Deel 10: Alice Springs

---

Deel 10: zon. 25 sept. en maand. 26 sept.
Wakker om 7.30 uur, het gebruikelijke ritueel volgde en toen on the road again, terug naar Alice Springs. 300 Km to go over asfalt.
We waren nog geen 100 km onderweg, ik ree en Wim zou kamelen gaan spotten, en verhip, kamelen!! Vlakbij de highway. Als dat maar goed blijft gaan voor die beesten. Ook veel runderen en ook nog een (echt-)paar Wedge tailed eagles gespot. Jeetje wat een grote spanwijdte hebben die, een meter aan iedere kant zeker. Ook nog bij een lookout gestopt en een groot zoutmeer zien liggen. Apart zo’n witte vlakte omringd door het rode zand.
Al snel in Alice aangekomen alwaar we door hadden gekregen van Pip waar de sleutel van het appartement zou liggen. We waren nog geen 5 min binnen of Pip kwam er ook aan. Het was een gezellig weerzien. Wij hadden gekookt, pasta/courgette/kip/bacon, yammie Een klassieker, maar doet het overal ter wereld goed. Heerlijk buiten gegeten en gekletst, maar toch weer om 22 uur naar bed. Flat out!
Heerlijk in een bed geslapen, dat was al weer 2 weken geleden. Als een blok. Pip moest naar cursus overdag, dus wij gingen met zijn 2-en aan de wandel door Alice. Langs de droge Tod driver, Anzac Hill opgeklommen en koffie gedronken in de Todd mall.Ik kreeg allemaal flash backs. Vreemd om er even gewoond te hebben en nu toerist te zijn. Alice lijkt weinig verandert. Er is alles wat je in de moderne tijd nodig hebt, incl. leuke kledingzaakjes. Verder veel Aboriginals die door de straten slenteren of zich ophouden in de parken onder bomen. De nieuwe Spoedeisende Hulp is in aanbouw en voor de SEH is het nog steeds een drukte van belang met Aboriginals die rond de ingang wat lijken te chillen in de hitte.
’s Middags heb ik geprobeerd mijn weblog weer aan de praat te krijgen. Zo irritant, dat het me niet lukt. Problemen met het wachtwoord. Lang verhaal, maar ik zal, voor ik het land verlaat, dat ding aan de praat krijgen!! Wim ging in de tussentijd de auto wassen bij de wasstraat. Ons witte aust was zwart van de roetdeeltjes, die hier continue naar beneden dwarrelen. Later stonden de 2 witte auto’s naast elkaar en Pip krabte zich achter haar oren: “can’t you stay for another day, Wim?!”. Ze vond het wel wat, een man die kookt, afwast, auto’s voor je wast, maar ja ……
“s Avonds heerlijk met zijn 3-en gebbqued in Telegraph Station park. We waren de enigen daar. Hele park voor ons alleen en toen begon het te onweren, een hoop gedonder en geweerlicht, maar de regen kwam niet. Een warme avond en de sauvingon blanc van Oyster Bay, New Zealand, smaakte ons heerlijk! Even tijd gemaakt wat nieuwe muziek op de Ipod te zetten en ook nog een paar audio books, dat maakt het leven op de weg wat aangenamer. Buiten in Pip’s tuin nog een biertje gedronken en nog meer gekletst en toen was het echt tijd voor ons laatste tukkie daar.
Sleep well!

---