Family reunion

---

(door Tine)

Maandag 30 maart zo rond een uur of 10 vertrok onze eerste vlucht naar Dublin. Veel te vroeg opgestaan, veel te vroeg op de luchthaven en dan toch nog bijna onze vlucht gemist. Sander zorgde voor het nodige entertainment, maar daardoor bijna niet gezien dat onze gate was veranderd. Propere pamper, melk warm en hop dat vliegtuig op. Speciale gordel (vastgemaakt aan die van mij) en Sander op mijn schoot richting Ierland. Een klein (b)engeltje dat alles en iedereen bekeek (en bekeken werd). Tegen het dalen was hij zo moe dat hij op mijn arm in slaap was gevallen. Oef, eerste vlucht overleefd.

In Dublin is er een aparte zone voor Amerikaanse vluchten gereserveerd met zijn eigen douanepost. Dat was wel een meevaller. We hadden toch tijd genoeg tussen de vluchten en dan moesten we in Amerika niet meer aanschuiven. Sander zijn eten voor onderweg moest ik wel 'aangeven', maar het mocht gelukkig mee 😊.

Dan volgde minder goed nieuws. Het type vliegtuig richting Chicago was gewijzigd en 'bassinet seats' en 'travel cots' (babybedjes) waren niet beschikbaar. Sander dus 10h (9h gepland + 1h vertraging) op mijn schoot... Normaal gezien zat ik dan nog in het midden van 3 zetels, maar mijn buur wilde gelukkig wisselen dat ik toch aan het gangpad zat... Gezien de omstandigheden viel dat super mee. Er zaten nog kindjes (met een geweldig interessante tractor) in de buurt en alles en iedereen was weer even nieuw en interessant voor onze kleine man. Eten was wel een hele uitdaging: een neergeklapt tabletje in combinatie met grijpgrage handjes...

Na heeeeeeeeeeeeel lang vliegen in Chicago geland en daar stond Tijs/papa klaar met een ballon! Hij kon gewoon onze bagage helpen van de band halen want we kwamen toe in het 'domestic' gedeelte. Nog een rit (in een huurauto, want die van ons vertrouwden we toch niet helemaal meer) naar Lafayette en slapen na ongeveer 26,5h wakker te zijn...

---

Photos

Zaventem
Papa, schat, we komen eraan!