Advertisement
Published: April 11th 2015
Voorkant
Het huis is gebouwd in 1872 door de voorouders van Mich die waren geïmmigreerd vanuit Duitsland.Oef, we hebben een nieuw huisje gevonden. En het is weer ineens snel gegaan. Dinsdagavond waren we bijna overtuigd van een ander, maar dan toch gekeken of er in die buurt (waar we eerder nog niet geweest waren) nog iets anders vrij was. En er was inderdaad wel iets, wel zonder foto's van binnen en geen duidelijke info over beschikbaarheid. Met weinig hoop dan maar een berichtje achtergelaten op de zoekertjessite. Maar de dag nadien bleek het onmiddellijk vrij te zijn en Tine kon meteen gaan kijken. Die belde mij achteraf enthousiast op terwijl ik nog aan het werken was; of ik 's avonds niet meteen ook wou gaan kijken. Opnieuw afgesproken met de huisbaas voor een 2de rondleiding met mij erbij. Gelukkig is die gepensioneerd en kwam die graag nog eens af. En inderdaad, het was echt een leuk huisje. Al van de 19e eeuw, maar goed onderhouden en enkele recente renovaties. Het is ruim genoeg voor ons en ligt in een leuke buurt. Wel een beetje ver van de campus voor mij, maar dicht bij downtown en 2 parkjes voor Tine en Sander. Er is daar zelfs een zoo en een waterpretpark.
De huisbaas liet
De achterkant
Elk huis heeft een achterkant. Deze achterkant heeft een overdekt padje naar een garage met appartement boven. Dat fungeert als tweede deel van deze "duplex". De overdekking dient puur om het als duplex te kunnen laten erkennen, want anders mocht dat tweede appartement er niet staan. ons bovendien het huis ernaast zien. Dat had een heel mooi parket, maar was eigenlijk veel te groot. De prijs viel nog wel mee, maar het eerste huisje was eigenlijk gezelliger en ook iets goedkoper en een veel toffer tuintje. We hebben dan een beetje twijfelend naar elkaar gekeken en meteen toegezegd. Wat we niet hadden verwacht, is dat de huisbaas "Mich" (zeg: MIK) ons meteen de sleutels overhandigde. "Happy birthday sweetheart" zei ik meteen, want het was nog altijd woensdag 8 april. Het contract was maar een formaliteit en zouden we later wel regelen, zei Mich. Hoewel hij dus nog niet eens wist hoe onze namen worden gespeld, vertrouwde hij ons al meteen.
Een kleine ironische noot die we toen ontdekten: het gezin dat ons verhinderde om eerder in het andere huis in te trekken, had blijkbaar eerder geprobeerd om dit huis te huren. Maar omdat Mich via Sarah (de huisbaas van het eerste huis) te weten was gekomen dat ze hun huur niet hadden betaald, wou hij ze hier niet als huurder aanvaarden. Wat als gevolg had dat ze weigerden uit Sarah haar huis te vertrekken. Waardoor wij er niet in konden en nu bij Mich terecht
De binnenkant
Je kijkt vanuit de keuken door de eetkamer naar de salon. Rechts ligt de badkamer en in de salon is de trap naar boven met 2 slaapkamers. zijn gekomen. Tine heeft het eerste huis nooit van binnen gezien, maar ik ben van gedacht dat we nu eigenlijk beter af zijn. In zekere zin moeten we dat gezin dus nog een beetje dankbaar zijn voor dwars te liggen.
Morgen proberen we te verhuizen, zodat we zondag de sleutel van het appartement hier in Purdue Village kunnen teruggeven. Met vaste grond onder de voeten hoop ik dat het normale leven dan echt kan beginnen.
Ik voeg nog wat fotootjes toe. Er zullen er allicht nog wel volgen.
Groetjes.
Advertisement
Tot: 0.103s; Tpl: 0.01s; cc: 9; qc: 51; dbt: 0.0464s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
