Advertisement
Published: June 13th 2006
Welkomst-comite
Vlak bij de Exel site word ik iedere ochtend opgewacht door niet-luie roe'sGoeiemorgen allemaal,
Daar zit ik dan weer, op dat vervloekte vliegveld van Melbourne om 6 uu ‘s ochtends voor mijn wekelijkse martelgang naar Sydney. Nou ja, dit is week 4, nog paar weekjes te gaan. Heb namelijk begrepen dat men flinke vorderingen heeft gemaakt met CML betreffende de inzet van meer Manhattan resources (kan ook te maken hebben met het feit dat CML eindelijk inziet dat als je vertraging oploopt in het project en toch de gewenste deadline wilt halen, je extra mensen nodig hebt…) Het lijkt er zelfs op dat het op zeer korte termijn zou kunnen spelen, alleen heb ik weer het geluk dat een van mijn collega’s op het Exel project in Sydney met vakantie gaat in de 2e week juli…. Oftewel: of ik tijdens zijn vakantie hem niet kan vervangen voordat ik terugga naar Melbourne. Nou goed, niets is nog officieel of zeker, dus ik wacht het maar weer af. Meer kunnen we nie doen toch?? Zal wel erg blij zijn als het voorbij is en ik weer gewoon in Melrbourne aan de slag kan. Het valt toch hard om na 2 dagen alweer thuis weg te moeten en jacq alleen te laten, en het is oo
kgewoon erg vermoeiend. Het reizen maakt he tvermoeiend, maar ook de intensiteit ter plekke in Sydney maken het gewoon erg zwaar. Nou goed, we wisten vantevoren dat het eerste jaar hier in OZ niet makkelijk zou zijn en dat we onze weg moesten vinden, dus dit hoort er gewoon bij.
Verder is het op zich erg interessant hoor bij Exel, het is hartstikke druk, en vooral ook omdat ik een deelproject moet overnemen van een collega van me die een project in Nieuw Zeeland gaat doen. Die is vanaf deze week weg, en moet ik dus dat deelproject op gang helpen. Nou ja, we zien wel hoe het gaat, ben niet echt gemotiveerd moet ikz eggen en het kan me niet echt boeien of het goed zal gaan of niet…. Niet echt zoals het hoort, maar ja, kan er niet veel aan doen. Doe mijn best wel, maar meer ook niet. Over een paar weken zit ik er toch niet meer, dus waar zou ik me druk om maken…. Nou ja, in de tussentijd moet ik gewoon proberen om zoveel mogelijk te leren en er van op te steken, en ondertussen de dagen aftellen!!
Jacq heeft van de
Great Ocean Road
Het schattige dorpje Lorne week haar beoordelingsgesprek gehad bij de Dirty Dentist…. En ze dacht dat ze ontslagen zou worden, dus ze had er niet echt zin in zeg maar. Het kwam er dus op neer dat hij vond dat ze te weinig tandarts ervaring had (ja duuuuuuh….. lijkt me logisch als op je CV staat dat je nog nooit bij een tandarts hebt gewerkt…..) maar dat hij verder heel tevreden is over haar. Krotom, het woog een beetje tegen elkaar op. en het kwam er eignelijk op neer dat Jacq kon aangeven wat ze wilde: doorgaan of er gelijk mee kappen. Dit laatste zou echter wel betekenen dat ze meer tijd moetst besteden aan het leren van tandheelkundige aspecten van de baan, dus redelijk wat extra tijd er aan besteden. Aangezien opzegtermijn hier niet erg lang is (zegge en schrijve 1 week….) kon het dus zo voorbij zijn. Nou goed, nu had Jacq wel besloten dat ze part-time bij de DD wilde blijven werken, maar dit kwam toch een beetje rauw op haar dak. Ze heeft helemaal geen zin om extra tijd te steken in een part-time baantje, vooral omdat ze het werk gewoon nie tleuk vindt. Aan de andere kant beseft ze
Great Ocean Road
Jacq staat te genieten van het uitzicht ook dat het extra geld het wel erg prettig maakt om de extraatjes t ekunnen blijven doen. Dus ze heeft besloten om het een kans te geven, maar in de tussentijd wel gewoon verder te zoeken naar een andere part-time baan. Het blijft toch apart om te werken binnen een klein bedrijfje, en de directeur is meestal een redelijk vervelende vent omdat het om zijn eigen bedrijf gaat, en dus zijn centen. Op zich terecht, maar kan heel vervelend zijn voor de mensen die er werken, zo’n vent die constant zit te kijken naar wat je doet en of je zijn geld wel op een verstandige manier besteedt! Zo begn hij tijdens het gesprekje met Jacq dus over het feit dat ze wel eens een emailtje stuurde, en dat ze wel eens NLs sprak (met mij dus… althans, neem ik aan ;-)…..) en dat hij dat neit zo leuk vond in zijn tijd…. Nou ja, gaan we weer: dat soort dingen moet je niet tegen Jacq zeggen en denken dat je geen reactie zult krijgen….. maar ja, dat krijg je nou eenmaal bij een klein bedrijfje. De baas denkt dat hij wel even jouw tijd kan indelen, en voor dingen
die normaal gesproken ‘normaal’ zijn (af en toe een telefoontje of een emailtje sturen doet iedereen toch wel eens, kom op he, wel ff in de realiteit blijven hoor) word je aangesproken. Nou goed, Jacq wil er nog steeds weg, maar in de tussentijd dus nog maar iets harder zoeken naar een andere part-time baantje bij een groot bedrijf, waar je gewoon komt om je werk te doen, en om 5 of 6 uur weer naar huis gata zonder poespas of ander gezeik.
Nou goed, dat was dus afgelopenw eek. Ben helemaal vergeten wat de week ervoor is gebeurd.... Julie en Simon waren dus zondagmiddag langsgekomen, en zijn we lekker bij de Galleon een kopje koffie (een strong latte, kende ik niet voordat ik hier kwam, maar erg lekker... beter dan de standaard zwarte koffie/ cappucino die we in Europa kennen!) gaan drinken op het terras in het zonnetje. Uiteraard vond Simon het koud, maar het was toch echt een graad of 15, en in de zon was het gewoon warm. Ik zat dus in een t-shirtje lekker van de zon te genieten, en hij ond me maar achterlijk geloof ik! Nou goed, toen vertelden wij hem dus maar
hoe de zomer in NL is... Julie kon het het beste uitleggen, want die heeft ook 2 jaar in NL gewoond. Zij vertelde dus dat ze de 1e zomer zelfs nooit een t-shirtje ofzo had aangehad, en dat ze de Nlers maar achterlijk vonden... zodra in mei de zon doorbrak gingen ze op de terrassen in de zon liggen, kwamen de korte broeken en t-shirts uit de kast, en was iedereen zomers.... terwijl zij dus gewoon de hele zomer in lange broeken en longsleeves liep.... de 2e zomer had ze het echter door: er is zo weinig zon en warme dagen in NL, dat men van ieder straaltje zon profiteert en geniet... dus de 2e zomer ging ze maar mee doen met die gekke gewoonte. Toen ik hem ook de definitie van een NLse hittegolf uitlegde (5 dagen boven de 25 graden waarvan 3 boven de 30) was zijn reactie veelzeggend: hittegolf? Dat is de standaard zomer in Melbourne... het is toch pas een hittegolf als de temperatuur boven de 40 graden komt? Nou goed, dat is het dus! En toen we afgelopen weekend ook mensen in NL spraken werd dit direct bevestigd... het was rond de 28 graden in
NL, en het broertje en zusje van jacq liepen in de zwembroek rond, en wilde in het zwembadje in de tuin.... en toen betrapten wij ons er ook op: zwembadje? Het is maar 28 graden, is dat niet wat te koud.... ja hoor, wij worden ook watjes.... die temperaturen wen je veel te snel aan. Het is hier nu winter, en ik schaam me bijna om het te zeggen, maar we worden ’s ochtends wakker van de kou... ja echt, onder ons dubbele NLse winterdekbed..... erg he.... het komt overdag momenteel ook niet meer boven de 10 graden uit, uniek voor Melbourne, en het is ook best chilly. Nog steeds niet te vergelijken met de NLse winter, maar toch is het redelijk frips... de verwarming draait overuren zeg maar, haha! Overdag is het prima uit te houden, zodra de zon erbij komt schiet de temperatuur gelijk omhoog naar de 15 graden, maar in de ochtend is het best wel koud, brrrrrrr...... tegelijkertijd blijft de droogte maar aanhouden, zelfs in de winter. Mensen in Brisbane zijn zelfs op water-rantsoen gegaan, ze mogen de tuin niet meer sproeien maar mogen enkel een emmer water per dag in de tuin legen. De damcapaciteit
is onder de 30% gekomen daar, vandaar deze maatregel. In Sydney heb ik wel veel regen gehad vorige week, althans.... veel... over het algemeen toch een beetje de miezerbuitjes die we van NL kennen, maar het was wel de natste week in een aantal jaren, op een dag was er zelfs 15 mm water gevallen... nou nou.... wat een nattigheid. Blijft toch apart dat verschil in klimaar met NL.
Maar goed, de voetbal.... heb dus vorige week NL-OZ gekeken op TV, was niet slim trouwens... ten eerste was het een bout-wedstrijd, en ten 2e was hij pas om 1 uur afgelopen en mocht ik er om 5 uur weer uit voor mijn vlucht naar Sydney... zonde van de tijd. Maar goed, de Ozzies waren lyrisch over het resultaat... 1-1 tegen de nummer 3 van de wereld, met 10 man, we gaan het helemaal maken in Duitsland!! Typisch OZ he, als het goed gaat in de sport zijn ze helemaal over the moon, maar ben benieuwd hoe de reacties zijn als ze verliezen. Nou goed, nu ebben ze gisteren een goede prestatue neergezet tegen Japan, en wordt de WK-koorts ook hier zichtbaar... grote foto’s in de kranten, veel WK-nieiws op
TV, kan mij niet genoeg zijn! ik hoop dat ze ver komen, want dat betekent dat er veel aandacht wordt besteed aan het WK. Denk sowieso dat ik maar een OZ voetbalshirtje ga kopen... leuk aandenken voor later zeg maar! Het lijkt er toch een beetje op alsof OZ als voetbalnatie op de kaart wordt gezet momenteel.... ik beleef geschiedenis zeg maar! Vanaf dit jaar speelt OZ ook ind e Aziatische regio, dus ze kunne alleen maar beter worden, en nadat ze gisteren hebben gewonnen van de Aziatische kampioen (Japan) denk ik dat we in de toekomst meer gaan horen van de Socceroos....was trouwens wel leuk om NL-Servie te bekijken.... we hebben de webcam aangezet met Jacq d’r ouders, en in allebei de huiskamers op de bank gericht... ik had een extra biertje uit d ekoelkast gehaald en op tafel gezet voor Jacq d’r pa (die man drinkt trouwens niet door ook zeg, dat flese kon ik onaangetast terug in de koelkast zetten...), en zo zaten we de wedstrijd te kijken (al vond ik het wel vervelend dat zij in een t-shirtje en korte broek o pde bank zaten, en wij in onze trainingsbroek met dikke sokken, een fleece en
een trainingsjasje......) net alsof je samen zat te kijken! Tsja, je moet toch wat he om een beetje sfeer te creeren, verder is er weinig te beleven hier met de oetbal. Al zit ik er wel aan te denken om bij de volgende wedstrijd naar een kroeg in South Melbourne te gaan, waar de NLse ambassade alle wedstrijden uitzendt.... moet ik maar ff een mailtje over sturen naar een NLse jongen die we hebben leren kennen tegelijekrtijd met Ange en Marco vorig jaar in A’dam die er weaarschijnlijk heen gaat vrijdagnacht tegen Ivoorkust.... op zich een stuk leuker natuurlijk om de wedstrijd met een stel Nlers te zien. En dan ff winnen van Ivoorkust en een simpel gelijkspel tegen Argentinie... lijtk me een goei plan!
Nou, afgelopen weekend dan oook onze eerste toeristische trip met overnachting... The Great Ocean Road. Keken we allebei al tijden naar uit, want we missen de tijd samen toch wel hoor terwijl ik zo in Sydney zit... en lekker ook een lang weekend (maandag vrij vanwege de verjaardag van Queen Elizabeth), dus zalig vooruitzicht! We hadden een autootje gehuurd, en zouden de Great Ocean Road pakken, dan overnachten in Portland (helemaal aan het einde
van de GOR) en dan binnendoor terug rijden naar Melbourne. Zoals altijd hadden we ons een beetje verkeken op de afstand, en hadden we aan het einde van de zondag 1000 kilometer gereden.... tsja, afstanden zijn hier niet te overzien. Maar goed, was wel een heerlijk weekend. Vanuit Melbourne dus via Geelong naar de de GOR gereden, en een kopje koffie gedronken in Lorne. Dit is een klein dorpje aan het begin van de GOR, waar veel Melbourners een huisje hebben, en waar ze sowieso veel tijd doorbrengen in de weekends. Echt een relaxed klein dorpje aan het strand, met veel koffietentjes en surfzaakjes (deze kust schijn goed te zijn voor surfen, dus veel surf-dudes. Trouwens ook wel grappig te vermelden dat een aantal van de grote Ozzie surfmerken (ik meen te herinneren Quiksilver en Billabong, maar kan het mis hebben, zit niet zo in dat surfwereldje!) uit een klein dorpje hier uit de buurt komen: Torquay). Hier dus lekker ene kopje koffie gedronken, en daarna een stuk lemon-meringue taart gegeten op een bankje in een park met uitzicht over zee, en een berg kaketoes in de bomen op de achtergrond... het was zalig weer, dus we zaten heerlijk te
genieten zo in het zonnetje! Wat een fantastisich begin van het weekend. Daarna de auto ingestapt, en het eerste stuk gereden, wat volgens de Lonely Planet het meest spectaculaire stuk zou moeten zijn. en dat klopt op zich ook wel, de weg slingert hier erg mooi langs de bergen en de kust, met mooie uitzichten. We hadden ook een tip gekregen van Julie om bij het dorpje Kennett River (ongeveer 20 km achter Lorne op de GOR) naar de plaatselijke camping te gaan, omdat daar bergen koala’s zouden zitten... gelukkig zijn de dorpjes heir niet groot, dus meer aanwijzingen hadden we niet nodig, en het was echt maar 3 minuten rijden vanaf de GOR voor we het gevonden hadden. En ze had niets teveel gezegd!! Binnen 10 minuten hadden we 3 koala’s gespot, super gewoon! En Jacq is nu een van de heeeeeeel weinige mensen die kan zeggen dat ze meer koala’s in het wild heeft gezien dan roetjes... terwijl koala’s toch echt veel minder makkelijk te spotten zijn. maar dat was dus een erg leuk begin van ons wildlife weekend!! Vanaf Kennett River vervolgens doorgereden. Eerst door de Otway Ranges National Park (erg mooi park trouwens, lijkt mij echt
de moeite waard om een weekend heen te gaan. Je schijnt hier hele mooie cabins te hebben midden in de bush, waar je kan overnachten met een heel grote waarschijnlijkheid om allerlei wildlife te zien. Denk dat we dat maar eens in een van de volgende weekendtripjes moeten gaan doen lijkt me zo!). dat was dus wel een heel stuk binnendoor, dus weinig Great “Ocean” Road op dat moment... na zo’n kilometer of 80 kwam je dan weer terug bij de oceaan, en begon het beroemde gedeelte, het stuk waar de 12 Apostelen staan, en de London Bridge. Dit was compleet anders dan het eerste gedeelte bij Lorne. Bij Lorne waren de bergen wa glooiender, en liepen ze geleidelijk af naar zee. Vanaf Cape Otway waren het meer kliffen, die recht naar beneden naar de zee liepen. Het zijn zandsteenkliffen, vandaar dat de kust hier zo dramatisch is. De zee beukt met grote kracht in op de rotsen, en slijt daardoor stukken weg (vandaar ook het instorten van een van de 12 Apostelen een jaar geleden), als gevolg heb je wel een heel mooie en dramatische kustlijn. Nouja, zie de foto’s maar die spreken voor zich voor diegenen die er
nog nooit zijn geweest. Na de 12 Apostelen (enorm toeristich overigens, met een bezoekerscentrum en grote parkeerplaats en alles.... moet er niet aan denken om er te komen in de zomermaanden als de plek wordt overspoeld doro Japanse toeristen.... wij hadden het geluk dat het frisjes was, en niet zo druk zodat je nog een beetje kon genieten van de woeste omgeving) verder gereden, we moesten nog een heel stuk naar Portland (bleek achteraf zo’n 450 kilometer te zijn, en dat is een flink stuk als je langs de bergen aan het slingeren bent over de Great Ocean Road kan ik je wel vertellen...). na een korte tussenstop bij Warrnambool (dit is een plaats waar je in de winter een grote kans hebt om walvissen te zien die vanuit Antarctica naar warmere oceanen komen voor geboortes van de kalfjes. Helaas zagen wij neits, en uiteraard hadden we ook haast dus zijn we niet al te lang gebleven. Al was het uitzicht wel erg mooi moet ik zeggen.....). Nou goed, vandaar moesten we nog even doorgassen om voor het donker in Portland te zijn... over 450 kilometer hebben we zo’n 8 uur gedaan denk ik! Dus maar vanaf Warnammbool direct door
naar Portland, hopend dat we roetjes zouden zien! Het begon intussen alweer te schemeren, dus het werd er weer tijd voor... maar waar we ook keken, geen roetjes... totdat.... Jacq zeker wist dat ze er een paar zag!!!!! Toen we de bomen voorbij waren konden we ze goed zien.... echte levende sheeparoos.... jawel, we hebben een nieuwe diersoort ontdekt, roetjes die zich vermommen als schaap om dan opeens pltseling op zijn achterpoten te springen en weg te rennen.... kortom: door de schemering en de spaning lekern de schaapjes op roetjes... nou ja, het was een lange dag (en eerlijk gebiedt me te zeggen dat ik de volgende avond dezelfde fout maakte...... als je zo op zoek bent naar roetjes, dan ben je al gauw geneigd ze te WILLEN zien...) dus laten we het daar maar op houden. maar goed, gelukkig kwamen we voor het donker in Portland aan. Jacq had een leuk B&B tje geboekt daar, in een oude woning die op de monumentenlijst staat. Een authentiek blauwsteen huis, erg kneuterig en ouderwets, maar super gezellig! ff snel gedouched, en snel naar het centrum van Portland om wat te eten... maar dat was ff een tegenvaller! God, wat een gat
12 Apostelen
Schattige en koukleumende toeristjes... :-) zeg... er was een leuk tentje, maar die was volgeboekt voor de avond.. dus mara even avies gevraagd aan de eigenares van dat restaurant, en ze raadde 2 tentjes aan... de ene zag er wel aardig uit maar was een beetje groot en ongezellig, dus liepen we maar door naar de 2e.... en wat schetst onze verbazing... dat was de lokale snackbar!! Ja ja, aanbevolen als gezellig restaurant.... dus ja, zegt wel weer genoeg over het dorpje Portland! Wat een verschrikkelijk gat, maar goed, dat hoort een beetje bij het reizen door OZ! Dus ja, we hadden het wel een beetje gehad en vonden het zonde om ons geld uit te geven in zo’n gat, dus van ellende maar een fles wijn gekocht, en om 7 uur naar bed gegaan en TV gekeken!
De volgende ochtend een heerlijk ontbijt in de serre van de B&B, helaas regende het een beetje, maar het had een mooi uitzicht op de oud-Engelse tuin... erg fijn! Vanaf portland wilden we richting de Grampians rijden, maar de eigenaar van de B&B raadde ons aan om een kleine omweg te maken en te gaan kijken bij een zeehonden kolonie in de buurt. Nou goed, hij
klonk zo enthousiast dat we dat maar gingen doen. En wat was het daar prachtig zeg! Het weer was omgeslagen tov de dag ervoor, veel wind en beetje regen, en daardoor was de zee erg woest geworden, schitterend! Dus nou, we gingen maar op pad en wilden gewoon bekijken waar we zin in hadden. Maar het bleek zo’n mooie wandeling te zijn (flink bergop, wind in je gezicht, uitzicht op zee... prachtig gewoon) dat we doorliepen tot het einde. Was een wandeling van zo’n 3 kwartier, maar de beloning was het waard!!! We kwamen uit op een houten platform dat zo’n 50 meter boven de kliffen was gebouwd, en onder in de oceaan zwommen ze dan.... tientallen zeehondjes!!! Geweldig!! Gelukkig hadden we de verrekijker meegenomen, en konden we ze goed zien... dan doken ze weer onder, kwamen ze boven en rolden een beetje op hun rug met de vinnen boven water, spelen met elkaar, prachtig gezicht!! En met de wind en woeste zee erbij maakte het een prachtig plaatje... we zijn er wel een half uu rblijven staan denk ik, gewoon genietend van de mooie natuur. Maar toen kwam er toch wel een flinke storm aandrijven vanuit de richting van
Tassie, dus zijn we maar als een speer terug naar de auto gerend.
Vanaf portland zijn we vervolens richting de Grampians gereden, waar we wat wilden gaan eten in het dorpje Ararat. Maar voordat we daar kwamen hebben we een kleien omweg gemaakt richting Mt Eccles national Park. Sha en Mars waren daar ook geweest, en hadden 3 koala’s gezien... dus wij hoopten dat ons geluk nog niet helemaal was uitgewerkt... koalaatjes kun je nooit genoeg zien!! Helasa hadden we geen geluk dit keer, en zagen we ze niet... het parkje was wel erg leuk, niet groot, maar zag er gewoon erg mooi uit. Het is een ideaal parkje om aan het eind van de middag aan te komen, een klein rondje te wandelen, te blijven kamperen om dan te genieten van de koala’s en roetjes die om je wandelen... en dan de volgende ochtend door te rijden. Nou goed, vanaf Mt Eccles doorgereden naar Ararat, en Jacq zat achter het stuur... nou goed, nu moest Jacq natuurlijk weer wat overkomen... ze was al huiverig om te rijden en in de auto te stappen... rijden in een automaat, aan linkerkant van de weg, stuur aan de rechterkant, en dan
in een grote Nissan X-Trail.... dus ze was een beetje nerveus. Maar goed, dat ging uiteindelijk best redelijk.... totdat... tsja, dit ga e niet geloven... het was een erg rustige strek waar we reden, en het enige wat we zagen waren eigenlijk vogels.... mooie King Parrots, bergen kaketoes, lorikietjes, prachtig.... maar goed, die zitten dus ook wel eens op de weg... en vliegen wel eens voor de auto langs... maar wie heeft het ooit meegemaakt dat een vogel tegen je auto aanvliegt????? Niemand denk ik toch? Maar goed, Jacq dus wel..... een of andere vreemde vogel (letterlijk in dit geval...) vloog voor de auto langs, en zo de radiator in!!! Tsja, dieptriest, en niet echt bevorderlijk voor Jacq haar humeur. Het was uiteraard erg triest, en Jacq werd er erg verrdrietig van, maar gelukkig ging dat snel weer over. De rit vanaf Mt Eccles naar Ararat was weer zo’n typische Ozzie rit: veel bergen, veel koeien, veel weiland, weinig huizen (heeeel weinig huizen) en beperkt verkeer. Het was zelfs zo erg dat Jacq regelmatig schrok... als ze werd ingehaald door een andere auto! Je moet je goed voorstellen dat je lekker op je gemakje aan het rijden bent, auto op
cruise control, beetje genieten van de omgeving, en geen verkeer om je heen, dus je verwacht geen andere mensen om je heen.... echt waar, denk dat we 4 uur gereden hebben, en als we 10 auto’s hebben gezien is het veel.... welcome to Ozzieland!
Nou ja, uiteindelijk dus in ararat aangekomen, waarbij het laatste stuk echt prachtig was: de Grampians die vanuit de verte opdoemen vanuit het niets, prachtig! En ararat zelf was weer een standaard Ozzie gehucht, al had dit gehucht wel 7000 inwoners, een stadje gezien de rest dat we hadden gezien!! Maar goed, er scheen een restaurantje te zitten dat zowel in de Lonely Planet als in een wijnboekje werd aanbevolen als goed restaurant dat enkel lokale producten gebruikt, organische groente en veel wijn uit de regio... kortom, we gaan het gewoon nproberen! Na het drama in Portland kan het alleen maar meevallen!! Maar het was echt een heelrijk tentje, klein (uiteraard...) maar erg gezellig... open nhaardje aan in de hoek, en heerlijke gerechtjes en zeer uitgebreide wijnkaart. En ook goedkoop: $3 voor een biertje ipv $5 dat je in Melbourne betaalt, dus prima te doen! Dus daar hebben we ff lekker zitten bijkomen van een
12 Apostelen
Zijn ze weer die vervelia's lange rit, heerlijke latte erbij, en een geweldig toetje!!!! Echt een aanrader voor iedereen die oooit op vakantie gaat rihting de Grampians: Vines restaurant in Ararat, vooral niet overslaan!! Na Vines was het ondnertussen al 4 uur geworden, en moesten we terug richting Melbourne. Maar goed, we wilden nog proberen ene leuke winery te bezoeken, gelukkgi zat er een vlak bij het centrum van Ararat (haha, alles zit dicht bij het centrum van Ararat, de ene straat die het dorpje rijk is!!). wij naar binnen, en een goeie uitleg gehad van de wijnen die ze daar maken, van de Grampians regio, de droogte (die al 11 jaar duurt daar, bizar gewoon), en de kunst van het wijnmaken. Erg interessant allemaal, en 2 wijntjes (heerlijke Riesling) en een flesje port rijker (de port gaat mee op ons 10-jarig juileum weekendje in de bergen, speciaal flesje voor speciale gelegenheid!) erug in de auto gestapt op weg terug naar Melbourne. Weer op zoek naar roetjes, maar die waen weer te lui om zich te laten zien... wel weer bergen sheeparoos gezien, maar die tellen niet!
Nou, thuis aangekomen dus de webcam aangezet en voetbal zitten kijken, niet echt boeiende wedstrijd, maar gewonnen
en daar gaat het om. De Ozzies hadden het er over dat NL mara geluk had, etc. etc. die gasten snappen er nix van hoor....
Maandag waren we heel lui... tot half 12 liggen slapen, en daarna even op het gemakje bekeken wat we nu gaan doen in het weekend van ons 10 jarig jubileum. We wilden gaan skien, maar na wat uitzoekwerk vonden we de prijzen een beetje te gek... hotels die in de zomer $180 zijn, worden in de winter gewoon verhoogd naar $600.... per nacht, echt te bizar voor woorden.... en daar komen dan ook al je andere kosten nog bij, we hadden berekend dat we dan in 2 dagen tijd meer kwijt zouden zijn dan 10 dagen Fiji voor een persoon! We hebben dus besloten om een B&B te boeken in de bergen, ongeveer een uur van het skigebied vandaan. Kunnen we met de auto er gewoon heenrijden, maar de kosten zijn een stuk lager. Kortom, weer wat om naar uit te kijken... augustus wordt een leuke maand! In juli willen we dan nog een weekendje hier in de omgeving van Sydney wat gaan doen, of mijn werk nu een ticket van mij betaalt of
het ticket van Jacq dat is om het even. Dus dat zou mooi uitkomen. Maar oed, dat is nog niet zeker dus moeten we nog beslissen.
Nou, verder dus lui dagje, bappies gedaan, gedouched, beetje geinternet, nix bijzonders. Marco kwam ’s middags nog even langs voor een biertje in de kroeg, en daarna zijn we eeen spudje wezen eten met hem, en om 8 uur waren we weer thuis. Bas nog even gebeld en daarna vroeg naar bed... om 5 uur ging de wekker weer per slot van rekening! Had geen fut om de Ozzie wedstrijd te zien, was te moe. Uiteraard is men hier wel helemaal in de gloria met het resultaat!! Men is nu opeens helemaal wild van voetbal, erg apart om te zien! Hopen maar dat het goed blijft gaan, dan krijg ikw at meer kans om voetbal te zien hier... men hemelt de Socceroos helemaal op nu natuurlijk, onverwwachte overwinning van 3-1 en de Ozzie sportmentaliteit is weer gekieteld!
Nou, het is weer een lang verhaal geworden... met fotootjes dit keer, dus minder saai dan afgelopen weken...
Tot snel!!
Jackie en Robin
Advertisement
Tot: 0.24s; Tpl: 0.026s; cc: 20; qc: 81; dbt: 0.1729s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.5mb
anonymous
non-member comment
Als het niet lukt met je werk kun je altijd reisverslagen gaan schrijven. Dat lukt geheid. Mooie foto,s trouwens. Dat biertje haal ik nog wel een keer. Groetjes Jaap en Thea