een ex-collega van me hier (Daniel) ontslag genomen omdat hij steeds naar het buitenland moest voor projecten en dat niet zag zitten. Nou goed, hij had nog geen ander werk dus Emma zag in hem de perfecte kandidaat om mij te vervangen. Ik wist dat ze wilde proberen hem snel aan te nemen, zodat ze continuiteit had. Nadat hij een aantal gesprekken had gehad en alles zo goed als rond zat belde hij Emma toen ik een keer bij haar in de auto zat om te vertellen dat alles positief was en hij binnen een week of 2 kon beginnen. Emma super blij natuurlijk omdat ze iemand had, en zei tegen me “dat ik vast en zeker wel blij zou zijn nu ze iemand heeft, na al die tijd die ze erin heeft gestopt om mij te helpen om snel een vervanger te vinden”. Ik zag niet in waarom ik blij zou zijn, want had nog steeds mijn contract niet en geen idee of het nog wel door zou gaan, en dat liet ik dus ook merken aan haar: “ben heel blij voor je, maar snap niet waarom ik blij zou moeten zijn, wat schiet ik ermee op dat hij snel kan beginnen?” Nou goed, hoef niet uit te leggen dat de sfeer er een beetje onder te lijden had, ze wilden vooral toch dat ik begreep dat zij het zich niet konden veroorloven niemand te hebben, maar niet een keer vroegen ze me of men in de VS uberhaupt akkoord ging met de datum van 1 juli.

Afijn, kreeg naderhand een telefoontje van Emma of ik een update had over mijn overgang, ze wist dat ik het contract had gekregen, waarbij ik haar had verteld dat ik tenminste 10 weken nodig had voor de immigratie e.d. Ik hield me een beetje van de domme, want had het idee dat het over die ex-collega zou gaan die het aanbod had geaccepteerd... Nou goed, ze belde me dus om te vragen wanneer ik weg wilde en ik zei dat ik dus per 1 juli zou beginnen zoals mij door hen was verteld. Ok, zei ze... maar je wilde toch zsm aan de slag gaan? Ze deed net alsof ik dat wilde en mij dus op die manier te beinvloeden, dus ik zei dat dat toch de datum was die ze me hadden verteld? De aap kwam uit de mouw toen ze zei dat Daniel per direct kan beginnen, maar dat de hoge baas heeft besloten dat hij niet langer dan 2 weken overlap wil tussen mij en Daniel! Nu hadden ze dus ineens haast om van me af te komen, terwijl me voordien schuldig probeerden te doen voelen omdat ik er nog geen 2 jaar zat... dus maar weer aangegeven van dat immigratie proces, dat het minimaal 8 weken duurt eer dat rond is, we al tickets hadden geboekt, ons apartement verlengd tot 31 juni dus dat we tot actie waren overgegaan obv de datum die zij hadden geprikt. Kortom: of ik nog steeds eerder weg wilde... vond de situatie wel leuk nu die omgekeerd was en ze mij nodig hadden, haha!! Zo goedhartig als ik ben streek ik dus over mijn hart, en zei dat ik uiteraard bereid ben erover na te denken als zij met een oplossing komen die voor mij positief is en geen geld kost. Dus dat zij maar met de VS mogen gaan praten en opties bekijken, mij dan vertellen wat de opties zijn zodat ik een beslissing kan nemen! Hoorde toen weer via-via dat het mij nu weer kwalijk werd genomen dat ik nu opeens niet meer eerder weg wilde “terwijl ik dat wel al die tijd had aangegeven”, haha, erg grappig te beseffen dat ze nu zelf op de blaren zitten! Wij hebben alle tijd om onze overgang te regelen, zijn geen geld kwijt aan de huur van ons apartement (het contract loopt tot eind juni en zelfs als je eerder weggaat moet je tot die tijd betalen) en kunnen opt gemakje nog afscheid nemen van St Kilda, gevolgd door een heerlijke vakantie met de Boeffies in Italie en een net zo fijne tijd in NL met iedereen die we al lange tijd niet hebben gezien, en dat alles nog in de zomer ook!! Nou ja, eind goed al goed, en het enige jammere is dat we er met Koninginnedag niet kunnen zijn, maar als dat het ergste is dan hoor je ons niet klagen!! Wel weer een goede les om toch vooral aan jezelf te denken en niet te verwachten dat iemand aan jou denkt in het bedrijfsleven....

Verder ist ook nog heel druk geweest met de moeder van Jacq die over de vloer was! Die kwam ergens begin maart (sorry hoor, exacte datum ff vergeten in de wervelwind van de afgelopen weken!) aan en was 2 weken in St Kilda. Was echt super gezellig, hebben lekker veel tijd met zijn allen doorgebracht en het mooiste van alles was dat ze het mooie weer dat ze had beloofd ook daadwerkelijk mee had gebracht :-) Waar we weken lang slecht weer met veel regen hadden, wast droog sinds haar aankomst met zelfs veel zon en warmte, erg prettig! Zijn lekker naar de Mornington geweest waar we hebben genoten van dat mooie weer bij de wineries, ook nog naar Healesville waar we de lokale wildlife hebben bewonderd in de dierentuin gevolgd door een lekkere lunch bij de winery met Ange en Marco erbij, mooie rit door de Yarra Valley... ook voor ons dus een beetje vervroegd afscheid nemen! Verder zijn we vooral in St Kilda gebleven, niets bijzonders behalve dan het heerlijke Roemeense eten dat Gabi heeft gekookt voor ons!! Vinete, zakuske (geen idee of je dat zo schrijft!), pittige boontjes... mjam mjam mjam!! Uiteraard heb ik Jacq opdracht gegeven er met het kladblok naast te staan om het in detail op te schrijven... gooi het maar op de noemer “culturele verrijking” en “zich verdiepen in haar Roemeense achtergrond”!!! Uiteraard hebben we ook genoeg cafeetjes in Acland Street van binnen gezien voor een hapje en drankje, restaurantjes bezocht... helemaal goed en super gezellig!! Ze zit nu nog even bij haar vriendin in Perth waarna we elkaar volgende week vrijdag (8 april) in Sydney ontmoeten om daar op zaterdag Jacq d’r verjaardag te vieren in restaurant “Aria”. Dit is een van de bekendere restaurants van Australie, gelegen op een schitterende lokatie (aan de haven met uitzicht op zowel de Harbour Bridge als het Opera House) waar we al een heeeel lange tijd willen eten! Dus daar hebben we uiteraard ook heel veel zin in, vooral ook omdat het ons laatste bezoekje aan Sydney gaat worden... Jackie en Robin’s afscheidtour door Australie, haha!!

Wat verder nog.. o ja, Jacq is een paar weken terug nog naar Noosa aan de Sunshine Coast geweest. Een heel goede vriendin van haar was daar op vakantie bij haar ouders die daar wonen, dus die hebben daar 3 heel gezellige dagen gehad samen.. lekker beppen en bijkletsen uiteraard!!
Daarnaast zal er vast nog wel een hoop zijn gebeurd, maar moet eerlijk bekennen dat dat in al het gedoe rondom de verhuizing een beetje naar de achtergrond is geraakt... we sporten nog steeds geregeld (waarbij Jacq overigens heel veel... die idioot gaat 3x in de week 11km hardlopen langs het strand, plus daarbij nog naar de gym en is 5kg afgevallen... blijft bijna nix meer van haar over en hoop dat je haar nog herkent straks in juni!!) en doen de gewone dingen... Formule 1 was afgelopen weekend dus gelukkig is het park weer gewoon open voor hardlopen en fietsen, verder gaan we nog geregeld bij de Franse bakker langs voor een bakkie koffie en soms ontbijtje op weg naar kantoor (en ja... DAT zullen we enorm gaan missen straks in de VS, dat weten we nu al en daar balen we nu al van en hebben we nu al spijt van) en verder life as usual.

Komende weken staan dus echt in het teken van afscheid nemen... we gaan niet veel meer doen behalve inpakken en dingen regelen, en natuurlijk genoeg koffie drinken in onze favoriete tentjes! Wel lekker vooruitzicht dat we dadelijk met Pasen 5 dagen vrij zijn (vrijdag, maandag en dinsdag zijn hier feestdagen) dus lekker tijd voor onszelf. Alleen wel erg jammer dat we alles hier in de buurt gezien en gedaan hebben dus geen kort tripje meer kunnen plannen, maar goed, 5 dagen zonder werk is al lekker genoeg!

Kan niet beloven dat er nog een laatste update na deze komt, denk namelijk niet dat er nog heel veel te melden valt over ons leven in AU behalve dan dat we aan het pakken zijn, haha!!

Tot snel allemaal en wellicht tot in de VS :-)!!!
JnR

---