Advertisement
Published: August 22nd 2006
Edit Blog Post
Uitgeput
in de transiberie expres na een paar dagen Moskou 7.30u TTTRRRIIIINNNGGGGG, TTTRRRIIIINNNGGGGG, verdomme wat is dat nu weer, ahh gelukkig Wijnand gaat al, pfff 7.30u twee uur te vroeg wakker, ik draai me nog maar even om. 8.15u toch nog even geslapen ik ga er nu maar uit nog even lekker douchen, inpakken -het is een wonder hoe ik die zooi thuis in die tas heb kunnen krijgen- en daarna Wampie maar uitlezen.
Na dit alles toch nog maar even een uurtje slapen dat is wel nodig ik ben al zo druk geweest. Het is in elk geval erg verfrissend zo'n dutje, nu gaan we dan echt naar Lenin toe. Halverwege het rode plein merken we op dat de deuren van de piramide gesloten zijn, het zal toch niet waar zijn, onze laatst kans, naast de ingang staat een bord met daarop de tijden, die zijn op zich nog duidelijk maar het gekriebel daarnaast zijn waarschijnlijk de dagen en daar staat waarschijnlijk geen vrijdag bij. Helaas we zullen Moskou moeten verlaten zonder een bezoekje aan het mausoleum van Lenin.
We gaan terug naar het hotel en checken uit en laten onze tassen achter in de bagageruimte, in de gids stond, bij de middenklasse restaurants, dat er onder het hotel een
Japans restaurant zit, dat lijkt prima als galgenmaal voor een week trein, het restaurant zit aan de andere kant van het hotel het is een flinke wandeling en als we het gevonden hebben, mogen we moet onze afgeritste pijpen niet naar binnen, we lopen dus weer terug naar de bagageruimte, paken onze pijpen, ritsen deze aan onze broek en lopen terug, nu zijn we wel welkom te tent is leeg op een Russisch stelletje na.
De kaart is weer in onleesbaar Russisch, dus vragen we aan de serveerster wat ze aanraad, Wijnand neemt iets met vlees en ik met garnalen, rijst en knoflook, we nemen er een lekker biertje bij, het smaakt echt fantastisch maar echt veel is het niet. Ik heb niet echt het gevoel dat ik flink getafeld heb. Ik bestel dus nog maar een gerechtje dit keer neem ik wat Wijnand net had en tussendoor nog sushi, Wijnand neemt ook nog een ander gerecht met vlees.
Nu hebben we tenminste een beetje een bodem in onze buik voor een week lang treinen. We besluiten deze fijne maaltijd met een lekker bakie koffie.
Na de koffie komt de rekening, ik zou het eten om de een of andere reden betalen, dus als de rekening komt kijk ik het is RBL 1.100,-- dat valt reuze mee en ik geef mijn creditcard aan de serveerster.
Als we naar buiten lopen bekijk ik het bonnetje nog eens, hé, wat is dat? Hoe kan dat nou? Nog eens kijken, nee er staat echt RBL 11.000,--!!!!, we hebben net samen voor fl 1.000,-- (€455,--) gegeten, we zijn genaaid, maar wat kunnen we, we moeten onze tassen nog halen en over een half uur komt Alexey ons halen, daarbij is het ook nog niet helemaal door gedrongen, RBL 11.000,---, pffff. Langzaam beginnen we het ons te realiseren, mooi kut, maar nu is er echt geen tijd meer om terug te gaan en wat dan nog? Waarschijnlijk is toch opeens al het engels sprekende personeel op vakantie.
Alexey heeft zijn auto uitgeleend en die gene komt hem maar niet terug brengen, we wachten een kwartiertje, Alexey begint behoorlijk nerveus te worden, we moeten natuurlijk onze trein halen, nog vijfminuten gaan voor bij, nog maar eens bellen, als we een klein halfuurtje hebben gewacht komt is daar eindelijk de auto, Alexey foetert wat in het Russisch, waarna wij in stappen en in een dodemans rit door het centrum van Moskou, over de soms 8 baans wegen, waar je met zijn tienen naast elkaar voor het stoplicht staat, komen we net optijd aan bij het station, Alaxey helpt ons met onze bagage in een drafje naar de juiste trein.
Als we de juiste wagon hebben gevonden gooien we onze spullen in de courgette, deze is best goed voor met zijn tweeën. Ik heb nog net even tijd voor een sigaretje buiten en dan vertrekken we, we hadden niet veel later moeten zijn.
Gelukkig begint de airco te draaien zodra we gaan rijden het is namelijk stik heet in de wagon. Twee deurtjes voor ons zit een belgisch stel, eindelijk mensen met wie we gewoon Nederlands kunnen praten en ons ook nog eens begrijpen. We vertellen onze verhalen van Wijnand z'n kapper avontuur en het eten bij de Japanner.
Ronde een uur of twee als we nog even lekker met een Chivas naar buiten zitten te staren krijgen we bezoek van meer Nederlanders en Belgen, onze verhalen schijnen de trein al rond gegaan te zijn, want we worden meteen herkend, we kletsen wat en daarna gaan ze verder. Om een uur of 3 stoppen we voor het eerst op bij een stationnetje , snel even een peukie want in de courgette mag niet gerookt worden, dan moet ik naar het balkon en dat is ook niet erg aantrekkelijk. Daarna gaan we lekker slapen.
Advertisement
Tot: 0.093s; Tpl: 0.012s; cc: 6; qc: 45; dbt: 0.0578s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb