De trekking dag 0: Van Patan naar Besishahar (820 m hoogte)

---

Vandaag, op 1 mei, gaat onze trekking beginnen. De bedoeling is om in 16 dagen van Besishahar naar Nayapul te lopen, om het Annapurnagebergte heen. Dat is een tocht van 200 kilometer. Vanaf daar gaan we naar Pokhara. Hoogste punt tijdens de tocht is de Thorong-La pas, op 5416 meter boven de zeespiegel. Eigenlijk lopen we dus gewoon de vierdaagse van Nijmegen, maar dan in ruim twee weken en met klein detail dat we ruim vierenhalve kilometer de lucht ingaan en ook weer dalen.

Rond een uur of negen hadden we voldoende uitgeslapen van het feestgedruis de volgende dag en al onze spulletjes gepakt. Drie rugzakken vol: onze grote rugzak, de fototas en een kleine rugzak van de Postbank. We hebben alleen het hoogstnoodzakelijke meegenomen, maar als je zowel rekening moet houden met tropische temperaturen als met temperaturen onder nul dan zit je al snel op veel bagage. Met al onze spulletjes zijn we naar beneden gelopen om nog even afscheid te nemen van het personeel van The International Club en natuurlijk vooral van Krishna, die al weer in zijn bewakingshokje zat. Ongeveer tegelijk kwam Saligram aan met de taxi om ons naar het busstation te brengen. Het werd een vrij lange taxirit door Kathmandu. Onderweg pikten we Dipak op, onze drager. Dipak werkt bij Saligram op kantoor en is een tengere jongen van ik denk nog geen 20 die de komende drie weken met onze rugzak van 20 kg zal gaan zeulen. Bij voorbaat reeds diep respect! Met z’n vieren kwamen we bij het busstation aan en vonden we al snel een minibusje dat ons wilde meenemen naar Besishahar.

Uiteraard werd het weer een dolle rit, die we gedeeltelijk al eerder hadden gemaakt toen we naar Chitwan gingen. Er werden weer veel te veel mensen in het busje gepropt, maar wij hadden duidelijk een VIP-behandeling als toeristen en konden vrij comfortabel blijven zitten. Na ongeveer vijf uur rijden kwamen we aan in ons hotel in Besishahar. We wilden nog even naar Nederland bellen voor onze tocht begon, maar we hadden geen bereik op onze telefoon en ook elders in het dorp was het kennelijk niet mogelijk om internationaal te bellen. Nog even het dorpje doorgelopen om naar wat etenswaren met extra energie te zoeken en daarna hebben we daal bhaat gegeten en zijn we gaan slapen. Het was heel duidelijk niet het soort hotel dat we totnogtoe gewend waren en ik had meteen al spijt dat we onze extra beddenhoes die we hadden meegenomen om in te slapen niet in de rugzak hadden gedaan. Bedden bij elkaar geschoven, muskietennet eroverheen gespannen en na een verfrissende douche snel gaan slapen. Morgenochtend vertrekken we om zeven uur. Best spannend!

---