Advertisement
Published: September 13th 2011
Turks restaurant
Het deed mij aan een stal voor mestvarkens denken, maar als je ongestoord wilt eten is zo'n hok wel praktisch.De laatste aflevering was ruim 8 maanden geleden, op XX januari. Die aflevering schreef ik in Kabul, Afghanistan. Daarna is er veel gebeurd. Twee dagen later werd ik ziek (zware longontsteking, volgens de dokter kantje boord), en we moesten terugkomen. Eerst een klein stukje vliegen, naar Dubai, om daar verder uit te zieken in schonere lucht en op zeeniveau, en daarna het lange stuk terug naar Nederland om weer helemaal op krachten te komen.
Het duurde maanden voor ik me weer de oude voelde. In de tussentijd had iemand anders mijn taken in Kabul overgenomen, en het project belandde in een impasse doordat de Afghaanse overheid geen eigen mensen in dienst wilde nemen die inmiddels in Nederland waren getraind, althans niet tegen een aantrekkelijk salaris. Na het vertrek van de Nederlandse militairen uit Uruzgan was de animo om het project voort te zetten sowieso een stuk minder, en er waren zelfs geluiden op de ambassade en in den Haag om er maar helemaal de stekker uit te trekken.
Dus toen ik in mei weer kon beginnen te werken vroeg ik me af wat ik zou kunnen gaan doen. In Wageningen klusjes doen waar anderen geen zin in hebben leek
Riyadh 2
Riyadh is een stad met veel bijzondere architectuur me niet echt een zinvolle taak. Maar gelukkig deed zich een nieuwe gelegenheid voor, in Saoedi Arabië. Daar zochten ze iemand die het opzetten van een school voor landbouw en voor de voedingsindustrie kon begeleiden. De lesstof moet door Nederlandse deskundigen worden ontwikkeld, en de eerste jaren worden ook de docenten uit Nederland ingevlogen. Allemaal in het engels, dus dat geeft geen probleem (voor ons tenminste niet, Saoedische studenten zullen er wel hard aan moeten trekken om in het engels les te krijgen). Het is een contract voor minimaal 2 jaar, met optie op verlenging, dus ik stel me zo voor dat dit mijn laatste standplaats wordt voor ik met pensioen ga.
In juli ben ik 10 dagen in Saoedi Arabie geweest voor een eerste verkenning, en per 1 september ben ik officieel begonnen. Het is de bedoeling dat Corina en Miriam in de herfstvakantie ook kant op komen. De school staat in Al Kharj, vanaf Riyadh een uurtje rijden naar het zuid-oosten. Als het gezin ook hier is gaan we in Riyadh wonen is de bedoeling.
Saoedi Arabië is het meest fundamentalistische moslimland ter wereld. Volgens de grondwet is de nationale religie hier het Wahabisme, een soort
Riyadh
Van Riadh naar Mekka en Medina is zo'n 1000 km, maar overal in de stad staan de borden al. zwarte-kousen variant van de Islam. Moordenaars worden hier nog in het openbaar terechtgesteld, van dieven wordt de hand afgehakt (ook in het openbaar), ook op verkrachting staat hier de doodstraf, er is een speciale zedenpolitie die controleert of iedereen wel zedig gekleed is, en vijf keer per dag staat de hele economie een halfuurtje stil omdat iedereen verplicht moet bidden. Dat laatste was even wennen: ik zat bij de Starbucks (een Amerikaanse koffie-keten) een koffie te drinken toen ik vriendelijk werd verzocht om naar buiten te gaan (met mijn beker koffie, dat wel). Het personeel deed de zaak op slot en haastte zich naar de moskee. Na 20 minuten waren ze weer terug en deden ze de zaak weer open. Hetzelfde overkwam mij ook in de grootste supermarkt van de stad. De rolluiken gingen naar beneden zodat niemand er nog in of uit kon, dus ik ben maar zo lang op een stapel blikken in het gangpad gaan zitten tot iedereen weer terug was.
In de openbare ruimte is er een absolute scheiding tussen de wereld van mannen en vrouwen in het openbaar. All vrouwen lopen in een chador of nikaab, weer wat anders dat de Afghaanse boerka. In
scheiding van mannen vrouwen 2
Ook hier een paneeltje voor de balie, "Ordnung soll da sein". Riyadh zijn de woonwijken ingedeeld in compounds, en binnen die compounds schijnt iedereen wel gewoon in korte broek te lopen en mogen mannen en vrouwen samen in het zwembad. Maar dat is binnen de compounds. Daar zijn er veel van, want in Riyadh is 40% van de inwoners buitenlander, in totaal een kleine 2 miljoen. In heel Saoedi Arabië wonen 8 miljoen buitenlanders. Tot voor kort was er zelfs een Nederlandse school in Riyadh, maar die is een paar jaar geleden opgeheven. Alle nationaliteiten zijn hier vertegenwoordigd, en iedereen mag leven op zijn eigen manier, zolang je je op straat maar aan de codes houdt.
Maar de mensen zijn gewoon aardig (tot op heden tenminste wel) en we kunnen prima samenwerken. Dit wordt weer een hele nieuwe manier van leven.
Advertisement
Tot: 0.125s; Tpl: 0.013s; cc: 9; qc: 50; dbt: 0.0694s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
johan en margo koeslag
non-member comment
Beste Henk, Wat een verrassing opeens een bericht van je uit Riyadh te krijgen. Lijkt me boeiend en gezien de berichten uit Kabul zeker geen verslechtering. Veel succes daar.