Advertisement
Published: July 25th 2012
Edit Blog Post
Anderhalf uur treinrit (3e klasse) naar Ayutthaya vanuit Bangkok. Je komt in een heel andere wereld terecht. 1 je ziet de buitenwijken van Bangkok (de armste wijken) én Ayutthaya is een gezellig stadje.
Dit is nog 600 jaar dé hoofdstad geweest van Siam (vroegere benaming van Thailand). We begrepen al gauw waarom. Prachtige ruïnes, tempels én authentieke huizen.
Het is een leuke stad MAAR er zijn heel veel straathonden en groepen 'wilde' honden. Op elke hoek en kleine zijstraten heb je wel enkele honden lopen. Ze zijn niet allemaal even vriendelijk. We hadden vooral schrik zodra ze begonnen te blaffen en te grommen. Deze honden zijn geen huisdieren! Ze hebben honger en jij loopt in hun terrein. Het is dus wegwezen of ze voorbij lopen in de hoop dat je er niet uitziet als een lekker brokje.
Wat Phra Mahatat (Wat is een kloostertempel) bezochten we eerst met de meest bekende foto van Thailand! Een foto van Buddha in boom. Tijdens de Khmer-periode waren de tempels in brand gestoken en waren er plunderingen. Iemand nam het hoofd van Buddha's lichaam en verstopte deze bij een dikke boom om later op te halen. Ondertussen raakte Buddha's hoofd verstrengeld met de boomwortelen
en takken van de boom. Tot op de dag van vandaag is men nog altijd bezig met de restauratie. Monniken en mensen over de ganse wereld komen naar deze plaats om dit te zien. Het is dus één van de meest toeristische attracties in Thailand. Karla en ik zagen enkele Buddhistische blanke nonnen (zie je niet veel) en besloten een babbeltje te voeren. De ene vrouw kwam uit Oostenrijk en was al kleur bruin – de hoogste rang bij de Buddhistische nonnen-. Ze was 49 jaar nu en al 23 jaar in dienst. De meisjes rondom haar waren veel jonger. Toen we hun leeftijd vroegen antwoorden ze 'we zijn 23 en 21'. Beide meisjes waren elk in een andere kloosterorde in Duitsland. Ze hadden 3 jaar gewerkt om deze 3 weken reis door Thailand te betalen. Het ene meisje had een witte doek aan, want ze was een beginneling en was er nog maar een jaar in het klooster. Het andere meisje (mijn leeftijd) had ook een bruine doek aan. Zij was er al 2 jaar in haar klooster. Ik moet hen enorm bewonderen. Ten eerste om je haar af te scheren!!! Helemaal kaal zijn ze! En ten tweede om
een simpel bestaan te leven in een o zo hectische wereld. Één zijn met het universum. Ze hadden allemaal een vreemde blik in hun ogen. Neen, niet wat je denkt. Geen drugs of zo, ze zijn allemaal in constante transcendente meditatievorm met hun guru Buddha. Ze bereiken het allerhoogste level dat een mens kan bereiken! Turiya: het vierde niveau van het menselijke bewustzijn. Ik mag al content zijn als ik één of andere aura kleur waarneem tijdens het mediteren en mijn verstand op 0 kan zetten.
Karla vroeg of ze ergens last van hadden tijdens hun reis. Het antwoord was net hetzelfde als die van ons 'de muggen én het zoeken naar vegetarische voeding'. Ik antwoorde dat ze aan iemand van hun hotel moesten vragen om een briefje in het Thais op te schrijven met de voedselallergieën dat de meisjes hadden en erbij moesten schrijven dat ze vegetariër waren. En dat citronella olie verkocht werd in de lokale supermarkten – huidvriendelijk, ruikt naar citroen en de muggen ambeteren je niet meer-. Ideaal niet? Ik was blij dat ik heel wat had bijgeleerd over hun manier van geloven (hun geloof is een andere tak dan het Thaise Buddhisme). En zij
waren blij omdat ik de tip had gegeven.
Na een lange wandeling tussen de prachtige ruïnes (ja ,ook een hoop stenen zijn interessant) deden we nog een wandeling doorheen de oude stad. Er zijn tal van koffiehuisjes met gefilterde en goedkope koffie. De geconcendeerde melk moet je er wel bij nemen.
Ideaal om wat uit te rusten! De meeste toeristen nemen een fiets. Vanwege Karla konden we niet fietsen , maar te voet is het ook zeker te doen.
Tegen de avond toe gingen we in de buurt van onze jeugdhostel een hapje eten. Ook hier werden enkele honden woest toen we in het restaurant naar binnen wilden. We bleven even wachten en de man aan de overkant van de straat lokte de hond naar hem toe. Oef! We waren nog nooit zo snel een restaurant in gelopen want de hond holde achter ons aan!
Gelukkig was het beest gaan slapen aan de overkant van de straat (bij de man) toen we terug naar de hostel gingen. Brrr , de schrik zat er wel een beejte in.
De volgende dag besloten we het historisch park te doen en de tempel te bezoeken. We zagen enkele triestige
situaties. Welja, pure dierenmishandeling eigenlijk. Een 3 tal olifanten moesten met domme toeristen op hun rug rondlopen doorheen het stadscentrum van Ayutthaya! Daarbij waren de dieren geketend aan elkaar en sloegen hun bazen met een lange stok – en een scherp gekromd mes- op de rug en de zijkant van de dieren. We zagen olifanten met mishandelde poten en één olifant waarvan de oog ontstoken was (waarschijnlijk was het dier blind). De meeste toeristen vonden het fantastisch om op dit dier te zitten. Sommige mensen zijn zo stom! Ze houden deze mishandeling in stand door hieraan geld te geven. Je gaat beter een olifantenkliniek voor mishandelde olifanten bezoeken en een donatie op die manier doen dan een toeristisch ritje op een olifant te betalen.
Verder zagen we in het park een andere tempel waar we opnieuw een leuk ritueel mochten uitvoeren. Hier mocht je kokende hete was in een meter lange koker scheppen waarvan de monikken kaarsen maakten.
Na dit park liepen we naar de Reclining Buddha. De liggende buddha in Ayutthaya. Deze buddha is opnieuw een andere bekende foto op de postkaarten. Al was de stad deze keer niet overstroomd dus had de liggende Buddha droge voetjes. Toen
ik me aan het afvragen was of deze Buddha uit beton gemaakt was zei een stem achter me ' nee t'is plaaster'. Ik draaide me om en voilà daar stonden zowaar 10 West-Vlamingen uit Roeselare en Brugge . Leeftijd à la mijn broer Mathijs (19,20). Haha, t'was grappig om nog es in het West-Vlaams te mogen praten. Zij vonden dat ik de taal bijna niet meer kon spreken (alé je kon het niet horen dat ik van Roeselare kwam) en dat het bijna Oost-Vlaams was. Tjien, mijn lief zegt toch iets anders...
We kuierden wat rond om de markt verderop en plots zagen we de Nederlandse Marijn terug, die we in Prachuap Khiri Khan hadden leren kennen. Van toeval gesproken! We besloten die avond af te spreken met haar aan haar hostel (ze keek uit op een Klong rivier en één van de mooiste verlichte tempels van de stad). Bij Marijn verliep het niet zoals verwacht. Ze had toevallig die avond een andere Nederlander leren kennen die op dezelfde universiteit en dezelfde studie had gezeten als haar (geneeskunde en dus beiden dokters). Voilà daar stonden Jan en ik dan voor piet snot. Het geleuter over de professoren en de
studiepunten daarvoor waren we niet naar hier gekomen. We namen afscheid na 2 uur luisteren...en vielen als een blok in slaap.
Advertisement
Tot: 0.168s; Tpl: 0.022s; cc: 8; qc: 43; dbt: 0.0965s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Ayutthaya Historical Research
non-member comment
Olifanten in Ayutthaya
Beste Jasmijn en Jan, De olifanten in het stadscentrum behoren tot de "ElephantStay" vereniging met als basis Ayutthaya's olifantenkraal. "ElephantStay" verzorgt meer dan honderd olifanten, die voor een of andere reden door hun vroegere eigenaars niet meer konden verzorgd worden. Er zitten olifanten tussen met een ongeval, waaronder bijvoorbeeld dieren die op een mijn getrapt hebben in de grensgebieden. www(pt)elephantstay(pt)com De olifanten waarop de toeristen een toertje maken nabij Wat Phra Ram zorgen in feite voor de centen die noodzakelijk zijn voor voeding van de volledige olifantengemeenschap van "ElephantStay". De dieren eten veel en de voeding moet dagelijks aangebracht worden met zware voertuigen. Transport- en voedingskosten zijn niet min. Olifanten in musth scheiden een sterk geurende olieachtige vloeistof af die komt uit een klier boven het oog. De olifant met de "oogontsteking" was in musth. Dat de kornak een olifant niet in bedwang kan houden met een paardenzweepje lijkt me evident. Hij gebruikt daarvoor een olifanten haak (ankus), nodig om het dier te controleren. Olifanten mogen tam of volgzaam zijn, maar dienen in gevangenschap uitgerust met ketens. Ketens maakt het gemakkelijker voor de kornak om een olifant die uit de bol gaat, terug onder controle te krijgen. Het is een voorzorg tegen ongevallen. Olifanten zijn wilde dieren en blijven onvoorspelbaar. De mensen die een toertje maken op een olifant in Ayutthaya zijn niet dom, maar ondersteunen het werk van "ElephantStay" en zijn olifantengemeenschap. Hoop jullie iets bijgebracht te hebben en wens jullie verder nog een voorspoedige reis.