Lato

---

Słońce

Jak tylko przyjechałam do Turku, gdy słońce mocno świeciło, a ja chodziłam po mieście z hostem, pomyślałam, jak to by było zabawnie dostać poparzenia słonecznego w pierwszy dzień pobytu w Finlandii. Nikt by nie uwierzył, co innego gdzieś tam na południu Europy, ale w Finlandii? Ale z czasem przestałam uważać to za głupie. Z paru powodów. Po pierwsze, tutaj ludzie całe lato są wystawieni na działanie promieni UV, w każdej chwili, gdy przebywają na dworze słońce pada na ich skórę. Po drugie, warstwa ozonu nad Finlandią jest mniejsza niż nad Polską, czy krajami Europy Południowej, więc szybciej można się poparzyć. Także do Finlandii warto zabrać ze sobą krem z filtrem.

Drogi rowerowe

Ścieżki rowerowe istnieją przy wielu drogach w Turku. Drogi rowerowe trochę rzadziej. Nie występuje znak końca ścieżki rowerowej, co budzi moje spore wątpliwości, czy należy dalej jechać chodnikiem czy jezdnią. Często nawet, gdy ścieżka rowerowa istnieje po dwóch stronach skrzyżowania, nie występuje przejście dla rowerów. Ale niewiele osób zsiada z rowerów, by je przeprowadzać na drugą stronę. Policja nie przejmuje się rowerzystami, dopóki nie powodują wypadków. Samochody są bardzo wyczulona na rowerzystów - hamują na długo przed tym, zanim dojadę do skrzyżowania.

Szlak rowerowy wiedzie dookoła całego Archipelagu (przy użyciu promów można objechać Archipelag w koło). Ja pokonałam odcinek z Turku do Nauvo. Większość drogi tam stanowi ścieżka dla pieszych i dla rowerów, także Archipelag można też obejść jakby ktoś chciał. Nawet jeśli droga jest prosta, ścieżka rowerowa bogata jest w różnego rodzaju górki. Na drodze z Turku do Parainen bardzo często występują przejazdy podziemne i nigdy nie wiadomo, czy należy przejechać na drugą stronę (bo po tej stronie ścieżka się zaraz skończy na czyjejś posesji) czy nie przejeżdżać (bo to jest tylko tunel dojazdowy z osiedla po drugiej stronie ulicy). Szlak rowerowy często odbiega od głównej drogi, by zahaczyć o drogę dojazdową do baru, stację benzynową, drogę wewnętrzną, drogę dojazdową do posesji itp. To kwestia pieniędzy - po co budować ścieżkę, skoro jakaś mało uczęszczana droga istnieje kawałek dalej. Do Parainen ścieżka rowerowa jest asfaltowana, natomiast za Parainen żużlowa i bardziej wymagająca (większa ilość górek).



Po przedostaniu się promem przez Korfsjarden, nie ma już ani ścieżki ani drogi rowerowej, mimo wciąż istniejącego szlaku rowerowego. Jadąc w stronę Nauvo samochody nie są uciążliwe z tego względu, że duże natężenie ruchu występuje przez ok. 1/5 czasu – cyklicznie w zależności od tego, kiedy samochody opuszczą prom.

---

Photos

P7130205
na promie

P7130195
tam, gdzie droga się kończy

P7130207
Nauvo (Nagu)

P7130210
z Nagu wracałam już samochodem

P7130221
a kto zgadnie, co przedstawia to zdjęcie?

P7140223
z hostami przed ich domkiem letniskowym w Parainen (Pargas)

P7140256
Parainen Kotiseutumuseo (Pargas Hembygdsmuseum)

P7140259
na ludowo

P7140260
kopalnia wapienia w Parainen (Pargas)