Het regenseizoen

---

geschreven op 19 mei 2005


Hoi allemaal,

nou het regenseizoen is hier begonnen hoor. Men wat een regen zeg! Met een beetje geluk begint het in de middag te regenen, maar soms begint het al in de ochtend en gaat het de hele dag door! De straten staan dan totaal blank en zijn moeilijk beloopbaar, doordat er vrij veel water ligt. Heb dus maar een paraplu gekocht en loop nu dagelijks in mijn regenjas. De lucht is de hele dag grijs en het is in een keer een stuk kouder geworden bbbrrrrrrrr! De stroom is al een paar keer uitgevallen, was dus blij dat ik al een paar kaarsjes op mijn kamer had staan.
In Xela is de regenval erger dan in de meeste andere plaatsen van Guatemala, dit heeft weer te maken met de hoogte van Xela, alle weersomstandigheden zijn hier extremer.
Ach ja Guatemala, wat zal ik zeggen.............

Inmiddels ben ik ook weer begonnen met werken op de daycare en de shelter. Is wel even grappig om te vertellen, hoe het gisteren ging op de daycare. Ik en mijn collegaatje hadden het idee om armbandjes met de kinderen te gaan maken. We zaten dus op de grond en de kinderen om ons heen, al kijkend hoe we het voor deden. Nou ja om ons heen, de helft hing bovenop ons, wel grappig, de kinderen zijn zo aanhankelijk hier.
Ik was gekleed in een driekwart broek waardoor mijn onderbenen(kuiten), bloot waren. Echt het ene na het andere kind begon mijn kuiten aan te raken, te aaien, te slaan en te masseren! Ze waren zo onder de indruk van mijn kuiten, dat ik me er gewoon ongemakkelijk door voelde. Je raadt nooit wat ze tegen elkaar over mijn kuiten zeiden? "muy gordo", muy gordo", "muy gordo", wat dus mooi/erg dik betekent! Vervolgens zeiden ze tegen elkaar over mijn kuiten: "mucho carne", wat dus veel vlees betekent. Mijn collegaatje maar lachen. Mijn benen ondergingen een complete vleeskeuring man, nog even en ze werden verkocht op de markt.....

Nou Eva je hebt het dus mooi voor elkaar gekregen, al die repen chocolade die je me hebt opgestuurd(had ze al in een week naar binnen gewerkt) zijn naar mijn kuiten gezakt. Hahahaha!

Ondertussen ben ik ook nog steeds met onze promotiefilm bezig. Er gaat veel tijd in afspraken zitten die niet na worden gekomen, helaas. Het is al een paar keer voor gekomen dat we de filmcamera hadden besproken en deze dan de dag zelf niet mee konden krijgen. Deze week zijn we maandag en woensdag voor niks naar Salcajar gereisd, we hadden daar een filmafspraak bij een vrouw waar een van onze schoolkinderen schoonmaakwerk verricht. Op het moment dat wij voor de deur stonden, was de vrouw des huizes niet thuis. Het is erg jammer omdat er zo onnodig veel tijd verloren gaat. Maar goed, heb geen keus me er maar bij neer te leggen, zo werkt dat hier nu eenmaal in Guatemala. Het is interessant om te merken hoe ik hiermee in het begin van mijn verblijf mee omging en hoe ik dat nu doe. In het begin kon ik me hier best wel over opwinden, nu heb ik geleerd om het maar naast me neer te leggen aangezien het toch geen zin heeft, uiteindelijk komt het vaak toch altijd wel weer op zijn pootjes terecht.

Vorige week zijn we bij Virginia(meisje van mijn schooltje) op bezoek geweest, om bij haar thuis te filmen. Virginia woont buiten het dorpje Salcaja, echt in de middle of nowhere. Ze woont hier bovenop een heuvel samen met haar oma, vader en moeder, haar broertje en zusjes. Ze hebben een klein betonnen huisje met een dak van golfplaten. Het huisje bestaat uit een kamer waar drie bedden in staan, waar ze met z'n allen in slapen. Ze waren zo vriendelijk en zo gastvrij. Josan en ik moesten plaats nemen in hun huis en kregen allebei een glas drinken. De rest van de familie zat toe te kijken hoe we dit glas leegdronken. Ik voelde me er erg ongemakkelijk bij, maar waardeerde enorm hun gastvrijheid. Ze lieten ons hun land zien, wat ze bewerkten. Tevens lieten ze ons zien hoe ze katoen plukten van lange draden die ze voor hun huis hadden gespannen. Echt prachtig om te zien hoe ze allemaal voor ons op een rij gingen staan om aan de draden te werken/plukken. Van het eindresultaat maken ze de traje's(orginele traditionele kleding). Kortom opnieuw een hele bijzondere ervaring, kan niet wachten om jullie de film te laten zien.

Dat was het weer eventjes voor nu, blijf jullie op de hoogte houden!


groetjes Marleen

---