Dag 7 :Badlands

---

Hallo allemaal !

Hier zijn we weer ! Vooreerst om jullie te vertellen dat we terug in onze originele tijdzone terechtgekomen zijn. Dit betekent dat we opnieuw slechts 7 uur vroeger zijn dan jullie. Kwestie van niemand te vroeg of te laat wakker te bellen ...

Vandaag hadden we een beperkt doel : Wall Drugstore in ... euh ... Wall en het nationaal park Badlands.

Op tijd vertrokken omdat we wisten dat we in de namiddag van de ene meter op de andere een uur ouder zouden worden doordat we opnieuw terecht zouden komen in de Central Standard Time-zone.

Wall Drugstore dus ... Een fenomeen aangezien de stichtende familie in 1931 hun intrek nam in een ietsiepietsie huisje in dit onooglijk dorpje. Omdat er destijds geen verkeer door kwam (waarom zouden ze ?) begon meneer met reclameborden te plaatsen naast de destijds drukke wegen. Dit had tot gevolg dat zijn etablissement zienderogen succesvoller werd, temeer dat hij alle bezoekers gratis ijsgekoeld water aanbood, wat momenteel nog altijd het geval is. Verder nog kon je er à volonté koffie drinken aan het luttele bedrag van 5 dollarcent. Ook vandaag is dezelfde prijs nog van toepassing ... Naar onze normen onbegrijpelijk.
Zijn originele reclameborden zijn nu nog te bezichtigen naast bijna elke grote verkeersader in de Mid-West. Wij zagen het eerste bord reeds toen we net Chicago buitenreden, toch een dikke 1000 km van de store verwijderd.

Wij dienden ons te beperken in tijd wat betreft het bezoek aan de store want we moesten Badlands National Park nog door.

Eénmaal het park binnen, was het alsof we alweer terechtkwamen in een andere wereld. Badlands werd miljoenen jaren geleden gevormd door het opdrogen van een enorm waterlichaam, oceaan of zee ... Het park beslaat 98.000 hectare en bracht ons van de ene verwondering in de andere ... Wij hebben al enorm veel gezien in dit land, maar Badlands kon ons toch enige kippenvelmomenten bezorgen ...

Werkelijk fantastisch !

Daarna op zoek naar een lunch ... Niet zo eenvoudig want we zaten echt in the middle of nowhere ...

Op goed geluk de Interstate verlaten en het stadje Kadoka binnengereden ... Voor ons was er echter geen kadoke weggelegd want het enige wat we zagen waarvan we dachten dat er iets eetbaars werd verkocht, droeg de verleidelijke naam : Nibble Nook.

Dit "eethok" had veel weg van een werfbarak, hoewel de gemiddelde Belgische werfarbeider tweemaal zou nadenken alvorens dit etablissement te betreden ...
De dame die ons bediende was op zijn lichtst gezegd, extreem overmatig zwaarlijvig ...

De 7 meter die ze moest overbruggen om onze tafel te bereiken lukte echt niet zonder uit te breken in overvloedig zweten, korte puffende hijgaanvallen en een zitpauze op 3,5 meter waar een weldadige zuurstoffles ter hare beschikking stond ... En dan moest het mens nog terug ...

Slechts 3 maal hebben wij haar de afstand doen afleggen : mogen wij aub nog wat ketchup, vervolgens frietjes en uiteindelijk de rekening ...

Al bij al voor ons een bevredigende dag ...

Tot morgen vrienden !


Luc Susy Jasper Dorien

---

Photos

Wall Drug Store
Ons mannen op een konijn ...