Drie weken Hemel

mooi, mooi, mooi man.
De foto's zijn prachtig maar vallen waarschijnlijk in het niet bij jullie ervaring/uitzicht... Echt te gek! Tikkie jaloers wel :-)

Si-sa en de voordelen van een pretpakket
Prachtige verhalen en schitterende foto's. Jullie doen het maar goed daar.'t Is ook wel grappig dat nu bijna alles in een diepe crisis verkeert, jullie alsmaar hoger en hoger gaan. Wij ook trouwens, we pieken in het geluk! Ha! Niet dat we na ieder klimmetje een relax resort gaan bezoeken, kom, daar hou je de polder niet droog mee, gewoon bikkelen, telefoon opladen, lootjes trekken en gaan. Eerst Job, dan een Bavaria. Ben wel benieuwd naar m'n echte schoonmoeder. Misschien had ik daar wel wat aan gehad. Oppassen of zo. Of ik nog een leuk verhaal heb? Ja! Zo lopen de buren de deur plat om op kraamvisite te komen. Erg dapper vind ik dat, om zo maar aan te bellen om het buurjongetje te mogen bewonderen. Het levert ook nog leuke contacten op. En om op de kredietcrisis terug te komen, (toch iets te veel gewisseld mischien?) op een paar pakjes Camel na is er bij ons niets verdampt. Voor niemand leuk, zo'n malaise, maar allicht dat er een mate van voorspelbaarheid aan te koppelen valt, zoals een ophanden zijnde griepepidemie, natte kerst en 's werelds nieuwste zondebok in de vorm van een nieuwe Amerikaanse president. Maar goed, ik had altijd maar een pretpakket, en afgaande op de immense dosis geluk die ons nu overvalt, wordt al het leergeld dat ik ooit overal voor betaalde nu dubbel en dwars terugverdiend. Dus ik zou me suf kunnen blijven lachen. Gouda Bijvoorbeeld: m'n overbuurjongens, schattige krullebolletjes, zaten in de bus met een brandblusser te kloten. Wat bleek? Ze hadden geen strippenkaart bij zich. Wel een zakmes. Buschauffeur over de rooie. Kan ik me voorstellen. De volgende dag kopt de Telegraaf dat er in Gouda bijna 20 doden zijn gevallen. (???) Wat een wijsheid. Alle televisiezenders trommelen hun busjes op om maar eens in Gouda te gaan patrouilleren. En vooral bij Aldi en Lidl, de terroristische broeiplekken bij uitstek. Oom Geert en tante Rita staan hier een week lang hun herfstwaaibomenhoutdoemscenario's te verkondigen in ieder zaaltje dat ze maar tegenkomen. Oh,oh, wat een nieuws hebben we weer. En dan sta ik hier bij het bruggetje m'n snoekvisjes te vangen met die apen op hun rammelfietsjes om me heen. Dan lach ik ja, met een brok in m'n keel zelfs. Er is een nationale hetze begonnen tegen teringlijertjes, en ik heb voor minstens 40 jaar jeugddetentie gebiologeerd boven m'n emmer hangen. Ha! Want het is weer heerlijk herfst. Hoe guurder, hoe beter. De jachtpartijen dienen zich weer aan. En ik ben nu officieel voor-jager. Dat houdt in dat ik met een, weliswaar geleende, hond het wild van de jagers apporteer. En dat is lachen! Kes, de hond, is een Chesapeak Bay Retriever, een eersteklas klote-hond met erg veel passie. Hij kan het nooit laten om z'n tanden in andere honden te zetten. Als die niet bij me loopt en je hoort ergens angstvallig gepiep en gejank, dan weet ik al hoe laat het is en heeft 'ie weer een of ander mormel te pakken. Hardop lachen kan eigenlijk niet, maar grinniken kan ik dan toch echt niet laten. Voor de gelegenheid heb ik zo'n Engelse tweed-pet aangeschaft, en ik kan me zo voorstellen dat die hond en ik als opmerkelijk duo worden beschouwd. Wat dat betreft hebben we ons al wel meesterlijk bewezen. En als je dan midden in het veld staat, of aan een bosrand vol van herfstkleuren, of op een zonnige na-middag langs de Linge, hond naast je, prachtige fazantehanen aan je voeten, dan ben ik supergelukkig. Of wanneer ik 's avonds in het donker bij een boer het erf oprijd en over het betonpad naar achter het veld in loop met laarzen die wegzakken in stront en modder, de verstopte buit ophaal, buiten pis met een peuk in m'n mond, terwijl de gure wind je om de oren slaat, de koeien aan hun kettingen hoor rammelen in de warme stal en vervolgens het pad weer terugsjouw in die koude, kale polder. Dat is dan toch zo'n onbestemd moment. En ik ben dol op dat soort momenten. Een verantwoord bestaan. dankzij het pretpakket. Toegevoegde waarde is m'n zoon uiteraard. Want als die wax-jas eenmaal aan de kapstok hangt van ons warme huisje, dan is Job daar. Dan druk ik zijn warme lijfje met het Zwitsal-babygeurtje tegen me aan, dan voel ik zijn knuistjes door m'n borsthaar klauwen. Ogen wijd open, zijn voldaan, gelukkige blik en dat sporadische lachje. Onschuldige geluidjes.. Ach, dan moet ik zelf maar een weblog beginnen. Goed. Hoogconjunctuur bij de familie Van Meeteren dus. Het is weliswaar een voorbeeld van een model dat alleen werkt wanneer je 'em spiegelen kunt aan ploeterende hikers in ademnood. 'Over geluk valt niet te twisten', zei Keynes toch altijd?? Haha! Heel veel succes en reisplezier lieve vrienden! En als vader heb ik dan toch nog één klein verzoekje; als je op het dak van de wereld loopt, dan alsjeblieft op kousenvoeten: er ligt hier nog een kleine te slapen.

werkelijke reden
Halloooo Huug en Margaux! Zo mooi om te lezen dat wat je schrijft over de werkelijk reden, ik geloof dat ik dat begrijp. Of in ieder geval kan invoelen. En de foto's..... ook zo mooi. Tot later, of niet, want misschien zijn wij h'm dan gepiept, we zien wel, geniet ze nog!