Als ik hier in Kabul ben, is er eigenlijk alleen maar werk. Dat begint zodra je ’s morgens opstaat, en het gaat door tot je ’s avonds weer naar bed gaat. Er zijn weinig mogelijkheden voor ontspanning, dus je bent eigenlijk altijd met werk bezig. Maar gisteravond gingen we uit eten met een paar mensen. We waren met zijn drieën: Een Duitser, een Afghaanse Duitse, en ik. De Afghaanse Duitse, Laila, vluchtte met haar moeder naar Duitsland toen ze 3 jaar oud was. Haar vader was in de jaren ’80 gevangen genomen door de Russen, en ook Laila en haar moeder waren niet veilig. Laila ging dus in Duitsland naar school en heeft daar haar vrienden. Ze voelt zich daarom in de eerste plaats erg Duits. Maar ze is toch ook nog heel erg Afghaans en
... read more