Eerste werkweek Jackie

Oceania » Australia » Victoria » Melbourne » St Kilda
February 20th 2006

Published: February 20th 2006

Nou, en weer een week dichter bij mijn definitieve vertrek uit Sydney!! Allemaal leuk en aardig hoor om on-site te werken, maar het is toch maar wat lekker om gewoon lekker thuis te zijn. Ik merk toch wel dat deze weken weg veel meer energie vreten dan dat ze in NL deden, blijkbaar nog lang niet helemaal gesettled in onze nieuwe omgeving. Nou goed, wat heeft de week ons allemaal gebracht...

Nou, eigenlijk begon de week hartstikke goed, want onze spulletjes uit NL werden maandag bij ons thuis bezorgd!!! Alle 17 dozen waren zonder problemen door de douane heengekomen, en nog beter: bijna zonder kleerscheuren!! Enkel 1 bord is stuk gegaan tijdens de hele reis van NL naar OZ, dus dat is niet verkeerd! Zelfs de wijnglazen hebben het zonder kleerscheuren overleefd, dus dat was goed nieuws. En nog beter nieuws (volgens Jacq veeeeeeeeel belangrijker dan de rest van de spullen ;-)....) was het feit dat de dropjes ook veilig waren aangekomen!!! We waren heel voorzienend geweest tijdens het inpakken van de dozen, en hadden een kleine kilo dropjes ingepakt!!! Dus dat was een heerlijk moment! Helaas zat ik dus in Sydney, en twijfelde ik of Jacq het zo lang kon volhouden om van de dropjes af te blijven....... maar gelukkig heb ik er zelf ook nog even van kunnen genieten! Maar goed, hetw as heerlijk om al onze spulletjes uit te pakken. Ons lekkere dekbedje terug (we hadden hier een heel goedkoop dekbed gekocht als tijdelijke oplossing, maar ons donzen dekbedje met satijn beddengoed is toch veeeel prettiger!!!!!), en al onze andere persoonlijke spulletjes. We hebben nu dus een beetje het idee dat het ons huisje is, foto’s van onszelf en van familie/ vrienden hangen op, de vazen staan er weer, en we eten en drinken weer uit onze mooie servies!! Erg prettig dus al met al.

Dinsdag is Jacq begonnen met haar nieuwe baantje, en dat is haar al met al toch niet meegevallen. Is ook wel wennen natuurlijk om na zo’n lange tijd weer op te moeten staan om naar je werk te gaan, en dan gelijk al van die lange dagen ook. Bovendien is het werk ook niet echt heel uitdagend, dus daar wordt ze ook al niet vrolijker van. Nou goed, haar collega’s zijn allemaal enorm vriendelijk, en als ik het zo hoor is het een erg leuke tandarts waar ze aan het werk is. De tandarts zelf is een homofiel, nix mis mee natuurlijk, maar het leidt wel tot een bepaalde clientèle zeg maar, al zijn vrienden laten daar hun tanden doen volgens Jacq!! Sowieso staat het feit dat de praktijk in hartje St Kilda is gevestigd per definitie garant voor een grote verscheidenheid aan mensen: homo’s dus, rijke yuppen, junks, hoeren, zwervers, “de gewone man”, etc. Ja ja, leuke buurt hoor St Kilda, al moet je wel aan wennen aan die verscheidenheid!!! Maar goed, dat is nu juist wat het voor ons zo leuk maakt... maar goed, die verscheidenheid leidt er dus toe dat de tandarts een aparte werkwijze erop na houdt. Zo is hij de enige tandarts waar je een glaasje wijn kan drinken voor je behandeling.... en begeleidt hij alle klante persoonlijk naar buiten, is zijn praktijk heel hip en modern ingericht, etc. Aparte bedoening dus al met al! Volgens Jacq is hij wel erg goed in zijn werk, dus het ziet er wel naar uit dat ik hem ook wel ga ontmoeten binnenkort.... Aan het einde van de week was Jacq echt helemaal kapot, dus ze moet duidelijk ff wennen. Momenteel is haar gevraagd of ze tijdleijk wat langer wil werken dan de 2 dagen waarvoor ze is aangenomen, dus afgelopen week heeft ze 4 dagen gewerkt. Gelukkig voor haar is dat dus tijdelijk, en mag ze dadelijk weer gewoon 2 daagjes werken, en kan ze verder een beetje ontdekken wat Melbourne haar allemaal te bieden heeft.
Ik had het in Sydney weer erg rustig afgelopen week. De mensen die ik zou moeten ondersteunen hadden het allemaal te druk met hun eigen dingen voor mij, dus dat maakte het er niet gezelliger op voor mij... tot ik op woensdagmiddag half 5 opeens werd gebeld met de vraag of ik in staat was om terug te gaan naar Melbourne om donderdag en vrijdag bij Coles Myer dringend bij te springen. Uiteraard hoefden ze me dat geen 2e keer te vragen, dus gelijk Qantas gebeld, en een vlucht terug geboekt. Heerlijke verrassing was dat, lekker ff een paar daagjes extra thuis!! Jacq vond het ook een leuke verrassing, vooral toen ik om 12 uur ’s nachts opeens in de woonkamer stond en zij trillend als een rietje uit bed was gesprongen omdat ze dacht dat ik een inbreker was, haha!! Volgens haar was het mijn geluk dat zij niet eerder bij de keuken was dan ik, anders had ik risico gelopen om een mes in mijn lijf te hebben... volgende keer toch maar bellen en niet meer op die manier verrassen dus.... weer wat geleerd! Maar verder was het heerlijk, donderdag en vrijdag dus moeten bijspringen voor de installatie van een extra stuk software dat over een paar weken bij Coles Myer live gaat... waarvoor ik ook go-live support mag geven. Begin nu dus langzaam maar zeker wat te doen binnen het bedrijf, alleen is dit wat minder, aangezien de go-live in een gehucht in New South Wales is (Goulburn) en ik zondag- en maandagNACHT daar mag zijn... jahoe... ik blij ..... en vooral omdat dat in het weekend is dat Sharon, Marcel en Youri vanuit NL aankomen... Nou goed, kan niet alles hebben. Als het originele plan van India was doorgegaan was ik er helemaal niet geweest, en hebben we tenminste nog 2 avonden en een dag met zijn 5-jes. Verder ook mijn beoordeling gehad donderdag, en die was erg goed. Mijn baas was erg te spreken over mijn vooruitgang (terwijl ik zelf echt het idee heb dat ik nog neit veel doe) en we hebben ook een duidelijk groeipad doorgenomen. Het wordt dus echtd e bedoeling dat de collega’s die nu in OZ werkzaam zijn vanuit de andere continenten tzt terug gaan naar hun eigen land, en dat OZ zelfstandig meot gaan werken. Dat betekent voor mij dus dat ik in principe word klaargestoomd voor de rol van implementatie-manager, om volgend jaar een of meerdere implementaties te leiden, en/ of een rol als Design Lead (functioneel verantwoordelijk voor de ontwikkeling van een (deel van een) project). Dit was tijdens mijn sollicitatie ook al ter sprake gekomen, maar het wordt dus steeds serieuzer allemaal. So far so good dus nog steeds gelukkig!!

verder ben ik donderdag avond lekker wezen trainen voor de voetbal, dat was ook weer een mooi extraatje als gevolg van mijn vroege terugkeer! Vrijdag verder gewoon gewerkt, en na het werk een beetje gerelaxed en niet veel gedaan. Zaterdagochtend zijn we eerst lekker een krantje wezen kopen, en zijn we lekker gaan ontbijten, was weer prima! Jacq is daarna naar de kapper gegaan voor een kleurbeurt, dus dat gaf mij lekker de mogelijkheid thuis een beetje aan te rommelen! Lekker muziekje op gezet, beetje met Baloe geknuffeld, beetje gestofzuigd en huis schoongemaakt, beetje dozen uitgepakt en opgeruimd, heerlijk!!! Nadat Jacq terug was van de kapper (ze was er trouwens nog knapper op geworden!!!) zijn we direct op de tram gestapt voor een volgend leuk moment: de aanschaf van mijn duikspullen!!! We willen allebei onze eigen duikspullen hebben voor de vakantie van ausgustus/ september naar Indonesië, en aangezien ik het weekend erna met Marco ga duiken, hebben we besloten om nu al mijn spulletjes te kopen.

De reis naar de duikwinkel was trouwens ook het vermelden waard, want Jacq en ik zijn het slachtoffer geworden van discriminatie, haha!! We stapten namelijk niet snel genoeg in volgens een of ander doorgedraaid mens omdat we ff wilden kijken waar te gaan zitten. Toen ze me in de rug duwde om ff door te lopen werd ik een beetje pissig en fluisterde ik haar wat toe in het Nederlands... ze kan me ook gewoon ff vragen of ik doorlopen natuurlijk, heb geen ogen in mijn rug! Maar goed, toen begon ze me toch tekeer te gaan, ik was arrogant, en we leven in een Engelstalig land, en wat voor kut-toerist was ik dan wel niet, bla bla bla... werd nog leuker toen ik haar duidelijk maakte dat we hier wonen, en ze het er over begon te hebben dat we dan maar terug moesten gaan naar ons eigen land, verdomde immigranten, etc. Was een leuke discussie, maar dan vooral omdat dat mens helemaal doorgedraaid was. Ze was namelijk in een andere tram al boos op de chauffeur afgestapt met de mededeling dat het een eikel was omdat hij het verkeerde nummertje op zijn tram had staan, en waarom hij dat wel niet deed, etc etc (terwijl hij het goeie nummertje erop had staan, en zij dus achterlijk is) en hem uiteindelijk toebeet “Don’t you dare talking to me that way...” nadat hij wat terug zei tegen haar. We zaten toen al een beetje te lachen om haar idiote gedrag en hoe ze zichzelf voor schut zette, en dat werd nog beter toen ze de discussie met ons aanging. Ach ja, het mens was debiel, maar achteraf is het wel een typerende ervaring. Daarover strakkies iets meer. Nou goed, veilig aangekomen bijde duikwinkel dus spulletjes gekocht, helemaal gelukkig mee!! Volgend weekend ga ik met Marco helemaal naar het meest zuidelijke puntje van de Port Philip Bay vlak bij de opening naar de open oceaan, en gaan we ’s ff kijken hoe mooi het duiken hier is. Er zitten meerdere soorten zeepaardjes hier, dus dat wordt ons doel, maar verder schijnt het ook echt heel mooi te zijn. Ik neem mijn onderwater toestel mee (ook een unicum, want die had ik gekocht vlak voor we naar OZ vertrokken dus is nog niet gebruikt!) en hoop volgende week wat mooie plaatjes op de site te zetten. Jacq gaat trouwens met Ange naar een house-party hier in de stad, dus dat wordt een druk weekend voor ons allebei!

Vanaf de duikwinkel zijn we met Marco meegereden naar hun huis toe, want ze hadden ons uitgenodigd voor een etentje. Marco kookt heel graag Indiaas, dus we werden verwend met een heerlijke Indiase maaltijd, prima te eten!! Lekker buiten in het zonnetje, biertje erbij, bubbelwijntje erbij, goed geregeld! Na het eten zijn we met ze de kroeg ingedoken bij hen in de buurt, wat ook gezellig was. Er speelde een of ander vaag bandje, kan het niet anders omschrijven. Het was een soort mengeling van jazz en rock, maar er speelde ook een dwarsfluit in mee, erg apart. De mensen die binnen waren waren ook erg apart allemaal, maar goed, that’s melbourne! Het leuke was dat het vriendinnetje van de gitarist een Nlse is, en daar kwamen we dus mee aan de praat. Nu bleek dat haar vriend jarig was, en dat ze met hun allen bij hem thuis nog ff verder gingen feesten, en als we zin hadden waren we ook van harte welkom! Zo gezegd zo gedaan, en als we dachten dat het in die kroeg een beetje vaag was, dan werd het pas echt een Twilight Zone toen we bij hen thuis kwamen... er zat dus een mannetje of 25, en iedereen zat met elkaar muziek te maken en te zingen.. het leek wel zo’n hippy feest! Was wel erg bijzonder meot ik zeggen, want de een was nog muzikaler dan de ander, en de gitaar/ contra bass ging van de ene naar de andere persoon, en men begon vanuit het niets muziek te maken, en tekst te verzinnen. De andere begonnen dan mee te doen, door mee te zingen, op een glas te tikken, of ergens anders geluid mee te maken. Was echt geweldig moet ik zeggen, erg apart, maar het was echt een super relaxed sfeertje, en we vermaakten ons prima! Zelfs toen de buurman op de schutting begon te bonken om 3 uur ’s nachts dat het rustiger moest, haha!! Verder buiten nog een paar aparte gesprekken gehad over een spin die een enorm web had geweven van een basketbal bord tot een boom, en het feit dat hij dus bijna een slamdunk had gemaakt en... ja ja, er werd niets gedronken tijdens dit gezellige samenzijn!! Maar goed, het was erg apart, maar ook reuze-gezellig. vandaar ook dat we om half 4 pas in een taxi naar huis waren gestapt! Erg fijn ook dat ik de volgende ochtend om 10 uu rmoest opstaan om te gaan voetballen.. mijn eerste wedstrijd sinds tijden, en ook nog voor het 1e team (ik heb ze blijkbaar genoeg zand in de ogen kunnen gooien tijdens de trainingen dat ze denken dat ik in het 1e team thuis hoor!!).... Maar gelukkig ging het erg goed, en het was gelijk een derby ook, de club naast ons in Albert Park! Kortom, we moesten winnen want iedereen was fanatiek, en wilde niet verliezen van de buurman die vorig jaar 2e was geworden in de competitie (en mijn club 1e). Dat ging erg geod, en uiteindelijk hebben we met 4-1 gewonnen. We speelden niet op ons eigen terrein, en ik was erg verbaasd over de club waar we speelden.... ouwe containers als kleedhok, geen douche, een veld onder de landingsbaan van de lokale vliegvereniging, een aantal hobbels en kuilen op een veld waar we in NL de koeien nog niet eens op zouden laten lopen.... geen kantine maar wederom een container met wat spullen erin... je kan wel zien dat voetbal hier een achtergestelde sport is!!! Maar goed, daar wen ik wel aan, zo lang ik maar lekker kan ballen.

’s Middags was ik uiteraard helemaal kapot toen ik thuis was, en heb ik niet veel gedaan. Nog een laatste doosje uitgepakt, en biertje open gemaakt!! Alle dozen zijn zo goed als opgeruimd nu gelukkig, nog 2 doosjes te gaan.. althans, met opgeruimd bedoel ik dan vooral uit het zicht! We hebben niet genoeg opbergruimte om alle spullen op te bergen, met name de foto- en reisboeken en kleding.... toch maar een keer een boekenkast en extra kledingkast kopen!! Tot die tijd zullen Sharon en Marcel het moeten stellen met een bed met wat troep in dozen om zich heen, haha!! Komt best goed hoor jongens, jullie mogen die spullen ook best opruimen als je niet kunt slapen door de jetlag als je hier bent, haha!!

Jacq en ik waren allebei wat te lui om veel te doen, maar we moesten wel ff bappies doen omdat we nix te eten meer in huis hadden. Gelukkig kwam Jacq toen met het geweldige idee om dan maar ergens wat te gaan drinken en de krant van zaterdag te lezen (hadden we nog niet aangeraakt) en dan konden we ook gelijk een klein hapje eten... wereldplan uiteraard, dus heb niet tegengestribbeld!! Dus ff lekker een uurtje in de tuin bij de Fu-bar gezeten, biertje erbij, krantje, pizaatje, heerlijk einde van een leuk maar druk weekend. ’s Avonds thuis alleen nog ff mijn koffer ingepakt om op maandag weer vroeg naar Sydney te vertrekken, op voor de laatste week!!

Maar goed, naast de ervaringen van afgelopen week nog een aantal dingen die ons zijn opgevallen hier in OZ. Ten eerste de verslaggeving..... gebeurt er nog iets in de wereld dat interessanter is dan de Bali 9? Voor de mensen die nog nooit van de Bali 9 hebben gehoord (heel logisch, want het is echt het meest onbelangrikje nieuws wat er is geloof ik...), de Bali 9 zijn 9 debiele Ozzies die dachten ff makkelijk geld te kunnen verdienen door heroïne te smokkelen vanuit Indonesie, opgepakt worden, en een potje gaan zitten janken omdat ze levenslange gevangenisstraf of de doodsstraf hebben gekregen. Tsja, wat kan je daarvan zeggen behalve dat het wel ERG dom is om zoiets te doen, laat staan in een land in Azie.. Maar goed, dat is dus het nieuws dat hier de afgelopen weken de voorpagina’s heeft gehaald.... Wat nog meer.. o ja, 6 kinderen die zijn doodgereden door een andere idioot in het noorden van Victoria, dat is de andere helft van de voorpagina van de krant, en de 2e 5 minuten op het journaal.... en zo kan ik nog wel even doorgaan. Men is enorm intern gericht, en het lijkt wel alsof de aardverschuiving in de Filipijnen ofwel niet heeft plaatsgevonden, ofwel dat het om een paar emmertjes modder is gegaan ofso... echt ongelooflijk hoe weinig aandacht wordt geschonken aan internationaal nieuws. De kranten hier zijn erg dik, doordeweeks ongeveer het formaat van de AD zaterdagskrant, en in die hele krant staan slechts 2 pagina’s internationaal nieuws... dat is toch een redelijk mager gemiddelde zeg maar... o ja, olympische spelen... zijn er al landen die een medaille hebben gehaald naast OZ???? Ik heb hier alleen maar 3 avonden achter elkaar de gouden race gezien van die Canadese mogul-skiër gezien die goud heetf gehaald voor OZ, maar verder nog weinig anderen... in de kranten staat er zelfs helemaal niets over de uitslagen van de wedstrijden, mits een Ozzie in de prijzen is gevallen uiteraard.... 7 Channel toont dan ’s avonds wel beelden van de Olympische Spelen, maar heb nog geen ijs gezien, laat staan schaatsen, geen cross country skiën, en ga zo maar door. Nou goed, ik denk dat de boodschap duidelijk is: OZ heeft duidelijk een Amerikaans voorbeeld gevolgd: interne politiek bedrijven.

Verder heb ik de afgelopen weken een leuk spelletje uitgevonden: raad de taxi-chauffeur! Door mijn tripjes van de afgelopen weken ben ik helaas vaak genoodzaakt om een taxi te nemen naar het vliegveld en zo, en iedere keer is het weer een raadsel vanuit welk land deze brave borst weer komt... ik heb de volgende landen al gehad: OZ, India, Nepal, China, Vietnam, Somalië, Israël, Libanon, Italië, Irak, Senegal, Zuid-Afrika, en waarschijnlijk nog wel een paar die ik niet wist, maar het meest bizarre is om te bedenken dat dit in een stuk of 15 taxi-ritten is geweest!! Iedereen die denkt dat NL multi-cultureel is: think again! Maar zonder gekheid, er zitten hier dus ook enorm veel buitenlanders (wij zijn er daar uiteraard 2 van!!!) en er heersen toch ook wel spanningen. Al met al is het denk ik toch nog steeds minder dan in NL op he tmoment (wat ik me ervan kan herinneren dan), al komt het hier wel steeds meer in het nieuws. Mensen die waarschuwen voor een islamitische staat in OZ, premier Howard die waarschuwt voor extermisme, en ook op straat hoor je het af en toe wel eens. Het interessante is overigens wel, dat er afgelopen zaterdag een stuk in de krant stond, over het gebrek aan kennis onder de Ozzie bevolking. Heel veel mensen van tussen de 20 en 35 jaar verlaten OZ, omdat ze het een te bekrompen en beperkt land vinden, waar ze moeilijk kunnen groeien en te weinig uitdaging in het werk vinden. Ook al moeten ze inleveren qua levens-kwaliteit (dat staat voor de meeste duidelijk vast aangezien leven in Londen qua klimaat/ levensonderhoud e.d. minder is dan het hier in OZ is) toch is dat voor de meesten geen belemmering om te vertrekken, en dan het liefst naar Londen. Heel interessant, want dat betekent dat men hier afhankelijk blijft van immigranten, omdat de eigen kennis naar het westen verdwijnt. Ik kan het me ergens ook wel voorstellen ook, door de interne politiek van de Howard regering voelen veel hoogopgeleide mensen dat het klimaat in OZ er niet beter op is geworden... tsja, voor hen staat Howard gelijk aan dhr. George Bush, u allen welbekend! En dan is het ineens een stuk makkelijker te begrijpen waarom ze het hier niet meer zien zitten, en hun heil zoeken in Europa waar het allemaal toch wat democratischer en opener is. Kortom: het is een enorm interessante paradox, de angstt voor immigranten, en aan de andere kant de behoefte aan juist meer immigranten om de economie draaiende te houden!!

Tenslotte dan de zomer... helaas begint deze op haar einde te lopen. We merken dat vooral aan het feit dat jacq niet meer zonder jasje de deur uit kan omdat het ’s avonds wat killer begint te worden.... en killer is dan onder de 20 graden he, vergeet dat niet!! De echt hoge temperaturen zijn er niet meer, en gemiddeld is het nu rond de 25-30 graden, eigenlijk juist enorm prettig en aangenaam, met name in het apartement. Volgens ange kan het nog wel ruim over de 30 worden in februari/ maart, maar voorlopig is het prima! Het is eigenlijk goed vergelijkbaar met een goeie zomer in NL momenteel, zonder die extreme temperaturen en bosbranden die daardoor ontstaan. Deze nazomer mag wat ons betreft dus nog wel een aantal weken duren!!!!! De maanden juli/ augustus schijnen hier wel erg vervelend te zijn, grijze luchten, regen, wind, etc. zeg maar de NLse herfst. Nou ja, die moeten we wel kunnen overleven denk ik, zeker omdat er geen winter achteraan komt hier!! Wat zij winter noemen kunnen wij denk ik met moeite herfst noemen... erg benieuwd dus hoe dat gaat lopen!!

Nou goed, dat was weer een veel te lang verhaal deze week, ga het maar weer op desite zetten. Volgende week meer, en ik hoop met een stuk meer foto’s van o.a. het duiken, deze week ff geen fotootjes.

Tot gauw!!!
Jackie en Robin

Eerste werkweek Jackie

Copyright Notice: All Rights Reserved