Advertisement
Published: February 9th 2011
Zijn we dan weer... hoop gebeurd afgelopen weken, niet zozeer met ons als meer met OZ als een land. Overstromingen, cycloon, nog meer overstromingen en zware bosbranden bij Perth waardoor een aantal woonwijken in vlammen is opgegaan. De overstromingen had ik vorige keer al over geschreven, dramatisch natuurlijk. Wat wel helemaal super is hier, is dat je in deze situaties een van de Ozzie oer-instincten naar boven ziet komen: “mate-ship” wat eigenlijk vertaald moet worden als saamhorigheid maar veel meer betekent omdat het woord “mate” hier bijna heilig is. Kan het best met een voorbeeld uitleggen... zodra het water weer gezakt was, werd een oproep gedaan voor vrijwilligers om naar Brisbane en de overige gebieden te komen om te helpen met de opruiming. Nou goed, in NL zouden dan een paar mensen in de auto stappen en erheen rijden, enerzijds als ramptoerist anderzijds als vrijwilliger. Nou goed, hier in OZ stappen er dan gelijk duizenden mensen op het vliegtuig, nemen vrij van werk etc. om dus te gaan helpen. We zagen beelden op TV op die zaterdag na de overstromingen dat ze de hoeveelheid vrijwilligers niet aankonden, er waren teveel mensen gekomen met bezems/ emmers/ laarzen/ etc. dat ze niet genoeg
Kerst 2010
nog fotootje van onze kerst picknick in de botanische tuinvervoer hadden geregeld om iedereen ter plaatse te krijgen. Eenzelfde beeld was bij de cycloon Larry in 2006, waar ook vrijwilligers werden opgeroepen en tientallen bouwvakkers vrij namen (of vrij kregen van hun baas) om een week lang in het gebied te helpen om huizen weer op te bouwen en op te knappen. Ook al zijn Ozzie’s erg met zichzelf bezig, in gevallen van nood zijn ze er altijd om elkaar te helpen. Bleek ook wel een beetje met Julie en Simon, dat wij zomaar anderhalf jaar hun auto mochten lenen omdat we geen vervoer hadden en zij een auto van de zaak had gekregen... in NL zou je die auto gewoon verkocht hebben, wij mochten hem voro nix gebruiken zolang we wilden! Tsja... mate-ship... apart dat je dat een onderdeel van de cultuur kunt noemen, maar wij vinden het toch echt zo. Ieder land heeft zo zijn karakteristieken, en dat hele mate-ship gebeuren is iets wat we nergens anders zijn tegengekomen en dus maar onder het kopje “Ozzie cultuur” plaatsen!
En toen kwamen die overstromingen ook nog eens hier in West Victoria... ongelooflijk wat een berg regen we de afgelopen maanden hebben gehad, eigenlijk als sinds vorige winter
als ik erover terugdenk. De zomer was dan ook echt dramatisch.. althans, voor Ozzie begrippen natuurlijk. Door de zuidelijke wind daalden al die zware regenbuien en stormen naar het zuiden toe, en zitten we in Victoria dus al weken met het tropische weer... de regenbuien en broeierigheid die men in Brisbane gewend is, hadden wij dus in Melbourne! Toen die cycloon in noord Queensland er nog s overheen... zwaarder dan Katrina en met een doorsnede als de afstand van Los Angeles naar New York... mag nog van een geluk spreken dat hij precies tussen de 2 grootste steden in dat gebied (Cairns en Townsville) aan land kwam anders was het allemaal een stuk erger afgelopen. Helaas is voor de tweede keer in 5 jaar tijd de volledige bananen oogst verwoest, wat dus weer betekent dat we op zijn minst het komende half jaar geen bananen kunnen eten... of je moet 10 euro voor een kilo willen betalen, maar lijkt me niet. Een paar dagen na de ellende in queensland was ook Yasi dus door de zuidenwind afgedaald naar Victoria... en dat hebben we geweten zeg, goeiedag! We zaten vrijdag in de auto om bappies te doen, hadden al een idee
dat het zou gaan regenen, tot de zondvloed opeens kwam.... dit was echt niet normaal, nog nooit zo iets extreems meegemaakt. Zelfs met de ruitenwisser op de hoogste stand zag je gewoon helemaal nix... er liepen meiden op straat die gezellig gingen stappen, jurkje aan, hoge hakjes... pech dus, die konden binnen 5 seconden meedoen aan een Miss wet-tshirt verkiezing, als ze er tenminste zouden komen en niet omver gewaaid zouden worden. Bij de supermarkt aangekomen stond de garage al half onder, geen plek te vinden ook dus minder prettig... Jacq uitgestapt en de supermarkt ingegaan, ik buiten een plekje opgezocht... geen goed idee want binnen de 35 meter in 5 seconden van auto naar supermarkt was ik doorweekt, echt helemaal doorweekt. In de supermarkt aangekomen ging t daar nog ff verder, de slijter was al gesloten vanwege lekkage en in de supermarkt stonden tientallen emmers verspreid om het regenwater op te vangen dat door het dak kwam. Echt bizar gewoon allemaal... terug in onze flat de lift ingestapt, maar de ingang is vanuit de garage en dat gedeelte was ook al aan het overstromen dus kon de boodschappen niet neerzetten en 5 verdiepingen lang lekker met de voetjes in
Foto zonder ladyboy
de ladyboy staat op de volgende foto, maar mocht niet op de site van J :-) het water :-) Toen we thuis hoorden dat het restant van Yasi 200mm regen had gedumpt in Melbourne binnen 24 uur, waarvan zo’n 100 in het eerste uur, toen begrepen we het wel. NL krijgt zo’n 700mm per jaar geloof ik, dus dat plaatst het wel in perspectief! De volgende ochtend naar de auto gelopen, en de lift (uiteraard) buiten werking, werkt niet zo goed geloof ik electriciteit en water, de garage ondergelopen (gelukkig neit het gedeelte waar wij staan) met auto’s tot aan hun deur in het water! Op straat waren mensen hun auto’s aan het leegruimen, de straten waren blank komen te staan tijdens de stortbui en water kon niet weg dus was flink hoog komen te staan en via de kieren auto’s binnengelopen... nog nooit meegemaakt dit, en dan te beseffen dat dit het ‘staartje’ van Yasi was, moet je je voorstellen hoe het was toen Yasi de kust bereikte in Queensland... nou goed, laten we hopen dat La Nina klaar is en het hierbij laat, kom maar met de normale rustige en stabiele nazomer, zou lekker zijn!
Zijn dan ook nog naar Thailand geweest natuurlijk. Eerste week de sales kickoff van mijn werk. Zaten in
Som tam, tom yong gong
HEEEEEEEEL veel chili's, zeker zo'n 10 per bord en kreeg deze echt neit meer weg een super de luxe hotel, direct aan het strand op Phuket. Het was het rustige gedeelte van Phuket, omdat de grote baas wilde dat mensen ook echt zouden werken ipv elke avond de stad in te gaan. Patong was een uur met de taxi, maar dat heeft veel mensen er niet van weerhouden er elke avond heen te gaan, 4 uur in de ochtend terug om dan de volgende dag weer om 8 uur te beginnen. Ik had er niet zo’n behoefte aan omdat Patong bekend staat om zijn sex-toerisme en dat is niet helemaal mijn idee van een fijne vakantie :-)!! Hoop informatie te verwerken gekregen, ook een goede training wat erg prettig was dus al met al een goede week. Daarnaast werden ook de prijzen uitgereikt over 2010 en ik was blij verrast toen ik naar voren werd geroepen om de prijs voor “beste presales consultant 2010” in ontvangst te nemen! Zit helaas geen geldprijs aan verbonden, maar heb het uiteraard op mijn CV gezet en ben het zwaar aan het promoten in alle gesprekken die ik de afgelopen weken heb aangeknoopt via connecties die ik heb gevonden op internet. Kon dus niet op een beter moment komen,
ben sinds de terugkeer zwaar bezig mijn netwerk in Europa (vooral Engeland) uit te bouwen, en dit komt dus op het goede moment.
Op woensdag avond kwam Jacq dan aan vanuit OZ, was erg apart om haar op te staan wachten op het vliegveld van Phuket kan ik je wel vertellen!! Super elkaar te zien natuurlijk, en ze kon ook niet wachten om lekker 2 dagen te ontspannen bij het zwembad/ strand/ gym tot ik op vrijdag klaar zou zijn. Ik hard werken natuurlijk ondertussen en Jacq dus lekker genieten op het strand, massage op het strand, we kwamen allebei onze tijd dus wel door, haha!! Viel mee gelukkig hoor, want vrijdag om half 1 waren we klaar en kon ik ook lekker op het strand hangen. Daarna heerlijk weekend samen ontspannen, beetje hardlopen rondom het meer dat naast het hotel lag, lekker eten, gewoon ff heerlijk bijkomen en samen zijn. Zaterdag avond waren we nog met Emma (mijn Franse collega die nu mijn bazin is) Scott, haar man, en hun zoontje Eden naar Patong gegaan. Was erg leuk en we keken onze ogen uit! Veel goedkope namaak winkels natuurlijk, waarbij het al geweldig was om te zien hoeveel
mensen er kochten en hoe nep sommige dingen waren. Daarnaast lekker paar biertjes op natuurlijk, lekker eten... maar later in de avond ook de ‘feest buurt’ in. Zeg maar de wijk waar het sex toerisme zich afspeelt.. wij bleven in het gangbare gedeelte, waar de meiden gewoon aan de bar hingen en probeerden westerse mannen drankjes af te troggelen, en er een paar stonden te dansen op tafels. Het viel hier mee gelukkig en was opzich wel geinig om te kijken, Thaise vrouwen zijn dan ook niet lelijk natuurlijk. We eindigden uiteindelijk in het ladyboy gedeelte... dit is dus het gedeelte waar alle omgebouwde jongens lopen, geen vrouwen, enkel ladyboys. De ladyboys mogen niet in andere barren komen, de vrouwen niet in deze barren. Dit was eigenlijk nog het meest gezellige plekje omdat je daar niet werd lastig gevallen door meiden die om je nek kwamen hangen, en er zaten ook heel veel westerse stelletjes die gewoon een biertje zaten te drinken en hun ogen zaten uit te kijken. Op een gegeven moment kwam er nog wel zo’n ladyboy naar Jacq en mij toe om op de foto te gaan met ons... nou vooruit dan maar... Scott nam de foto,
en zei tegen hem/ haar dat ze haar jurkje omlaag moest doen voor de foto... ik had het niet door op dat moment, maar de foto is geslaagd geworden, haha!! Deze moest duidelijk nog ff doorsparen voor hij een echte ladyboy kan worden... mocht de foto trouwens niet op de site zetten van Jacq....
Maandagochtend begon onze spannende duiktrip dan eindelijk!! Om 7 uur opgehaald bij het hotel (we dachten dat ze wel wat later zouden zijn gezien onze ervaringen in Indonesie, dus helaas stonden ze dit keer op ons te wachten nadat we lekker uitgebreid hadden ontbeten... voor ons is het duidelijk dat Thaise mensen veel vriendelijker, punctueler en prettiger dan in Indonesie... sorry als ik daarmee mensen beledig, maar is enkel onze ervaring obv 3 vakanties dus we kunnen het helemaal mis hebben!!) en in anderhalf uur naar de haven ten noorden van Phuket en dan op een speedboat in 2 uur naar de duikboot die een vaste route door de Similan Islands vaart. Was een grote boot, veel groter dan onze vorige liveaboard en iets minder comfortabel. De vorige had een aparte zeer ruime woon-/ eetkamer, terwijl deze helemaal open was met een groot dek. In
eerste instantie leek ons dat niet prettig, maar achteraf is het toch wel lekker gezien de temperatuur dat je lekker constant buiten zit. De hut was ook prima, lekker 2 persoonsbed helemaal voorin de boot met veel raampjes, beter dan dat kleine hokje op het onderdek helemaal achterin dan de vorige keer op het Great Barrier Reef!!
Maar goed, wel hoop gehaast en al snel bleek dat we op een serieuze boot zaten waar iedereen echt enkel kwam voor het duiken en minder voor de gezelligheid. Anderhalf uur nadat we op de boot aankwamen gingen we al gelijk voor de eerste duik het water in, en met ruim 20 man die zich klaarmaakt om te duiken was t wel veel gestress. Het aantrekken van je pak en al je apparatuur duurt toch al gauw een minuut of 5 tot 10, en zeker voor de eerste duik als je alles moet controleren en checken. Het duikdek is met ruim 20 man enorm druk en hectisch met allerlei mensen die enigszins nerveus/ gespannen zijn in voorbereiding op de duik, en je moet er echt ff inkomen dus. Aangezien we net met de speedboat waren aangekomen en nog beetje aan het wennen
waren besloot Jacq de eerste duik over te slaan, ze wilde eerst ff haar ‘zeebenen’ krijgen, haha! Moet zeggen dat we tot de eerste ochtend wel wat last hadden van het schommelen van de boot, maar gelukkig niet zeeziek of echt misselijk. Nou goed, zal niet alle duiken in detail bespreken, daarvoor waren het er teveel (14 voor mij in 4 dagen) dus zal enkel de meest noemenswaardige ff doornemen.
Allereerst de eerste duik op de eerste ochtend. Gingen al om 7 uur in de ochtend het water in, beetje bewolkt ook dus redelijk duister toen we onder water gingen. Er was al gewaarschuwd voor eventuele stroming, en dat bleek ook wel! De duikplek was een soort doolhof van rotsen, en dan bedoel ik grote rotsen van zo’n 15 meter hoog die over, naast en rond elkaar over de bodem verspreid lagen op een diepte van ruim 30 meter. Was op zich leuk, want er waren genoeg plekken waar je onder of tussen rotsen door kon zwemmen, andere rotsen hadden zgn ‘swimthroughs’, gaten in de rotse waar je doorheen kon zwemmen, en verder was t gewoon enorm indrukwekkend om tussen al die grote rotsen te zwemmen. Nou goed, voeg
Nemo plagen...
Jacq kont niet laten met Nemo te spelen daar een flinke stroming aan bij die door al die rotsen steeds van richting verandert en je hebt een interessante duik... de stroming was soms zo sterk dat je er gewoon niet tegen in kon zwemmen, en je gewoon mee moest laten sleuren, op zich niet erg op een tweetal momenten na. Op een gegeven moment gingen we door een swimthrough op zo’n 30 meter, waarbij je een paar meter omlaag ging, onder een rots door en aan de andere kant moet je dan weer een aantal meter omhoog om over een andere rots heen te zwemmen. Nou goed, toen we eenmaal weer omhoog gingen kreeg de stroming ons te pakken, en schoot je oncontroleerbaar uit de swimthrough en flink snel omhoog over die andere rots heen. Niet zo erg, mits je duikcomputer niet gaat piepen dat je veel te snel omhoog gaat en dus een extra lange veiligheidsstop moet doen. Even korte uitleg: tijdens duiken adem je zuurstof in en creeert je lichaam stikstof die je niet kunt uitademen en dus in je bloed blijft zitten. Als je te snel omhoog gaat, kan die stikstof neit snel genoeg uit je bloed worden verwijderd en kan de stikstof in bubbels
Barrie Cuda
was mooi schouwspel, zo 10 van die grote roofvissen om je heen te zien zwermen veranderen, die dan in je bloedvaten kunnen blijven zitten. In het ergste geval kan dat een problemen veroorzaken met je bloedvaten (zeg maar een propje) maar meestal tot “the bends” waarbij de bubbels zich ophopen in je gewrichten en daar enorme pijn veroorzaken. Vergelijk het maar met een fles cola die je eerst schudt en dan te snel open doet. Nou goed, als je tijdens duiken dus te snel omhoog gaat is er wel een oplossing voor: een extra lange veiligheidsstop waarbij je lichaam meer tijd heeft om de stikstof uit te scheiden. Was dus ff schrikken, maar niets ernstigs verder goed om keer te ervaren! Nou goed, lekker verder duiken dus. Tegen het einde van de duik was t ff wel schrikken, ik kwam namelijk opeens in een “up-current” terecht, opwaartse stroming. De stroming duwt je dan dus opeens naar de oppervlakte, waardoor je zomaar meters omhoog schiet. Schrok me rot, en Jacq ook want die zat opeens een meter of 8 onder me terwijl ik niet omlaag kwam. Ik was me bewust van mijn stijgsnelheid, en wetende dat we al een extra lange veiligheidsstop moesten doen werd ik een beetje angstig... ik probeerde dus ondersteboven te zwemmen (vinnen
naar boven) en op die manier weer omlaga te zwemmen tegen de stroming in, maar geen succes... ondertussen was een andere duiker ook in die stroming terecht gekomen, dus draaiden we gezellig met zijn 2-en onder water in die stroming rond! Nou goed, na een paar seconden dom geprobeerd te hebben naar beneden te zwemmen ging er opeens een lampje branden... een up-current is een soort waterkolom onder water die meestal niet zo breed is, meter of 10 maximaal ofso. Ipv er dus tegenin te zwemmen, zwem je gewoon opzijn zodat je uit die kolom bent waarna je weer makkelijk omlaag kunt. Nou goed, toen dat besef eindelijk doordrong was ik binnen 10 seconden weer bij Jacq en niets aan de hand. Enorm goede ervaring dus opgedaan in deze duik, beetje angstig maar blijkt maar weer dat als je goede training hebt gehad duiken volstrekt ongevaarlikj is.
De tweede duik is de nachtduik die ik heb gedaan. Was altijd bang voor nachtduiken, maar had ondertussen al 7 duiken gedaan in 2 dagen, dus voelde me redelijk op mijn gemak en besloot die nachtduik dus ook te doen. Nou, stelde echt niets voor, was wel donker idd zo onder water
maar met een goede zaklamp zie je psies waar je zwemt en ist eigenlijk wel interessant om op zoek te gaan naar krabben, kreeften en murenes. Wederom een goede ervaring opgedaan dus!
De derde interessante duik was Koh Tachai, een zogenaamde “blue water dive” een duik waarbij je het water inspringt op een plek zonder rif, en waar je dus vanaf boven water niet ziet waar je heengaat en dus maar hoopt dat je op de goede plek zit! Zodra je ondergaat zie je enkel blauw om je heen, totdat je eenmaal op een meter of 10 zit en dan langzaam de bodem begint te zien. Ik vind dit soort duiken altijd best eng, omdat je geen referentie punt heb en geen idee hebt waar je zit, ben zo al een paar keer in paniek geraakt. Deze keer echter geen paniek, en op 10 meter zagen we dus de bodem (zo’n meter of 35 dat dan dieper afdaalt) op de 35 aangekomen snel gekeken of we luipaardhaaien zagen (schijnen hier regelmatig te zitten) maar helaas geen geluk dus snel naar de echte duikplek en ondieper gegaan. Hoe dieper je zit hoe meer lucht je verbruikt in je tank, en
zzeg nou zelf
net een aquarium toch> en daar zwem je dan in! hoe meer stikstof je opbouwt dus je kan niet te lang te diep zitten. Dus iets ondieper gegaan (25 – 30 meter) en naar de echte duikplek gezwommen en die was heel indrukwekkend. Waren enorm grote rotsblokken (sommige waren zeker 25 meter hoog) die verspreid lagen over een grote oppervlakte waar we tussendoor zwommen. Weinig vis en beestjes, maar doordat er geen stroming stond was het gewoon indrukwekkend, net of je door een uitgestorven stad zwom, voelde me in Atlantis, haha!
Tenslotte de laatste noemenswaardige duik was de eerste op de laatste dag... wederom zo’n vroege 7 uur plons, en wederom een ‘blue water’ duik. Dit keer was de stroming weer enorm sterk, en eigenlijk zo sterk dat de duik niet leuk meer was... we werden van de duikplek afgeduwd, en enkel door heel hard te zwemmen konden we enigszins op de jusite plek blijven. Was wel zwaar werk, en voelde me alsof ik aant hardlopen was! We zagen toen wel eindelijk onze eerste haai, een flinke zwarttiphaai, op een diepte van ruim 35 meter op het zand wat buiten de duikplek was. Nou goed, we waren allemaal enthousiast en zwommen erheen, maar de stroming was zo sterk dat
we niet dichtbij kwamen. Ik keek toen opeens op mijn duikcomputer, en zag dat ik nog maar 1 minuut op die diepte mocht blijven voordat ik een decompressie stop moest maken (een extra veiligheidsstop omdat je te lang te diep bent) en in het amateur duiken mag je eigenlijk geen deco-duiken doen, dus we moesten snel hoger gaan zwemmen. Nou goed, omhoog gaan was lastig door de stroming, maar lukte met moeite. De andere duikers in ons groepje waren we echte opeens kwijt... die zaten wat hoger en die werden opeens door de stroming meegenomen. Die zaten dus opeens 100 meter verder, en we zagen enkel nog vaag wat luchtbelletjes van hun uitgeademde lucht in de verte! Nou goed, we moesten omhoog vanwege die deco-stop, en op een bepaalde hoogte werden wij ook opeens gegrepen door de stroming en hielden we dus ook maar op met tegen de stroom in zwemmen en lieten ons afdrijven. Toen we uiteindelijk op 14 meter diepte kwamen hield de stroming op, en bleven we hangen, pak van mijn hart want raakte toch wel enigszins in paniek... de bodem zat op 40 meter, we waren volledig van de duikplek afgedreven en hingen gewoon in het
blauw te hangen.... dus geen referentiepunt en enigszins angstig. Ik liet de divemaster echter geen seconde uit het oog, en deed al vanaf het begin veel moeite om korte afstand van hem te houden... ik dacht dat als ik bij hem bleef het wel goed zou zijn! Dus hij was mijn referentie punt, en daar focusde ik me maar op. We konden uiteindelijk met moeite weer contact krijgen mt de rest van onze groep die was afgedreven, en na een paar minuten kwamen die naar ons toegezwommen. Toen maar besloten om de duik af te breken en onze veiligheidsstop te doen, ook gezien onze lucht al op 25% zat... na 30 minuten waren we dus alweer boven, een flinke ervaring rijker en zeer opgelucht! Als je nagaat dat een gemiddelde duik ruim 50 minuten duurt en je dan pas bovenkomt met 25% lege tank, dan snap je wel hoe hard we hebben moeten werken met al die stroming, voelde me net alsof ik een marathon had gelopen, haha!!
Tenslotte de meest memorabele duik was die bij Richelieu Rock. Dit is de plek waar schijnbaar Jacques Cousteau het meeste van zijn tijd heeft doorgebracht tijdens zijn studie reizen. Het is
Swimthrough
best spannend allemaal! een enorm grote rots die vanaf 35 meter diepte omhoog komt, waarbij slechts het puntje zo’n 30cm boven water uitsteekt. Dit was de reden om deze trip te boeken, dit schijnt een van de mooiste duikplekken ter wereld te zijn. Nou goed, de eerste duik hier viel tegen, het was erg druk omdat er 7(!!!) andere boten lagen.. dus we lagen met 150 man in het water, wat een gekkenhuis en overal bubbels. Bovendien gingen we erg vroeg (kwart voor 7) en was het bewolkt, dus wast redelijk duister op 30 meter diepte. Nou goed, op het zeepaardje en een fantastisch schouwspel van 2 zeekatten (cuttlefish) die elkaar aan het opvrijen waren na, was het een tegenvaller. Wel enorm mooi zachtkoraal, en hele velden met anemonen en Nemo’s. Dat konden we de tweede duik op de rots echter beter zien... we waren de enige boot in het water en we konden nu echt genieten van de waanzinnig mooie plek. Echt de moeite waard om er 6 uur lang ’s nachts voor gevaren te hebben (en dus weinig geslapen vanwege de herrie van de motor) vanaf de Similan Islands, want de Rock ligt tegen de grens met Burma aan.
Nou
schildpad
zat op zijn gemakkie te eten met een stuk koraal als bordje!! goed, al met al dus een aantal mooie duikjes gedaan, paar mooie dingen gezien maar vooral veel ervaring opgedaan. De duikplekken waren zeker niet voor beginners, en dat is ook wat waard. We hebben niet gezien wat we hoopten te zien: manta’s/ walvishaaien of luipaardhaaien. Die komen hier relatief veel voor, en zelfs dan is het nog maar afwachten of je ze ook ziet, maar nu viel het wel erg tegen. Er zaten mensen op de boot die deze tocht al 6x eerder hadden gedaan, en zij vonden het dit keer ook erg tegenvallen met weinig mooie vissen en beestjes. Het schijnt dat door El Nino het zeewater er vorig jaar is opgelopen tot 33 graden wat heeft geleid tot massaal afsterven van het koraal. Ik las ook van hetg weekend dat een aantal duikplekken in Thailand (waaronder een aantal in de Similans) worden gesloten vanwege het dode koraal. Dus waarschijnlijk hadden we gewoon pech doordat al het koraal was gestorven, maar al met al mogen we toch niet klagen.
Na de duiktrip dan nog een paar dagen terug naar Phuket waar we lekker gerelaxed hebben en genoten van zon, zwembad, warm weer en lekker eten en drinken. Niet
Grote rots
Probeerde beetje inzicht te geven hoe groot die rotsen wel niet waren veel over te melden, gewoon heerlijk rondgehangen en genoten. Wel nog een kleermaker gevonden waar we een aantal mooie spulletjes hebben laten maken: een wollen pak voor mij, 2 overhemden en 2 linnen overhemden voor mij, dan nog een zijden jurk voor Jacq, een zijden kimono, 2 linnen broeken en nog een linnen shirt voor haar. Allemaal op maat gemaakt en mooi materiaal, voor een heel goede prijs waarvoor je normaal net enkel een pak kunt kopen. Al met al erg geslaagde vakantie dus.
Dinsdag dan op het vliegtuig terug naar huis. Om 1 uur kwamen we in Singapore aan waar we de hele middag in de stad hebben doorgebracht, beetje rondgewandeld en gegeten (heb Jacq eindelijk de ‘cereal prawns’ laten proeven. Grote garnalen die zijn gebakken in een mengsel van suiker, kokos en een soort van muesli... heerlijk knapperig en zoet, klinkt vreemd maar echt super lekker!) daarna de vlucht om middernacht gepakt, woensdag thuis en weer back to normal: duikspullen uitpakken en wassen, koffers uitpakken en wassen, bappies doen, etc. Ik had die dag ook geen vrij meer genomen dus kon lekker op mijn gemakkie mijn 400 emailtjes lezen, en dan donderdag weer naar kantoor. Gelukkig snel
weekend, dus goed gepland. Op werk ist nog steeds relatief rustig, al beginnen we wel te merken dat het begint op te pikken dus de rust is van korte duur denk ik en ik geniet er maar van!
Ben wel sinds terugkeer druk bezig mijn netwerk in de UK uit te breiden, en heb al een flink aantal interessante contacten opgedaan en gesprekjes gehad over mogelijke banen. Ik heb er dus alle vertrouwen in dat het vanaf nu snel gaat lopen, nog niets concreets maar komt goe. Hopelijk snel weg dus hier!!
Nou, wast wel weer... ga er gauw een eind aan maken want is een lang verhaal geworden... fotootjes erbij en klaar. Tot volgende keer weer!!
JnR
Advertisement
Tot: 0.191s; Tpl: 0.028s; cc: 16; qc: 85; dbt: 0.1263s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.5mb
shaatje
non-member comment
super!!!!!!
ff snel doorgelezen, en vooral naar de fotos gekeken.. laat ik zeker aan youri zien als hij strakkies uit school komt. allemaal vissen waarover wij gesproken hebben na onze duiken in indonesie. een lust voor body and mind, zo'n vakantie! heerlijk om te zien dat jullie zoveel genieten en pakken wat jullie pakken kunnen, kussies van shaatje xxxxx