weekend 13

---

na drie maanden in argentinië was het dan toch tijd om huiswaarts te keren...

zaterdagvoormiddag nog de drie kilo alfajoressen gaan halen en alles in mijn valies proberen te proppen en hup richting luchthaven...
afscheid in het hotel viel me ook wel even zwaar, maar eens de knop is omgedraaid van jeeeej, ik ga naar huis, is alles ineens relatief...
taxi richting luchthaven en klaar voor het vertrek...

eerste korte vlucht richting chili viel goe mee... in chili hadden we dan 45 minuten om over te stappen naar de lange vlucht richting madrid... wat een sjiek vliegtuig overigens, met tv'tje in de stoel voor u, waar ge keiveel verschillende films of soaps op kon kijken en bovendien spelletjes en muziek op kon spelen... kheb me in elk geval ni verveeld, hoewel ik bijna geen oog dicht gedaan heb die 13 uren... wat een landing trouwens... turbulentie en wiebelen en en en zeker 20 mensen die moesten overgeven... enfin ja, we waren dan toch al in madrid... daar moesten we iets langer wachten voor onze uiteindelijke vlucht verder door naar belgië, maar da liep gelukkig vlotjes... die laatste vlucht heb ik bijna volledig geslapen, zodat ik ook ni nog zenuwachtiger kon worden om iedereen terug te zien...
even op de bagage moeten wachten en dan maar naar de aankomsthal... zenuwen gieren door uw lijf, maar tis echt super om aan te komen en te zien wie er allemaal staat...

twee spandoeken, een bloemenkransje, ne bos bloemen en half de familie en de beste vrienden die ge u kunt indenken die klaarstaan om u op te wachten... natuurlijk bleven de tranen niet lang achterwege... ik was zoooooo overgelukkig om iedereen terug te zien... iedereen heeft ne dikke knuffel en ne dikke zoen gekregen, ik was gewoon overweldigd...

toen ik thuiskwam stond daar nog meer familie en vrienden mij op te wachten, waren de spandoeken ondertss al naar onze voortuin verhuisd en was al de rest van het luchthaven-bezoek ook al naar ons thuis gekomen... de living stond vol met tafeltjes met lekkers, champagne-flessen lagen koel en het thuiskomfeestje kon beginnen...

maaaaaaar ons mama was zo maar heel de tijd aant zeggen van alé anke, gaat u nu douchen eerst... ik snapte ni waarom die da nu zoveel keer zei, tot ik boven kwam... mn allerbeste vriendjes hadden er niks leukers op gevonden om heel mn kamer vol ballonnen te steken, zodat ik nauwelijks de deur openkreeg... mijn eerste reactie: oooh neeeee... en hup daar stonden ze met zn drietjes boven... keiblij dat hun verrassing was geslaagd... maar twas nog ni alles... ze loodsten mij dan toch binnen tussen de ballonnen... onder die ballonnen, lag heel mijn bed vol met snoep en koekjes, op mijn kussen "we love anke" in letterkoekjes én aan de muur hing een foto van hun drietjes... GRIET, JASPER en GERT, twas een bangelijke verrassing, echt zooooo cool 😊
maandag dus ballonnen mogen ploffen, aangezien ze ook nog gevuld waren met quotes, die een verwijzing waren naar nog een verrassing... "van vlees en bloed" moeten missen... ik voel een marathon komen 😊

wat een thuiskomst...
iedereen heeft mij zo blijven volgen gedurende die drie maanden en nu stonden ze er dan ook om mij op te wachten...
iedereen superhard bedankt... ook degene die er ni waren zondag... gewoon allemaal bedankt om hier mijn blog te volgen, om af en toe een berichtje achter te laten of iets te mailen of een beetje op msn me mij te babbelen...

het doet raar om terug te zijn, maar stiekem ben ik wel supergelukkig...
ik weet dat ik hier thuishoor en ik weet nu wat thuis (als in vrienden en familie) voor mij betekent...

een hele dikke zoen en nu tot in't echt 😊

x

Anke

merci oma, opa, moeke, vake, mama, papa, zus, inneke, tim, arne, tante ingrid, nonkel fonny, tante linda, nonkel alain, tanguy, joon, jasper, rob, griet en gert voor de bangelijke thuiskomst !!!!

---