Paradijs Pokhara en de eerste dagen Annapurna circuit

---

Beste iedereen,

Een blog vanuit de bergen. Ik hoop dat ik onderweg ergens de kans heb dit te posten. Ik ben niet gewend aan middagdutjes dus kan slecht in slaap komen. Na een kort nachtje onder het dikke dekbed ontbijt ik bij het leuke restaurantje. Ik mis de bus van half tien naar Pokhara maar heb geen haast. Er gaan meer bussen langs de weg, een klauterpartij naarbeneden. In debus zit ik op een klein krukje in het gangpad. De busrit zou 3 uur duren maar het kost ons twee keer zo lang. Gelukkig is uitzicht niet verkeerd. De weg gaat alle kanten op behalve rechtdoor. Ik hou alles binnen maar sommige Nepalezen hangen tijdens de tussenstops ongelukkig boven de greppel. Eenmaal aangekomen loop ik met wat busgenootjes mee naar het einde van de wijk lakeside. Pokhara is een paradijs. Een kleine stad omgeven met groen en gelegen aan een meer. Ik eet een late lunch of vroeg diner bij Sharma. Een familierestaurant. Het eten is heerlijk en wordt op de Pokhara manier geserveerd, met een hartelijke glimlach en zonder haast. Het leven in Pokhara kabbelt voort als een smal beekje. Ik deel een kamer met Alex. Alweer een bijzonder persoon. De Zwitser heeft een zachte en innemende persoonlijkheid. Hij heeft net een Vipassana cursus gedaan en je merkt de nagloed. Ons gasthuis is van een familie met twee kinderen en een gigantische hond. Die avond eet ik een halve pizza met Alex en Benita, een Zwitser meisje van 18 die haar leeftijd ver vooruit is. Voor het eerst sinds ik in Azië ben heb ik de behoefte aan een Westers lekkernij. De komende twee dagen gebruik ik om alles voor de trekking te regelen. Ik koop en huur allemaal warme spullen, een kaart, medicijnen en andere dingen die van pas komen op de weg naar de 5400 meter hoge pas. Ik doe dit alles op mijn dooie gemak en neem de tijd voor iedereen. De laatste dag in Pokhara zit ik in de namiddag aan het meer. Op de dag dat het tijd is om te trekken gaat de wekker om 5 uur. Ik loop een uurtje naar het busstation en sla onderweg wat lekkernijen in. De busrit naar Besisahar duurt 5 uur. We komen vroeg in de middag aan. Met zijn vieren, een divers gezelschap, eten wij Chowmien en regelen een kaartje voor de bus naar Ngadi (890m). De dichte bossen op hoge heuvels vormen het uitzicht tijdens de rit. In Ngadi aangekomen begint het avontuur. Het is al midden op de dag als we beginnen te lopen. De trek begint goed. Al de eerste dag worden wij getrakteerd op spectaculaire vergezichten. Het pad voert langs rijstvelden, Nepalese dorpjes die op de stijle heuvels rusten en een rivier in de diepte. Voor het donker wordt bereiken wij Ghermut (1130m). Wij dineren met dal baht. Een gerecht dat de meeste Nepalezen iedere dag eten. Gelukkig smaakt het overal anders. Het is gigantische berg met rijst, geserveerd met dal, groenten een sausje en soms wat brood. Een goede maaltijd waar je een flink stuk op kunt wandelen. Het uitzicht vanaf het guesthouse is groen en goed. Pokana en Mom, een Nepalees meisje van in de twintig en een Duitse moeder die samen trekken, hebben een wat strakker schema, zij vertrekken de volgende ochtend vroeg. Na wat pap als ontbijt gaan Joe en ik om half negen de deur uit. Joe komt oorspronkelijk uit Engeland maar woont al jaren in Azië. Hij heeft een huwelijk van 18 jaar met een Japanse achter de rug. Het toeval wil dat ik en zijn ex-vrouw tegelijk de cursus in het klooster in Chiang Mai gedaan hebben. Zij hebben nog goed contact en als Joe een foto van ons samen stuurt blijkt zij zelfs mijn naam nog te weten. Klein wereldje. Joe is een fijn maatje. Vandaag zijn we naar Tal (1700m) gelopen. Een tocht van dertien kilometer. Het landschap is al een stuk anders dan gisteren. De rijstvelden veranderen in een meer rotsachtige omgeving. De bomen worden wat schaarser. De lunch is dal baht met uitzicht op een waterval. We stoppen lekker vroeg vandaag, om half vier vinden wij een fijn gast huis. De zon heeft het water voor de douche opgewarmd en dat is genieten na een dag klauteren. Ik heb net mijn avondeten, gebakken aardappels en een zoetig Tibetaans brood, achter de kiezen. Het is fijn om in de natuur te zijn. Morgen gaan wij proberen Chame (2710m) te bereiken. 18 kilometer en een flink stuk klauteren. Ietsje eerder opstaan dus.

Veel liefs,

Klaas

---