Advertisement
Published: August 6th 2022
Ettelbruck, Luxemburg: de start van de Escapardenne Trail. Deel 1 wordt ook wel de Lee Trail genoemd en loopt tot Kautenbach waar vandaan de route Eisleck Trail heet om in La Roche En Ardenne te eindigen.Vergezeld door Brigitta liep ik de Lee Trail.Veel uitzicht op de rivier de Sauer / Sûre, maar de maker van de route vond het niet nodig dat water vaak te volgen. Flinke uitdaging in de hitte. Positieve kant van het verhaal: aan mooie uitzichten en smalle paadjes door prachtig bos en langs akkers ontbrak het niet. Per dag waren nogal wat liters water nodig om al het gezweet te compenseren. We overwogen soms een shortcut, maar volgens kenners onderweg misten we dan echt wel de mooiste graatwandeling van Luxemburg etc..oké, wij waren om...' s Ochtends 'spinnenragdienst' afwisselen. Waarom die beesten ' s nachts
toch al die draden precies op gezichtshoogte op het pad moeten ophangen... 's Middags tijdens hoogtemeters maken niks meer kunnen uitbrengen en neerploffen in de schaduw voor de broodnodige pauzes. En gelukkig had de natuur ook af en toe wat rijpe bramen voor ons in de aanbieding.
Campings hadden altijd wel een trekkersveldje voor hikers en fietsers. Het enige dat ontbrak was het geluidscherm tussen dat veldje en de rest van de camping. Echt: al die sportievelingen op het trekkersveldje lagen eerder te pitten dan kinderen van tien. Of deden een poging daar toe, want met deze hitte leek iedereen op de camping zo'n beetje te ontwaken tegen de avond...In Kautenbach zei ik Brigitta gedag en liep ik verder noordwaarts naar Clervaux. Een mooi stadje. Vanaf daar veranderde de kompasrichting van noord naar west. Omdat wildkamperen officieel niet mag en er geen camping zat genoot ik van een nachtje hotel bij een oude watermolen bij Asselborn. Heerlijk gegeten en geslapen. De dag erna was niks anders dan de hitte overleven in open landschap. Paar mooie natuurgebiedjes op de
route die het nog enigszins plezierig maakten en van Luxemburg te voet België binnenstappen is ook wel even zo'n momentje. Ik moest al even plassen, maar wachtte even op dit moment, omdat ik het een grappig idee vond dat precies op de grens te doen. Gaat nergens over, maar blijkbaar heb ik er lol aan. Bevangen door de hitte stapte ik in de middag de supermarkt in Houffalize in. Niet alleen voor de noodzakelijke boodschappen, maar ook om weer wat af te koelen. En joehoe: de camping in Houffalize was supersimpel zonder vermaak en met vooral senioren. Nachtrust!! En het beste trekkersveldje aan de rivier de Ourthe: als een soort dompelbadje achter de tent. Sorry aan de anderen die daar stonden dat ik mijn wekker de volgende ochtend om 5.15 uur niet direct uitkreeg, maar ik wilde absoluut niet nog een keer zo lamlendig van de hitte de dag eindigen.Ik was wel sloom voor mijn doen, want 'pas'
6.30 aan de wandel, maar blijkbaar wilde mijn lijf/hoofd niet zo snel als ik gewend ben. Maar hé, het was nog steeds een lekker vroege start. In semi-rust (het geluid van de snelweg draagt echt ver....) de bossen door en genieten van de frisheid en mooi licht met laagstaande zon. Ook leuk om mee te spelen in het maken van foto's van mijn schaduw.Vier uur lang vrijwel achter elkaar doorgelopen en daarna beetje gehangen op lekkere pauzeplekjes op oude bekende plekjes langs de Ourthe. Bij Barrage de Nisramont maximaal water gedronken en aangevuld in alle flessen die ik had, want de missie voor die nacht was wildkamperen. Én omdat de campings niet op praktische afstand lagen op dit deel én omdat er toch niks mooiers is dan je eigen plekje in het bos. Waar ik dacht ergens te kunnen kamperen bleek één grote bende van brandnetels en braamstruiken, dus moest toch verder zoeken. Even van de route afgeweken om langs de rivier te kunnen blijven lopen. Al had ik voor de zekerheid heel veel water mee is rivierwater om
mee te koken of te kunnen filteren wel echt ideaal. Wat ik niet wist was dat deze 'variant' uitkwam bij een zeer steile klim een rotspartij op met een ketting. Oké, ik had geen zin om terug te lopen en ik had wel eens ergere wandjes gehad in de Alpen, dus dit moest lukken. Uitzicht boven was supermooi en tijd voor een selfie boven op deze rots 'Le Herou'.Aan de andere kant kwam ik weer op de officiële route en daalde deze weer af naar de Ourthe. Vrijwel meteen de ideale kampeerplek in beeld. Even een check of mijn haringen ook de grond in konden en daarna begon het 'wachten' totdat de dagjesmensen weg waren en begon ik met mijn maaltijd maken op een steen naast de rivier. Tegen achten de tent opgezet en nog gebadderd in de Ourthe. Even beetje yoga in de avondzon en genoten van tien heel rustig voorbij zwemmende ganzen. In Nederland maken die beesten altijd zo'n pokkenherrie, maar deze waren heel chill en maakten een soort zachte communicatiegeluidjes naar elkaar terwijl ze al drijvend
de rivier af hun avondmaal bij elkaar verzamelden.Ik sliep die avond vrij snel en werd rond drieën wakker van regen en gerommel in de verte. Oké, onweer klonk ver weg. No worries en ik wist dat ik 'onweertechnisch' op een goede plek stond. Een uur later een oorverdovend geknetter boven me. Ik stond natuurlijk vlakbij die rotspartijen, dus het galmde flink. Laat ik het maar als vuurwerk van moeder natuur beschouwen op mijn laatste nacht op deze tocht, die niet altijd vanzelf ging, maar me wel stap voor stap van Ettelbruck naar La Roche bracht.De laatste dag wat regen en bewolking. Ik vroeg me wel eens af wat ik zou kiezen als ik kon kiezen tussen alleen maar zon en warmte op zo'n tocht of alleen maar regen. Een onnodige vraag om mee bezig te zijn. Het
weer is wat het is. Is het warm, dan deal ik met warmte, regent of onweert het: dan deal ik daarmee.De koele laatste dag hield mijn tempo wel lekker hoog, al was het nog aardig zweten vanwege de vochtigheid. Dat trok dan weer de familie vlieg in alle soorten en maten aan. Even een boodschap aan alle vliegen hier op aarde: "Stop met precies voor mijn gezicht te vliegen of direct in mijn oor te zoemen. Prima om lekker zweet van me op te likken, maar landt gewoon rustig, lik wat zweet en vlieg weer rustig weg."Rond lunchtijd had ik uitzicht op het mooie La Roche.Toch in een week tijd zo'n 6000 hoogtemeters gemaakt. Ik had
een juichmomentje van mezelf verwacht, maar na het kopen van een lekker broodje stapte ik toch enigszins gesloopt op de bus en trein.Vermoeid, maar trots.
Advertisement
Tot: 0.075s; Tpl: 0.014s; cc: 12; qc: 34; dbt: 0.0452s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Inge Nielsen
non-member comment
topperrrrr
Meest bijzondere blog dat ik ooit van je heb gelezen wijffie. xxx