De Nomadensafari

---

De Nomadensafari

’s Morgens om 9u20 werden we opgehaald door de bus, met die bus gingen we naar Selcuk.
Daar hebben we eerst naar een aquaduct gekeken die Selcuk moest verdedigen, nadien moesten we redelijk lang wachten op de trein. De rit met de trein duurde ongeveer 15min, na het afstappen mochten we plaatsnemen in een kar dat getrokken werd door een tractor.
Onze eerste halte was het dorpje Gukcealan een dorpje met zo’n 1100 inwoners waarvan meer vrouwen dan mannen. In het dorpje hadden ze zelfs adsl aansluiting. Hier waren het vooral de vrouwen die gingen werken op het land en de mannen verbleven in de thee-huisjes waar ze met de kaarten speelden. Ze woonden ook vaak samen met de grootouders: grootmoeder zorgde voor het huishouden, grootvader zat hele dagen in een thee huis, kinderen gingen werken op het land (vooral de moeder), de kleinkinderen gingen naar school. De kinderen hebben leerplicht tot 8 jaar, daarna kunnen ze naar het middelbaar. Na het middelbaar kunnen ze testen doen voor de universiteit, maar je kon zelf niet kiezen waar je terchtkwam, zo kon je leven in het westen van Turkije en zou je in het oosten naar de universiteit gestuurd worden.
Onze verbazing was groot toen men ons vertelde dat het niveau veel hoger lag dan bij ons, dit om Turkije binnen enkele jaren meer op de kaart te brengen als een land die goede geleerden heeft om zo het leven in Turkije te eenvoudig te maken. In dit dorpje was er geen postbode, de thee- huisjes deden dienst als postkantoor, iedereen van het dorp kon daar zijn post ophalen.
We stapten verder naar een thee- huis waar we verschillende soorten thee konden proeven:
Banaan-,vanille-,sinaasappel-,appel-en citroensmaak zijn enkele voorbeelden van thee die we konden proeven. Na deze korte stop liepen we verder door het dorp naar een dorpswinkeltje daar konden we proeven van snoepjes gemaakt op basis van rozen, dat was lekker maar toch niet om elke dag te eten(persoonlijke mening). Onderweg zagen we een kleine salamander zitten op de gevel van een huis. We reden verder met onze kar naar een “restaurant” met typische terrasjes waar je op Turkse wijze (zittend op kussens op de grond) kon genieten van een maaltijd. Hier kon je ook gaan kijken hoe ze de broodjes aan het maken waren. Tijdens deze stop hebben we nader kennisgemaakt met Louis -een Antwerpenaar- toffe kerel ,we wensen hem het beste toe.
Insecten zoals mieren, kleine spinnetjes waren veel groter dan wij ze kennen, het was juist of we een vergrootglas voor onze ogen hadden.
We reden verder naar een moskee, waar we eens konden kennismaken met de binnenkant van een moskee, het altaar is altijd naar Mekka gericht, de vrouwen en de mannen bidden apart. Zo’n 5 keer per dag moesten ze bidden, voor ze de moskee binnengingen moesten ze zich eerst aan de ingang wassen. Nadien brachten we een bezoek aan een winkeltje met zelfgemaakte spullen. Onderweg konden we proeven van de heerlijke kersen die je kon kopen voor weinig geld( in België staan ze 5,50 euro/kg).Het volgende onderdeel van deze nomadensafari was de ezelstocht, ikzelf en Sean namen plaats op een ezel waarmee we via een weg een berg opgingen en konden genieten van het mooie uitzicht met in de verte de stad Kusadasi. We kregen ook nog een pannenkoek voorgeschoteld die we uiteindelijk aan de straathond gegeven hebben die daar rondliep.
Nog even vermelden dat de mensen hier moeten rondkomen met zo’n 200 euro in de maand.
Onze mening: Het was een zeer leuke uitstap, maar volgens ons en de rest van de groep veel te duur.

---