Advertisement
Published: September 28th 2006
Edit Blog Post
Playa de la ropa in Zihuatenejo
This is the beach where they filmed the end-scene of the Shawshank Redemption. Terwijl Kluivert nog steeds op de Eindhovense bank zit en Maxima in verwachting is van haar derde zit ik inmiddels alweer in Zihuatenejo. In 1994 is ooit eens een geniale film opgenomen met Tim Robbins maar vooral Morgan Freeman in de hoofdrol. Ik heb het natuurlijk over "The Shawshank redemption". De eindscene van deze film is opgenomen in Zihuatenejo. De film zelf gaat over van alles maar naar mijn mening vooral over de invloed die de ene persoon (Andy, gespeeld door Tim Robbins) heeft op het leven van een ander (Red, gespeeld door Morgan Freeman). Zeer kort samengevat gaat het als volgt: Red zit in de gevangenis voor een moord (levenslang) en op een gegeven moment komt Andy in diezelfde gevangenis terecht. Ook levenslang voor moord, maar in feiten is hij onschuldig. Red heeft de hoop eigenlijk allang opgegeven dat hij ooit nog eens een keer vrijkomt, niet in de laatste plaats omdat hij bang is voor de wereld buiten de gevangenis die hij niet kent. Doordat Red veel optrekt met Andy, en Andy iemand is met principes, verandert die gedachte langzaam en krijgt Red hoop op een leven buiten de gevangenis. Uiteindelijk ontsnapt Andy uit de gevangenis (na 19 jaar
Playa de la ropa in Zihuatenejo 2
Ah well... things could be worse. gezeten te hebben) en slaagt Red er niet veel later in om voorwaardelijk vrij te komen. Helemaal op het eind van de film is Red op weg naar Zihuatenejo om daar Andy te treffen. Temeer omdat ik die film nogal vaak gezien heb, staat me de tekst van deze laatste scene bij:
Red zit in de bus en denkt:
" I find I'm so excited, I can barely sit still or hold a thought in my head. I think it's the excitement only a free man can feel, a free man at the start of a long journey whose conclusion is uncertain. I hope I can make it across the border. I hope to see my friend, and shake his hand. I hope the Pacific is as blue as it has been in my dreams. I hope."
Dit heeft natuurlijk allemaal geen zak te maken met wat ik de afgelopen week heb meegemaakt, maar het is wel de reden waarom ik maarliefst 8 uur lang in de bus gezeten heb om te geraken waar ik nu ben. Een soort van homage dus.
Ik geloof best dat Zihuatenejo ooit eens dat kleine paradijsje was zoals het geschetst werd in die film, maar vandaag de dag is het vooral verziekt door mensen uit de VS. Die zijn hier voornamelijk om in een resort te zitten, drugs te consumeren en te blaten. Als ik zeg dat ik van Nederland kom staan ze meteen klaar met verhalen over waar ze hun coca planten hebben staan in Yucatan peninsula en Panama. En natuurlijk zijn ze allemaal al eens in Amsterdan geweest en vonden ze het geweldig. In principe moet natuurlijk iedereen zelf weten wat hij doet maar de charme is er voor mij snel af als er iemand tegenover me zit met half wegrollende ogen vanwege het roken van crack.
Het had zo mooi kunnen zijn hier. Een vissersdorpje aan de pacific, warm helder water, 10 meter strand en dan bergen. Maar steeds als ik geniet van de relaxedheid hier dan is het net of er een wekker afgaat wanneer iemand me weer eens vraagt "are you looking for something special?" waarmee ze dan duiden op cocaine. Alleen al het feit dat Mexicanen me aanspreken in het Engels zegt genoeg.
Zo, nu genoeg negatiefs. Er wordt natuurlijk wel nog gewoon vakantie gevierd. Het weer is hier super. Altijd zon, nooit geen regen. Stranden zijn mooi, bergen hoog, en veel pelikanen die aan het vissen zijn. Gisteren zat er een pelikaan op een strandstoel. Hij (of zij) zat met zijn lange snavel tussen zijn veren te dabben. Ik kon echt tot minder dan een meter komen en hij bleef gewoon zitten. Hij stond me wel raar aan te kijken. Helaas had ik mijn fototoestel niet bij me. Verder ben ik nog ergens een avond opgetrokken met twee Ierse meiden, Karen en Sophie. Om een heel lang verhaal kort te maken: Ze hebben me volledig onder de tafel gedronken.
Een andere avond ben ik met een aantal Mexicanen opgetrokken, om er vervolgens later achter te komen dat een aantal van hen homo waren. Een van hen had het op mij voorzien. Op een gegeven moment voelde ik me zoals de meeste vrouwen zicht waarschijnlijk vaker voelen: lastig gevallen. Ik heb die avond trouwens wel nog uit volle borst mee lopen bleiren op "tatuajes " van Juan Sebastian, en ik was getuigen van een aantal zeer pittige dansers/danseressen.
Tussen Guadalajara en Zihuatenejo ben ik trouwens nog in Manzanillo geweest. Daar was echter niet veel te beleven en het was er extreem warm en vochtig, hetgeen geen goede combinatie is. uiteindelijk ben ik daar maar 2 dagen geweest. Een van die twee dagen ben ik opgetrokken met twee Mexicaanse meiden uit Guanajuato: Karla en Liz. Op zich best gezellig, maar zij moesten ook weer naar huis omdat ze moesten werken, dus kwam uiteindelijk alles perfect uit.
Ik verwacht nog een dag, hooguit twee hier te zitten om vervolgens naar Acapulco af te reizen. Hopelijk wordt daar wat minder crack gerookt.
Advertisement
Tot: 0.371s; Tpl: 0.013s; cc: 9; qc: 48; dbt: 0.0575s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb