Advertisement
Published: March 21st 2012
Edit Blog Post
TGI Friday's in Miami
Ultimate Long Islands Op het moment van schrijven ben ik net terug van een 4000 km lange roadtrip door Florida tijdens Spring Break. Met 8 anderen hebben we een busje met plaats voor 15 man gehuurd. De rest van de plaatsen werden opgevuld met bagage, aangezien we in totaal 10 dagen van huis zouden zijn. Gelukkig hebben de meesten van ons hun rijbewijs gehaald, dus in totaal hadden we zo’n 6 rijders voor de trip.
De eerste stop was Miami, met prachtige stranden met palmbomen en supervette (maar ook dure) nachtclubs. Na een maand of twee en een half geen auto te hebben gereden, geen ervaring op Amerikaanse wegen en met maar een uur of twee slaap achter m’n kiezen, was het aan mij om Miami in te rijden. Drie andere gasten hadden de eerste 14 uur gereden, maar waren logischerwijs te moe voor de rest.
Uiteraard tijdens spitsuur reden we Miami binnen, worstelden we ons door het verkeer in South Beach, om na een kleine dwaaltocht het hostel te bereiken. Parkeren is betaald parkeren in de hele stad, dus gingen we op zoek naar een parkeergarage. Het geluk was met ons, want er bevond er zich eentje aan het eind van
Nikki Beach
Supervette nachtclub de straat.
Maarja, parkeergarages staan er niet om bekend erg ruim te zijn, en lxbxh van ons busje was 6,0x3,5x2,2 m. Langzaam, erg langzaam reed ik het de hellingen op naar de derde etage. Daar bleek dat het busje te hoog was om naar de vierde te gaan (eerste twee etages was geen parkeergarage), dus moest hij maar in het enige plekje op de 3
e. Na een minuut of tien draaien en steken zat hij erin. Strakker dan strak, al zal niemand dat ooit geloven. Trillend van de adrenaline en met lamme armen van het sturen stapte ik uit. I’m in Miami bitch!
Het hostel waar we verbleven was niet echt om over naar huis te schrijven, maar voor 32 dollar per nacht was het de goedkoopste die we konden vinden. Slechts een straat verwijderd van het strand, supermarkt en slijter om de hoek en makkelijk te vinden (Collins Avenue, probeer dat maar eens te vergeten), al met al niet slecht. De bedden waren prima en de badkamer klein, maar schoon. Een van de mensen achter de balie was een Nederlander op stage, waardoor ik erachter kwam dat ik amper nog Nederlands kan spreken :P
Onze dagen
brachten we door op het strand, zwemmend of een balletje gooiend, soms met een biertje. Zolang het geen glas was en je sterke drank verborgen hield, was drinken op het strand toegestaan. Best chill, aan het eind van de middag met je voeten in het zand een biertje drinken.
’s Avonds verkenden we het nachtleven. Al snel werd duidelijk dat de gayscene redelijk groot is in Miami, iets wat ik niet had verwacht voor een Amerikaanse stad. Maar Miami is dan ook niet echt Amerikaans, veel latino’s. De eerste avond gingen we met een limo naar een grote nachtclub, maar vertrokken al na twintig minuten. Rotsfeer, kutmuziek en nog kuttere uitsmijters. Lekker natafelen in een Ierse pub en op het strand tot zonsopgang bleek een veel fijnere keuze.
De tweede avond werden we een klein, onopvallend tentje binnen gelokt. Gelukkig maar, want het was de beste avond in Miami. Als enige blanken daar genoten we van perfecte White Russians en Mr. Haka. Een latino rapper begeleid door een DJ, drummer, metal-gitarist en een trompettist. De perfecte mix voor de perfecte avond!
Helaas kun je een goede nacht slaap in een hostel wel vergeten, dus gebroken kropen we
Miami Beach
Lekker biertje aan het eind van de middag op het strand na vier nachten de bus weer in. We besloten de plannen een beetje om te gooien en de laatste dag Miami om te ruilen voor een dagje Key West – het meest zuidelijke punt van de VS . Om 6 uur stond de wekker, en vier uur later stonden we in een klein dorpje met palmbomen, houten huisjes en veel (dronken) toeristen. Er is nou niet echt veel te beleven, maar de sfeer die er hangt is wel iets om niet snel te vergeten. Alles relaxed, rustig en volop genieten.
Uiteraard hebben we verse vis en garnalen voor lunch gehad, je bent tenslotte in Key West. Tijdens de lunch zat er een heerlijk norse, sarcastische man gitaar te spelen en te zingen. Droog, vol humor, en perfect voor hoe we ons daar voelden. Vooral het nummer over de dikke reet van z’n vrouw sloeg erg aan.
Aan het eind van de dag vertrokken we naar het party-paradijs voor Spring Break: Panama City Beach.
Geloof me, Chersonissos is er werkelijk niks bij. Alle dingen die je altijd hoort over Spring Break in Amerika, zijn understatements. Schuimparty’s, wet T-shirt contests om 12u ‘s middags, feesten vol neonverf, wereldberoemde artiesten
en ook nog eens de grootste nachtclub in de hele VS. Mijn lever maakt nog steeds overuren. En dan te bedenken dat we daar slechts drie dagen waren…
De eerste avond gingen we naar Spinakker, een van de grootste clubs met live rockbands op verschillende buitenpodia en een stuk of drie DJ’s. We hielden het rustig, vroeg naar huis (feestjes eindigden al snel om twee uur omdat iedereen meteen begint met drinken en feesten als ze wakker worden).
De dagen brachten we wederom op het strand door, of op het balkon. Voor slechts 40 dollar per persoon per nacht hadden we twee kamers in een hotel. Op de 16
e etage, met uitzicht over een eindeloze oceaan, hadden we in totaal 6 tweepersoonsbedden, 2 balkons, 4 badkamers en 2 keukens. Eindelijk zelf koken, lekker uitslapen en pre-gamen op het balkon. Werkelijk waar perfect, niemand wilde naar huis na de luxe die we daar hadden. Op het strand of in het zwembad lekker frisbeen, football of volleyball spelen of gewoon ff lekker in de zon liggen.
De tweede avond was schuimparty-avond. Genoeg schuim om in te verdrinken – direct onder de machines kreeg je letterlijk geen lucht meer –
Busje
15 persoons, gevuld met 9 idioten en goedkope drankjes maakten het een prima avond. Na een rondje of 20 dronken karten namen we de taxi naar huis. Het was tenslotte flink koud als je doorweekt bent, en het hotel was ongeveer 40 mins lopen.
De derde avond is de beste avond van de hele trip gebleken. In een oud wit T-shirt begaf een deel van ons naar een Glowpaint feest. Kanonnen met neonverf spuiten over het publiek, iedereen zit onder de fluorescerende verf en gaat uit z’n dak. Om middernacht gingen we maar weer even een raceje karten en daarna naar de rest, die al sinds 8u in Spinakker waren. Eenmaal daar genoten we tot diep in de nacht van een supervette band, die in totaal 4 uur heeft staan spelen. Medley’s, violen, gitaren en pompende drumbeats, het was perfect!
De volgende ochtend moesten we om 10u al weer uitchecken en om 5u ’s middags begon de helse terugtocht naar Blacksburg… Maar heilige poep, wat was het een ontzettend vette week, ik kan het werkelijk waar met geen mogelijkheid op papier zetten.
Advertisement
Tot: 0.118s; Tpl: 0.012s; cc: 20; qc: 50; dbt: 0.0377s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb