Advertisement
Published: December 7th 2008
Edit Blog Post
Tentena-Rantepao
We dachten dat we inmiddels wel gewend waren aan de busreizen in Indonesie... Niets was minder waar toen we de busreis tussen Tentena en Rantepao (Torajaland) moesten maken. Na 4 uur wachten op een bus die niet vol was, belandden we op de achterbank ingepakt tussen drie andere Indo's. Natuurlijk niet zo erg, ware het niet dat de busreis 12 uur zou gaan duren... De weg was echt verschrikkelijk, de ene haarspeldbocht na de andere (echt honderden kilometers lang!) en gaten in de weg van 15 cm diep, waardoor onze ruggengraten bij elk gat een beetje tussenwervelschijf verloren. Midden in de nacht hebben we Bas zijn verjaardag gevierd (zonder taart, zonder slingers maar wel met een kraaiende haan onder onze bank).
Toen we 's ochtends eindelijk aankwamen hebben we drie uur geslapen om vervolgens met een gids een begrafenisritueel te bezoeken (Dit kon alleen zaterdag, want op zondag houden de Toraja's hun rustdag).
Enigzins ongemakkelijk (tja, je gaat toch naar de begrafenis van iemand die je niet kent) komen we aan op de plek waar de ceremonie wordt gehouden. Om even wat achtergrond informatie te geven:
Als er iemand overlijdt in Toraja wordt het lijk boven
de grond gehouden tot de begrafenisceremonie. Dit kan tot ongeveer twee jaar duren na het overlijden (begrafenissen zijn hier verschrikkelijk duur, het kan lang duren voor het geld beschikbaar is). De overledene wordt over het hele lichaam ingespoten met formaline om geconserveerd te blijven; daarna wordt het lijk op een stoel gezet in een aparte kamer, en wordt tot aan de begrafenis als 'ziek' beschouwd. De 'zieke' krijgt elke dag drie maaltijden, een glaasje alcohol en een aangestoken sigaret in de mond tot aan de begrafenis (een dure bedoening voor iemand zonder stoelgang).
De benodigdheden voor de begrafenis:
- Zo veel mogelijk buffels, varkens en kippen om te offeren.
- Een grote open plek met de traditionele Toraja huizen (Tongkonan).
- Alle familie (al moeten ze van de andere kant van de wereld komen), alle kennissen en vrienden, en het liefts ook alle buren van de familie, kennissen en vrienden.
-ongeveer een week tijd.
De begrafenis kan 1,3,5 of 7 dagen duren, afhangende van de rijkdom van de familie. De begrafenis (van een 97 oude vrouw bleek achteraf) die wij hebben bijgewoond duurde drie dagen. De eerste dag is de openingsceremonie voor de familie. De tweede dag komen
Rotsgraf van de koning
De koning is begraven in een holte in de rots (met de rode doek). Zijn beeld is bij de beelden van de rest van de overleden familie geplaatst. Sommige beelden zijn wel 400 jaar oud, en worden nog steeds elke 30 jaar opnieuw aangekleed. alle gasten (met buffels en varkens om te offeren). De derde dag is hetzelfde als de tweede, maar worden er nog meer beesten geofferd. Meer geld is meer dagen. De week voordat wij aankwamen is de Koning van Torajaland begraven (hij was al 2 jaar dood), dit duurde 7 dagen, er zijn 62 buffels en honderden varkens geofferd.
Wij hebben de tweede dag van de begrafenis mee mogen maken. Er is maar een woord voor om dit te beschrijven: Bizar! Toen we aankwamen werden we meteen uitgenodigd om met de familie een kopje koffie te drinken. Na het overhandigen van onze gift (sigaretten en suiker) mochten we rondlopen over het 'festiviteitenterrein'. Er werd gedanst en gezongen door grote groepen mannen en thee geschonken door de vrouwen in traditionele begrafeniskleding. In de middag kwamen de gasten binnen die met hun giften (voornamelijk varkens, hangend in een bamboeframe over de schouders) een rondje over het terrein moesten lopen. Leuk detail: de gasten moesten hun giften bij ingang van het terrein wel registreren, want hier moest later nog belasting over betaald worden.
Tijdens deze begrafenis zijn in totaal 19 buffels geofferd en tegen de honderd varkens. Het offeren van de varkens
doen ze meerdere keren per dag. We moesten getuige zijn bij offeren van een dik, schreeuwend exemplaar, die na vier steken in het hart nog niet dood wilde (alvorens had de gids ons gerust gesteld dat een welgemikte messteek direct in het hart het arme dier meteen uit zijn lijden zou verlossen). Gelukkig hebben we het offeren van de buffels niet meegemaakt, dit schijnt een bloederig spektakel te zijn.
Op de laatste dag van de begrafenis wordt de overledene naar zijn graf gedragen. Wij hebben het graf van de Koning bezocht die uitgehouden is in een enorme rots. Daar ligt hij met de rest van zijn overleden familie. Van alle leden zijn houten poppen gemaakt die naast het graf op Torajaland neerkijken. Ook hebben we een boomgraf bezocht die speciaal is gemaakt voor baby's. In een levende boom worden gaten gemaakt waar de baby in wordt gezet; de boom groeit hier in de loop der jaren overheen.
Enigzins overdonderd, maar blij dat we dit gebied hebben bezocht, zetten we onze reis voort naar Makassar. Vanuit Makassar hopen we een ferry te pakken naar Flores, Sulawesi heeft een bijzondere indruk op ons achtergelaten, maar het wordt tijd
voor wat anders....
Tot hoors!
P.S. Helaas is het merendeel van de foto's van de begrafenisceremonie verloren gegaan tijdens een storing van onze harde schijf. Misschien kunnen we deze later nog terug halen, maar dit gaat veel tijd kosten.
Advertisement
Tot: 0.062s; Tpl: 0.012s; cc: 13; qc: 32; dbt: 0.0251s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Marieke
non-member comment
Hey Hey!! Nou dat klinkt allemaal inderdaad vrij bizar!!! Wel heel bijzonder om mee te maken!! hoewel het offeren van die beestjes had ik misschien wel overgeslagen....mijn maag daait nu al om!! hahaha Echt super leuk al jullie verhalen! geniet er elke keer weer van!! xoxo