waar waren we gebleven?

---

onze laatste dag in zagreb is, zoals jullie al konden lezen nogal rustig verlopen en met af en toe wat verkoeling best fijn en goedkoop, maar daar zou verandering in komen.

Zaterdag stonden we op rond 6u, want minder dan twee uur later moesten we op de trein zitten en de tram naar het station duurt toch al gauw 20 minuten- ik denk dat het op dat moment, kwart na zeven, zo een graad of 20 was

Onze trein bracht ons eerst weer naar ljubljana, gelukkig was er deze keer wel airco aan boord, en dan namen we van daar weer een andere trein, zonder airco, naar Postojna.
Ook op deze terugrit naar ljubljana werden we twee keer aan paspoort controle onderworpen- door kroaten en slovenen-, al kwam niemand ons vragen nu of we iets aan te geven hadden, het enige verschil nu was dat van alle niet-eu burgers de naam werd gecheckt over de radio.

In postojna arriveer je in een boerengat, want het station ligt iets buiten het centrum, en er is niets van verder openbaar vervoer te bekennen.
Gelukkig hebben we een gps, die ons toch tenminste naar het centrum van het stadje en jawel een toeristisch bureau bracht, waar een medewerkster ons ook nog de bus op kon helpen, al bracht die ons ook niet verder dan de afslag naar het dorpje waar we moesten zijn.

Daar kwamen we op een boerderij met wat extra kamers en een heel vriendelijke boerin. We werden iets later in het dorpje afgezet waar we de tourist uit konden hangen bij Postojnska jama- de alom geprezen sloveense karstgrotten- iets groter dan de belgische in han, maar als je die hebt gezien betovert het niet zo echt meer, zeker als de entree met korting nog 15 euro is. In de grotten werden we omsingeld door een bus of 5 japanners die allemaal in de rij stonden voor de engelse rondleiding, dus hebben wij de rondleiding maar in het duits gevolgd, zodat het bijna een prive-rondleiding werd.
Verder is er in Postojna ook niet veel te zien behalve de souveniershops, dus zijn we maar dwars door de velden teruggelopen naar de kamer bij de boerderij.

's Morgens weer voor 6 uur op, en met een echt boeren-ontbijt (eigen kaas, jam, boter, melk, ham, eieren en brood) met de taxi vertrokken naar het station, waarlangs we hoopten ergens in Italie uit te komen.
Op het laatste station in Slovenie bleek er op zondag geen bus meer te rijden, dus hebben we daar ook weer een taxi moeten inschakelen. Gelukkig was Italie niet ver, en reed er een klein trammetje over de berg naar beneden, Triest in. Hier kregen we al een mooi panorama over de stad, en zodra we de kamer in konden (eindelijk) zijn we direct de stad gaan verkennen.

Triest is een echt italiaans stadje dat nog vol staat met grote statige gebouwen, pleinen en via's en gelaterias. Triest is ook een mooi voorbeeld van de Italiaanse horeca, de prijzen zijn namelijk heel doortrapt, je betaalt 80 cent voor een koffie aan de bar, 2 euro in het cafe zelf en zelfs nog meer op het terras.

Gisteren (maandag) namen we om half 10 de trein naar Venetie (zonder airco). Meer dood dan levend aangekomen, stonden we meteen aan de Canal Grande, midden in de zon en midden in een massa toeristen. Wij moesten eerst naar onze kamer om de tassen kwijt te raken, en zijn met de bus weer vertrokken op zoek naar een voorstadje genaamd Oragio de Mira. Met wat hulp zijn we goed aangekomen. We zitten hier 20 kilometer van de stad en moeten zelfs nog 2 kilometer fietsen tot aan de bushalte, maar we hebben wel een computer op de kamer!! (vandaar dat jullie dit kunnen lezen)

Het is hier gelukkig wel rustig, en dat is nodig want Venetie wemelt van de mensen. Het is echt een toeristen-monster dat uit is op geld, en wij doen ons best om tussen alle winkels en restaurantjes nog iets van de cultuur op te sporen. Vandaag gaat deze strijd verder.

Morgenavond vertrekken wij weer naar Charleroi en Temse, overmorgen door naar Delft.
Er komt nog een vervolg, maar dan als we weer thuis zijn.

---