De Corfu Trail: vuurvliegjes en olijfbomen

---

Terwijl Griekenland diep in een crisis is geraakt, er in Athene flink geprotesteerd werd, de euro kelderde, liepen wij op het vredige eiland Corfu.
Tussen de IJslandse aswolkproblemen en stakingen bij de Griekse overheid door hadden wij gewoon probleemloos een heenvlucht en een terugvlucht. Sommige mensen hebben toch altijd mazzel. Deze vlucht was met Olympic Airlines via Athene. Na een lange tussenstop landden Henri en ik tussen de lichtjes van Kerkyra (Corfu stad). Onze transfer was al geregeld, want we hadden een overnachting geboekt bij de Pink Palace. En ja, het is net zo fout als het klinkt. Martine, Peter en Martijn wachtten ons al op, want zij hadden een dagje langer Corfu geregeld. Hoe fout ook, de kamers waren prima en toen ik de volgende ochtend naar buiten keek was ik verrast door het prachtige uitzicht over groene valleien en een blauwe zee!
Na vaak achteraf onhaalbare doelen te hebben gesteld in vorige wandelvakanties over wat ik graag wilde zien (puffins bijvoorbeeld) ging ik dit jaar voor het spotten van een olijfboom! En ja hoor, het is dus gelukt en we hebben er nog veel andere mooie dingen bij cadeau gekregen, maar daarover later...
Na het ontbijt onze gezamenlijke bagage over de tassen verdeeld en richting het noorden gelopen over het strand: op zoek naar een aansluiting op de Corfu Trail die hier nog niet liep. Het was meteen flink zweten, want het strand bestond of uit grote stenen of uit gedroogd zeewier waar je lekker in wegzakte. Nog een eerste klim omhoog en we stonden op de Corfu Trail! We moesten even wennen aan lopen zonder een echt fatsoenlijke kaart en magere routeaanduiding, maar langzaamaan werden we toch ervaren 'gele-stippen-spotters' en routebeschrijvinglezers....
Toen we heerlijk onbezorgd aan het wandelen waren, schrok ik me te pletter van twee grote kronkelende slangen die ineens vanuit de berm zo ongeveer naast m'n voeten belandden op het pad! Ik scheen een enorme sprong te hebben gemaakt, maar het enige wat ik weet dat ik even later een paar meter verderop stond en toen wel zo dapper was dat ik een foto van ze durfde te maken...
Er volgde nog een flinke klim omhoog met mooie uitzichten en we belandden alweer in een mooi schattig dorpje. De luxe op Corfu is dat je ook bijna in elk dorp een winkeltje hebt en wat terrasjes, dus dit was de meest lichtgewicht wandelvakantie ooit! We hoefden maar per dag wat eten mee te nemen. Na dit dorp, Vatos, daalden we een brede groene vallei in waar we op zoek gingen naar een plek voor onze tent. Dit vonden we uiteindelijk in iets te hoog gras, maar het was prima. En toen het donker werd kregen we voor de eerste keer het geweldige vuurvliegjesspectakel!! Wat ontzettend gaaf: honderden vuurvliegjes om ons heen die in golven licht uitzonden. Nog nooit zoveel bij elkaar gezien. We hadden nog een gezelschapsdier Sjoerd de rat en 's ochtends een prachtig waterig ochtendzonnetje!
De volgende dag leidde een flinke klim ons weer naar een hooggelegen dorpje en zijn we daarna de markering kwijt geraakt. Totaal verkeerd eindigden we ergens op een heuvel voor een hek, waarna we een flink stuk konden teruglopen, maar de route gelukkig toch weer vonden. Tijd voor de verrassing van Martine en Peter: pannenkoeken!! Nog nooit zo'n luxe lunchpauze gehad.
En tja, dit was de verkeerdloopdag, dus na een eind te hebben gelopen belandden we natuurlijk aan zee op een verkeerd strand. Wel heel mooi hoor, maar dat betekende weer een stuk terug omhoog lopen. Daarna hadden ze de route via een smal paadje achter een hotel verstopt, dus je raad alweer, dit duurde even.....
Maar toen we eenmaal op dat paadje liepen hadden we flink avontuur met rotsen en keukentrappetjes en uiteindelijk aan de andere kant van de rotsen een prima plek voor onze tenten gevonden onder de olijfbomen. (met vuurvliegjes :-))
De volgende dag weer flink zwetend omhoog naar wat scheen het mooiste uitzicht van Europa te zijn. We hebben dit maar aanschouwt vanaf een terrasje. En ja, het was beste mooi hoor, maar mooiste uitzicht van Europa?
Na een stuk op hoogte te hebben gelopen opende er voor ons ineens een ander uitzicht tussen twee rotswanden door en dat was mooi!! Vanaf daar een flinke afdaling naar de zee, die af en toe echt kruip door, sluip door ging, maar daarna heerlijk geluncht aan het waaierige strand. En ja, dan ben je op sea level, dus dat betekende weer een hoop stijgwerk, maar wel naar HET dorp van een scene uit de Bond-film 'for your eyes only'. Een zeer enthousiaste man bij het plaatselijke terras duwde meteen een fotoboek onder onze neus. Weer verder gewandeld en nog weer een slang tegen het lijf gelopen en een paar uur later kwamen we bij een prachtig dorp aan met een klein grasveldje bovenop de heuvel in de buurt van een kerkje. Er stond wel een torpedo op, maar daar verwachtten wij geen problemen mee. Na ons wat geinstalleerd te hebben realiseerden we ons dat een kerk kerkklokken heeft en die elk half uur geluid maken. :-)
Kortom, heerlijk gegeten met prachtig uitzicht over half Corfu en genoten van de zonsondergang en wederom vele vuurvliegjes en vervolgens een nacht in de tent gehad met klokkengeluid....:-)
De volgende etappe bracht ons ook langs een kabbelende beek die we zelfs nog via een boomstam moesten oversteken en een mooie klim over een smal paadje naar een dorp. Daar maar eens een plaatstelijk lunch op het terras genoten in weer zo'n superschattig dorpje.
We zouden vandaag eindigen in een dorp waar een hotel zou zijn, zodat we na drie nachten wildkamperen ons konden wassen en luxe slapen. Aangezien ik in de vorige zin het woordje 'zou' heb gebruikt, weten jullie nu al dat het uiteindelijk niet gebeurd is...er was geen hotel....
Wel een winkeltje gelukkig, dus dat werd avondeten en veel water shoppen en weer verder lopen. Dit was de langste en steilste klim van de hele tocht, maar mooi! Ik kom er eigenlijk altijd pas een beetje in na een kwartiertje. Dus heerlijk zweten en inspannen totdat we een fantastisch uitzicht hadden over midden-Corfu. Boven in wat heide-achtig gebied de tenten geparkeerd en hierbij zat een ruine van een kapelletje. Daar 's avonds zonder het gezelschap van vuurvliegjes (te hoog voor ze?) naar de lichtjes op het eiland gekeken. Wat een fantastische wildkampeerplek!!
De volgende dag was het bewolkt in tegenstelling tot alle zon van de afgelopen dagen en viel er 's ochtends zelfs nog een halve millimeter regen en dat was dan ook de regen van onze hele vakantie...
De bewolking kwam wel goed uit, want daardoor konden we wat spaarzamer met ons water omgaan, wat deze keer onderweg niet te koop was. Door de hogere heuvels (op Corfu noemen ze het bergen) van het noorden keken we langzaamaan uit op de bergtoppen van Albanie. De route liep nog door een vervallen spookdorp, waar we in een ruine de rest van de pannenkoeken hebben zitten bakken. Vervolgens een lange weg gevolgd met veel mooie grote gifgroene hagedissen tussen het struikgewas. Rustig aan richting de noordoostkust en op het moment dat we dachten dat we er nog een klein uurtje over zouden doen, nam alles een andere wending.......trommelgeroffel, trommelgeroffel....
Na een afslag naar beneden werd ons pad versperd door twee nogal onvriendelijk honden. Snel weer omhoog gelopen en maar een andere afslag genomen in de hoop dat die weg ook naar beneden naar het dorp (met hotel) zou gaan. Net toen we dachten, dat we veilig waren, hoorden we vlak achter ons die honden weer blaffen. Met stenen in onze handen en een bonkend hart liepen we in een flink tempo door. Denk je dat het niet erger kan, ja dat kan wel: de weg liep dood!! Met grote hoeveelheden adrenaline in ons lijf besloten we de helling door de struiken heen af te dalen. Terug leek ons namelijk geen optie. Deze helling was echter behoorlijk dichtbegroeid, dus dat was flink ploeteren, schuiven, vallen door de doornstruiken. Achter ons geblaf en voor ons een met struiken overwoekerde helling die steil naar beneden liep. Gelukkig bleven de honden ons alleen opjagen en vielen ze niet aan, maar het was alles behalve relaxed. We zagen een kans bij een droge rivierbedding, maar die bleek wel wat steile stukken te hebben. Na het risico ingeschat te hebben durfden we het aan om daar langs met hulp van elkaar af te dalen. Het was niet levensgevaarlijk, want na elk steil stuk was gelukkig wel een plateautje. Dit eindigde op een pad en we hoopten dat die honden hier niet zouden komen. We zijn in ieder geval maar niet de kant opgelopen waar we vandaan kwamen. Verderop zagen we een dorp lopen en na wat beraad besloten we daar naar toe te lopen en dan weer goed uit te zoeken waar we zaten en hoe we verder konden. Dit bleek nog een behoorlijk trip, want er zat natuurlijk weer een ravijn tussen ons en het dorp, maar via een lange slingerweg konden we dan neerploffen op een terras. Ons water was op, dus flink wat vocht bijgetankt. Ontdekt waar we zaten en ook ontdekt dat daar geen hotel was, geen bus ging en geen taxi te bestellen was. Maar goed, wij waren al lang blij dat we de honden achter ons hadden gelaten en alleen maar onder de schrammen zaten en meer niet. We konden nu kiezen om een tentplek te gaan zoeken of een uur langs een weg naar beneden te lopen naar een hotel. We kozen voor het laatste, want ondanks de moeie voeten vonden we wel dat we een douche, bed en lekker dineetje konden gebruiken. Zo gezegd, zo gedaan, gelukkig in dit geval wel en een uur later stonden we al het vuil van ons af te spoelen, onze magen flink te vullen en in een heerlijk zacht bed te slapen....
We hadden nu zo ongeveer het noordelijke deel van de Corfu Trail gehad en besloten met de bus naar Lefkimi in het zuiden te reizen om daar nog twee dagen langs de Corfu Trail te lopen. Totaal anders en vooral ook qua dorpen en mensen. Ook het landschap was aanzienlijk platter. Hoewel we nog hier en daar een heuvel hadden was het heerlijk uitlopen die dagen.
Vooral ook veel strand gehad en een prachtig duingebied met een meer. Nog een laatste nachtje tussen de olijfbomen en vuurvliegjes geslapen en toen op weg naar het dorp waar een bus naar Kerkyra zou gaan. En ja, die ging ook wel, alleen vijf uur nadat we in dat dorp aankwamen. Dus wij konden op het terras nog even genieten van de kibbelende kroeggaande senioren en een potje klaverjassen. In Kerkyra snel een hotel gevonden en nog door de wirwarstraatjes gelopen naar het fort aan zee. Een Mythosbiertje op het terras gedronken en een griekse maaltijd genoten. Vooral de pizza's waren erg bijzonder.
Een taxi bracht ons best vroeg naar het vliegveld, waar vandaan wij de eerste vlucht van de dag hadden. We hebben nog net niet de man met de voordeursleutel van het vliegveld gezien, maar veel scheelde het niet..
De terugvlucht ging zo voorspoedig als het maar kon en zo belandden we weer veilig thuis, waar alleen de vage schrammen ons nog herinneren aan ons avontuur op Corfu.
Behalve wandelen hebben we ons ook veel afgevraagd deze week, dus voor degenen die het antwoord weten, mail het ons:
- wat is het langste land op aarde?
- wat is het breedste land op aarde?
- welk land heeft de langste kustlijn?
- hoe zwaar is de maan?
- wat is een sandwitch?
- hoe werkt een vuurvliegje?

---

Comments

[Marije]

Hey Afke, Wat een avonturen weer! Leuk om te lezen! Veel plezier nog. Enne...Voor wat het waard is van Uncyclopedia: A sandwitch, contrary to popular belief, is not actually a spelling error meant to say "sandwich", but is actually a Warlock, Witch, Dragon or any other mystical rare creature that are found in certain fables and, of course, extremely hostile. These creatures have the ability to disguise themselves in the form of a sandwich. The fact is that so many people, when hearing another warning them of their impending doom at the hands of a Sandwitch, believe that they are referring to the food, so that as soon as they reach out to get a bite, the Sandwitch would strike! :-) Groetjes, Marije

[anja]

Fab !
Fabulous, dat ik zo kan meegenieten met jullie Corfu-reis, Afke ! Dank voor het sturen en hopelijk gauw tot ziens, Anja.

[Tinus 1]

antwoorden op zinloze vragen....
Tja waar is het menselijk brein toch toe in staat als het een weekje in griekenland wandeld.... nou het breedste land is duidelijk rusland geen discussie over mogelijk. Het langste land is mij niet helemaal duidelijk maar uh ik denk dat Brazilie, chili en australie de wedstrijd aan moeten gaan. (http://nl.wikipedia.org/wiki/Bestand:Countries_by_area.svg). Enu het gewicht (of eigenlijk de massa) van de maan is 5 maal 10 tot de macht 22. Dat is een miljard maal een miljard maal 10000 kilo. Vond het stukje over vuurvliegjes leuk!

[Inge]

duidelijk te merken dat jij behulpzame en hoog opgeleide vrienden hebt, afke ;), dat ze jouw vragen gaan beantwoorden. ik moet altijd wel glimlachen of lachen om jouw verslagen, zo leuk en beeldend geschreven. wat een avonturen zeg. groetjes, inge