Advertisement
Toen wij woensdag in Valdez onze ferry-tickets ophaalden, kregen wij te horen dat wij niet alleen de enige auto hadden geboekt maar ook de enige passagiers zouden zijn. En inderdaad, er werden nog 3 of 4 voertuigen opgereden maar die waren of van ferry-personeel of van Alaska State. Verder kwam er nog een morsige man met een winkelwagentje rommel aan boord, maar dat was al.
De tocht was fabuleus, 5 1/2 uur langs bergen, gletsjers, eilanden, stukken drijfijs, helaas geen walvissen of dolfijnen, wel wat surfende vissen (tonijn?), kleine watervogels en een enkele zeeotter die wegdook als het schip te dichtbij kwam. We hebben nog geprobeerd zeeleeuwen te kieken maar ik ben bang dat onze telelens te klein en mijn bibberen te groot was. Want het bleef de hele ochtend (vanaf 7 uur!) behoorlijk fris en dan ook nog een pittig windje, ja ja voor schoonheid moet je lijden.
Whittier, de plaats waar wij afmeerden, is niet om aan te zien. Er staan drie wat hogere gebouwen waarvan een op instorten, verder wat loodsen, gestapelde containers, vrachttreinen, parkeerplaatsen en een haventje voor kleine vis- en prezierschepen. Deze plaats is pas in 1942 gesticht om een voor de Japanners onbereikbare haven te maken en ligt aan het eind van een nauwe zeearm onder vrij stijle bergen en gletsjes. De omgeving is dus wel indrukwekkend.
Direct de tunnel door om Kenai Peninsula op te gaan. Daar zijn minstens twee plaatsen die we graag wilden bezoeken, Seward en Homer. Eerst toch maar een camping opzoeken want het was al een lange dag geweest. Eerder hadden we al geprikt op Hope aan de Turnagain Arm, zo door Cook genoemd omdat het getijde-water niet op tijd de fjord uit kan en botst met het water van het volgende tij. Dat kan een bijzondere golf opleveren waardoor de schepen van Cook niet ver genoeg de zeearm in konden komen. Dat is natuurlijk wel leuk om te weten maar het is ook nog eens een prachtig landschap met oevers die bij eb droogvallen, het lijkt dus een beetje op de Bretonse riviermondingen. Hope-zelf is een verzameling oude en nep-oude huisjes met een enkele kroeg alias restaurant plus een paar 'underperforming campgrounds' volgens de Lonely Planet en inderdaad daar hoorde die van ons ook bij. Maar goed we hadden al erger meegemaakt.
De volgende dag, vandaag dus, zijn we onder een wolkenloze hemel naar Homer gereden, daarover morgen meer.
l
Advertisement
Tot: 0.053s; Tpl: 0.009s; cc: 6; qc: 46; dbt: 0.0331s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
