Advertisement
Published: October 14th 2007
Voor Organza Klub
vlnr. Jannie, Adam, ik, een meisje waarvan ik de naam vergat, Katrine en een Spanjaard.Ik kreeg dit bericht veel te laat omdat ik de hele avond geen bereik had zodat ik niet terugstuurde en toen ik juist, om half 2 's nachts, thuiskwam had Kuba heel mijn pot mosselen opgegeten, hij had mijn toestemming niet afgewacht. Blijkbaar kon hij er niet aan weerstaan! Is dat geen compliment?
Ik denk dat het geleden is sinds dinsdag dat ik nog verhalen schreef. Ik zal dan beginnen bij woensdagochtend. Woensdag was mijn grote Poolse dag, ik had geen echte les dus heb ik in de voormiddag veel Pools gestudeerd op mijn kot en in de namiddag had ik Poolse les op de campus. We hebben een leuke juffrouw die ons de meest belangrijke zinnetjes leert, zodat we onszelf kunnen voorstellen en behelpen in het openbaar. Ik zit in een klasje van 10 en ze zorgt ervoor dat we veel luidop praten. Omdat ik echter meer Pools wil kunnen dan datgene dat we na deze cursus zullen kunnen studeer ik dus
Quique
the guitarboy ook op mezelf.
Woensdagavond: Club Crawl. Voor 12zł kochten we een ticket dat ons toegang verleende tot 15 clubs in Warschau. Ik denk dat ik tegen half tien op de campus aankwam waar het grote feest al begonnen was. Bijna iedereen leeft in een student's dormitory en dan krijg je zo'n grote groepen die samen optrekken en vooral veel leut maken. Quique, een Spanjaard, speelt gitaar en heeft speciaal voor deze Erasmus een goedkope gitaar gekocht die tegen een stootje kan en die hij gaandeweg volplakt met stickers die later voor herinneringen zullen zorgen. Ik denk dat ik op een dag ook nog Spaans ga leren want ik zou ohzograag met die Spanjaarden willen kunnen meezingen. Ontzettend typisch, vooral hevig geram op de gitaar en dan teksten over Mi Corazon envandat. Tegen elf zijn we met zijn allen naar metro Ursynów gewandeld en de rit ging naar Centrum. Ondertussen had Adam zich bij ons gevoegd en 2 stations verder dan Ursynów, in Wilanowska, pikten we Jule op. Je weet ondertussen dat Adam de vriend is van Lisa, een Duits meisje dat hier ook op Erasmus is, maar Adam werkt al in Warschau. Lisa was ziek die avond en dus
Guitarb...
Ohja, ik heb ook heel even gespeeld. Natuurlijk. was zij er niet bij. Maar Adam wel. Hij noemt mij trouwens Chief en wilt dat ik hem Apu noem.
De eerste stop was Organza, een nogal kleine maar gezellige club, waar ze vooral Spaanse muziek draaien en Ska. Een zeer sterke opener. Dan zijn we naar U Artystów gegaan. Raar genoeg hebben we hier het meeste van onze tijd gespendeerd want eigenlijk was deze club maar niets. Er waren gewoon veel mensen en veel Erasmussers waren ondertussen aan het flirten geslaan en ik denk dat ze zich daar tevreden mee stelden. Ja, zo gaat dat. En ik doe daar lekker niet aan mee. Oh, man, I'm as cold as ice. Daarna volgde nog een blitzbezoek aan achtereenvolgens de Zoo, Klub Dziennikarza en Metafora. Alle drie waren die best bom. In de Zoo hebben ze banken met zebraprints, Klub Dziennikarza gaat over journalistiek, met veel krantenknipsels aan de muren, en Metafora zag er gewoon dik in orde uit. Hip en zo.
Donderdag had ik op de middag een les Soil and Water Conservation, deze keer een inleiding over erosie door water.
Om vier uur had ik mijn afspraak bij Anna Ratajczyk, mijn lerares gitaar. Ze woont in
een flat in het district Ochota, op een uur van hier met de metro en tram 15 of 35 vanaf Politechnika. Toen ik binnenkwam kreeg ik meteen thee aangeboden en excuseerde ze zich voor haar flat, want die zou maar niets zijn want ze heeft niet genoeg geld om het 'mooi' in te richten. Ik vind dat het er echter supergezellig en aardig slordig is, het staat er vol met boeken want ze vertaalt boeken vanuit het Engels naar het Pools en verder interesseert ze zich gewoon veel voor geneeskunde want ze heeft pas zelf een kinotransplantatie achter de rug. Haar man speelt accordeon en piano en is vooral veel geïnteresseerd in gitaren en heeft misschien een half uur mijn gitaar bestudeerd. Omdat ze wilden dat iedereen in het gezin iets muzikaal had gaven ze hun hond de naam Fagot. Ik heb wat gespeeld en we hebben veel gepraat over mijn wensen en hoe we alles gaan aanpakken. Het is zo dat mijn rechterhandtechniek niet geweldig is en mij niet toestaat om echt verder te gaan. Dus daaraan gaan we werken. Ik ben heel blij dat ik het doe want ik geloof dat dit mij veel gaat helpen. Net zoals
bijna elke andere gitarist heb ik altijd veel te veel gefocust op mijn techniek van de linkerhand.
's Avonds zou ik met Jannie, Katrine, Lisa en Jule naar het concert van HappySad gaan in Stodoła Klub. Jannie en Katrine hadden een kater van de vorige avond en Lisa was nog steeds ziek (vrijdagochtend vertelt ze me trouwens dat de dokter haar 10 dagen antibiotica heeft voorgeschreven). Ben ik dan met Jule naar de concerthal gegaan maar bleek het concert uitverkocht te zijn. Nu, we hadden bijna een deal gedaan op straat met zo nen type die illegaal tickets verkoopt maar ik vertrouwde het niet want de tickets moesten maar eens fake zijn en dan sta je daar. We kennen HappySad toch niet, dus gaan we gewoon een andere keer naar andere zingende Polen.
Vrijdagochtend een les Geoenvironmental Engineering. Ik heb het gevoel dat ik in Leuven een sterke opleiding heb meegekregen dus kan ik heel actief in de les meevolgen. En in de namiddag is er weer een Poolse les! Uiteindelijk ben ik daarvoor nog het allermeest gemotiveerd.
Vrijdagavond was er EuroDinner, iedereen had iets typisch van zijn of haar land gemaakt. De Spanjaarden brachten sangria mee,
Gallerij
Jule en Lisa paellea, tortilla di patate. De Italianen maakten iets met aardappelen om duimen en vingers bij af te likken. De Turken maakten dingen die ik niet kende wat echt de moeite was. De Polen maakten pierogi's. De Deense meisjes een heerlijk heerlijk dessert met appelen en iets krokants, goddelijk. Göran, een Zweed, maakte pannekoeken, oh zo lekker. De Duitsers: worst, choucroute en van dat. En ik had een grote! pot mosselen met witte wijn bij. De overschot heb ik achteraf meegenomen naar huis voor Kuba en Kamila. Een fractie van een seconde heb ik bedacht om het zoals de Romeinen te doen want het was onmogelijk om van alles van het buffet te proeven. Toch niet. Oh en de gitaar was er weer.
Achteraf zijn we met de hele meute naar Klub Park gegaan. Ik vond deze club maar niets maar het werd weer zo'n massafeest met iedereen zodat ik uiteindelijk weer op de laatste nachtbus zat. Fabio merkte toen op dat de buschauffeurs hier als Indianen rijden. In Zuid-Italië, waar hij vandaan komt, rijden de bussen eerder stapvoets. Laid-back. Zoals alles in Zuid-Italië denk ik.
Vandaag, zaterdag, ben ik met Lisa en Jule naar Praga gegaan, op de rechteroever
van de Vistula, de andere kant dus. Deze wijk is niet vernield tijdens de oorlog en er is dan ook veel originele Poolse architectuur overgebleven. Je merkt meteen het verschil met bijvoorbeeld Ursynów; in Ursynów heb je enkel apartementsblokken en niets anders, grote warenhuizen en metrohaltes, in Praga zijn er gewone straten met lagere gebouwen, ook wel gesloten bebouwing maar veel gezelliger. We hebben er gewoon wat doorgekuierd en stuitten op een leegstaande wódkafabriek. En voor we naar de jaarmarkt gingen zijn we een koffie gaan drinken in een hel ranzige bar, de Chaplin, maar we hadden het gewoon erg koud. Toen we tegen 4 op de jaarmarkt aankwamen, een doolhof van duizende standjes waar ze alles verkopen - legaal of illegaal, name it - waren de meeste handelaars al bijna klaar met opruimen. Jammer, hier komen we zeker een andere keer terug want ik denk dat ik hier mij een stel stevige schoenen voor de winter ga kopen. Ik heb gisteren vernomen dat er voor deze winter temperaturen van -20°C verwacht worden.
Vanavond hebben we tortilla's klaargemaakt in Jule's flat bij Wilanowska. Adam, zijn neef en een kameraad, beide Polen, zijn volledig roodwit geschminkt en met vlaggen enalwatjewilt
Tortilla's bij Jule
vlnr. ik, Tomek, Stefan, Ulrike, Lisa, Almut en Jule naar de voetbalmatch Polen - Kazachstan gaan kijken. 3 - 1. Omdat Lisa vreesde voor een dronkenvarkensfeest achteraf bleef zij bij Jule logeren en zo hielden we een rustige avond. Er waren Lisa, Jule, Almut (die kende je al), Ulrike (een Duits meisje waar ik erg veel moeite mee heb om een normaal gesprek mee te hebben, ze lijkt wel hopeloos saai maar je moet de dingen er gewoon uitsleuren), Stefan (een Duitser die de meisjes kennen van op de intensieve Poolse cursus in Kraków) en Tomek van Nancy, roommate van Stefan. Lisa had kaastaartjes bij en chocoladetaart van bij haar in de straat. Stop nummer een voor als Jasmijn komt.
Ik ben voor ik naar huis ging nog even langsgegaan op het postkantoor, die zijn hier 24/7 open en dus verkies ik om 's nachts langs te gaan want dan moet je niet wachten voor andere mensen. In plaats van in Imielin van de metro te springen blijf ik gewoon een halte langer zitten tot in Natolin. En dan wandel ik naar huis. Oh, natuurlijk, ik ben er mijn ticket voor Roisin Murphy voor 30 oktober gaan oppikken.
Slaapwel. Ik denk dat ik het nu wel goedgemaakt heb dat ik lange tijd niet schreef. Niet?
Advertisement
Tot: 0.132s; Tpl: 0.012s; cc: 10; qc: 55; dbt: 0.0896s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Jasmijn
non-member comment
Ik wil die eerste stoel van links van op de jaarmarkt! Met een laagje goud pérfect voor in onze keuken to be!