Advertisement
Published: September 2nd 2008
Edit Blog Post
Hallo allemaal,
Vandaag teruggekomen uit de Gobi woestijn. Wat een geweldig land is dit!
We waren op pad met gids Zaya, een studente van 22 en chauffeur Erka, eentje waarbij je met gerust hard in het busje stapt! Naast ons drieen reisden ook Roberto en Victoriana mee, uit Italie.
Mongolie heeft nauwelijks asfalt, dus lang leve de reispilletjes. De eerste twee dagen reden we vooral over de steppe. Oneindig groen met prachtige bergen, soms een meertje en heel, heeel veel vee, varierend van koeien, tot schapen, geiten en paarden.
We sliepen elke nacht bij een nomadische familie in een ger. De ultieme kans om iets van het leven in Mongolie te zien. Wel flink primitief, want vandaag hadden we pas weer de eerste douche sinds acht dagen. :-) De wc is, als ie er al is, een soort latrine. Op LCKV is het luxer poepen zeg maar. Dit waren gewoon twee planken met een gat ertussen. En de vliegen krijg je er gratis bij cadeau.
Het bed was of een houten plank met een deken erop of een kleed op de vloer.
Het eten is niet echt geschikt voor vegetariers en de smaak was ook erg wennen. Ik heb het
dan over geitenvlees en schapenvlees. Als drankje erbij een lekkere warme geitenmelkthee.....
Verder zit er vaak aardappel en wortel door het eten. Ik heb de hutspot voor dit jaar zeg maar al op, dus nou is het helemaal niet meer erg dat ik dit jaar Leidens Ontzet mis.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik het nu allemaal lekker begin te vinden en niet eens snak naar een pizza hier in Ulan Bator.
De gastvrijheid is enorm. Het hostel waarmee we de reis deden had geen overnachtingen vooraf geregeld, maar er zijn veel familie's onderweg waar we terecht konden. Vaak hadden we dan met z'n vijven een eigen ger, maar de laatste nacht was het echt een logeerpartijtje op een kleed op de grond bij een vader met zoon van 11. Die hebben we meteen yathzee geleerd.
Iedereen is ook zo lekker recht door zee in dit land, geen ingewikkeld gedoe, gewoon basic life. Ik denk dat ze hier nog nooit van het begrip burn-out hebben gehoord.
Ze zijn ook zelfvoorzienend. Het enige wat ze in een provincie-stadje moeten kopen zijn de ger en de inhoud van de ger. Daarnaast hebben ze niks nodig, hoewel je wel kan zien dat sommige
families al wat vermoderniseerd zijn. Die hebben dan bijvoorbeeld een pak koekjes in huis. Verder maken ze al hun eten zelf, want ze hebben tenslotte genoeg schapen, geiten en paarden. Ze verkopen af en toe wat geitenmelk en dan kunnen ze daarvan weer een nieuwe tandenborstel in een stadje kopen.
We hebben het ook toevallig nog een keer live meegemaakt dat een schaap door twee jongens op de motor werd gebracht bij de ger en meteen werd afgemaakt. Hier volgt de beschrijving, dus voor de dierenvrienden: skip de rest van deze alinea dan. Het beest werd bij kop en achterpoten goed vastgepakt en iemand maakte een snee van zo'n 10 cm in de buik. Daarna ging hij met z'n hand naar binnen en sneed de aorta door. Nog een paar schudbewegingen en de bek van het dier dichthoudend en na 30 seconden was het gebeurd. Twee minuten hierna hadden wij ons avondeten, waarvoor we die middag in een stadje een schapenpoot hadden gekocht. :-)
Veel gers hebben wel een schotel en tv. Ook zie je steeds meer zonnepanelen en soms gebruikt men zelfs wat windenergie! (Roberto werkt met windmolens, dus die was erg enthousiast als we er eentje zagen)
De kinderen gaan allemaal naar school. Ze hebben drie maanden zomervakantie en als de school ver weg is, wat meestal zo is, zitten ze daarna de rest van het jaar op een soort kostschool.
Voor ons lijkt het onmogelijk om zo te leven, maar als je het goed bekijkt, is het eigenlijk een prima leven.
Behalve deze kijk in het leven op het Mongoolse platteland hebben we natuurlijk ook echte toeristendingen gedaan, zoals kameelrijden. We hebben een mooie stupa bezocht en een prachtig uitzichtpunt vanaf een klif op een oude oceaanbodem met prachtig gekleurd gesteente.
Ook zijn we naar de zandduinen geweest. Echt heel apart zo'n rij duinen van 180 km midden in de woestijn ingesloten tussen bergen. Ik vraag me echt af hoe dat ooit zo ontstaan kan zijn, maar misschien kunnen de aardrijkskundigen onder jullie daar iets zinnigs over zeggen? De rest bestaat namelijk uit rots, grind en wat woestijnplantjes. Het is echt net of iemand daar wat zand heeft gestort. Ik neem aan dat het geen restanten zijn van een beachvolleybaltoernooi.
Daarnaast zijn we nog naar de Flaming Cliffs geweest. Een rode rotsformatie midden in de woestijn, waar restanten van dinosaurusbotten en -eieren zijn gevonden.
Die kon je natuurlijk ook kopen, maar wie zegt dat je niet voor de gek gehouden wordt? Ik heb dus geen (nep)dinosaurusei in m'n tas zitten. Wel en mooie ruggenwervel van een paard of kameel denk ik. Mongolie is namelijk ook paradijs voor mensen die botten verzamelen. Ik zou het biologiekabinet op school tot aan de nok kunnen vullen alleen al met schedels, die je overal ziet liggen.
We hebben ook nog een gebergte in het zuiden van Gobi bezocht, waar zich een canyon bevindt, die in de winter gevuld is met ijs. Nu leek het net "Klein-Schotland". Het was sowieso een regenachtige dag (hallo, ik ga naar de woestijn en het regent?), maar het landschap had er ook wel iets van weg.
Onderweg kwamen we heel vaak een ovoo tegen. Een hoop stenen waar mensen weer een steen bij gooien en drie rondjes omheen lopen om te zorgen dat de reis daarna voorspoedig zal verlopen. Er liggen ook vaak dierenschedels op, briefjes geld en krukken van mensen die gewenst hadden bij die ovoo dat ze zouden genezen. Dat is dan blijkbaar gelukt, gezien de achtergelaten krukken.
De 1 na laatste nacht nog geslapen bij een oase,
echt prachtig!! Dat was ook de laatste nacht, die we samen doorbrachten met een ander groepje toeristen, die gelijk met ons opreisde, alleen een dag langer hadden. Dat was ook een erg gezellig groep met een Japanse jongen die maar drie woorden engels sprak, twee heel aardige Israelische jongens en je raad het nooit: twee meiden uit Leiden.
Vandaag weer even terug in de geciviliseerde wereld en waarschijnlijk doen we nog een uitstapje naar Terelj Nationaal park, wat hier vlakbij ligt. Ulan Bator is nl. niet echt een stad om lang te blijven, gezien de smog. Vrijdag 5 september stappen we vervolgens op de trein naar Peking, het mooie Mongolie achter ons latend.
Echt een aanrader dit land, ook voor de mensen die wat meer luxe zoeken: je hebt ook toeristengerkampen met echte bedden en sanitaire voorzieningen. :-)
groetjes Afke
p.s. hopelijk kan ik snel foto's erbij zetten. Het wil wat dat betreft nog niet echt lukken hier.
Advertisement
Tot: 0.064s; Tpl: 0.017s; cc: 15; qc: 28; dbt: 0.0342s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Anne
non-member comment
Wauw
Hee Afke, Wat een mooi verhaal! Leuk om te lezen, gave dingen gedaan... Helemaal goed! Veel plezier met de volgende onderneming!