Prambanan

---

De dag nadien besloten we niet meer met het openbaar vervoer naar Prambanan te reizen en huurden we een brommertje voor een dag. Dit slechts 50.000 IRP (€5) met helmen! Er is wel geen verzekering inbegrepen (dit kan trouwens niet in Indonesië voor 1 dag) en ook geen benzine. Benzine is hier zeer goedkoop! 10.000 RP voor een volle tank!
Jan besloot de brommer uit te proberen en hup we waren weg. Omdat ik niet goed kaart kan lezen en ook de straatnamen stonden niet aangeduid op onze kaart reden we algauw verkeerd hmhm en reden we aan de andere kant van de stad. We hebben een goed uur de stad verkend (rondjes gereden) tot we uiteindelijk een bord richting Solo zagen staan.
Prambanan is zo'n goeie 20 km rijden van Jogjakarta. We wilden ook de kleinere banen nemen richting de rijstvelden maar t'is ons niet gelukt. Moeilijk hoor als je de stad niet kent.
Prambanan heeft de allergrootste Hindu tempel van Indonesië. De toegang is hetzelfde als Borobudur, duur dus! Er is ook hier een aparte ingang voor toeristen. De locals betalen slechts 30.000 de toeristen 150.000. Schandalig vind ik dat! Ik vroeg het dan hoe het kwam aan de loketbediende en ze was geshokeerd dat ik dat durfde vragen. Het antwoord was : de locals worden gesponsord door de overheid...jaja, wij denken het onze erover!

De Hindu -Shiva tempel is de grootste en 47 meter hoger dan de vallei. Alle stenen zijn gekerfd met Hindu tafferelen en goden. Zoals Ganesh, de olifant en Agastya de leraar. De Shiva tempel is de grootste en helaas niet te bezichtigen (restauratie werken). De tempel heeft andere kleinere tempels naast zich onder andere: Brahma en Vishnu.

Ook deze tempel is gebouwd in de 9e eeuw na Christus. 50 jaar.




Geschiedenis van Prambanan:

Het Mataram koningkrijk begon rond 732 na Christus. Het was het allergrootste koningkrijk in Java op dat moment. Het Mataram koningkrijk was onder leiding van Sanjaya, een Hindoeistische edelman die veel land bezat. Rondom 750 na Christus werd de edelman en zijn familie ontslagen door de Boedhist Syalendra Dynasty.
Een eeuw later trouwde Rakai Pikatan, een familielid van Koning Sanjaya met een vrouw uit de Syailendra familie (de Boedhistische familie). Door deze trouw konden de Hindu tempels overeind blijven.

Pikatan begon het tempelcomplex in 875 A.D.verder te bouwen. Een eeuw later het Mataram koningkrijk verhuisde naar Oost-Java en Prambanan werd verwaarloosd achtergelaten. In de 16e eeuw storte de ganse tempel in elkaar door een zware aardbeving en in 1930 begonnen de Nederlanders met de heropbouw van de ingestorte tempels. Tot op de dag van vandaag is men nog altijd bezig met het vernieuwen van de tempels rondom de Shiva tempels. Onder andere is de Wesu tempel nog altijd niet opgebouwd en de tempel ertussen heeft ook nog maar de basis van het gebouw. Het is echt één grote puzzel en een wirwar van stenen. Ik zou geen idee hebben hoe er aan te beginnen. Iedere steen is uniek en moet in de juiste volgorde staan. De stenen hebben tekens (van vroeger al) zo is bv een S=0 en een X=2. Geen idee waarop dat slaat...je moet het maar weten.

Zowel Prambanan als de Borobudur zijn een toeristische attractie. Maar ook de locale bevolking doorheen Indonesië bezoekt de tempel. Ook voor hén is dit dé plaats waar je ooit moet geweest zijn! Vooral de blanken zijn voor de locals en de Aziaten echte aandachtstrekkers. T-shirts, speciale outfits, blond haar, lang haar, gekruld, dik of dun het maakt niet uit zo lang je maar een andere huidskleur hebt en er een beetje anders uitziet. De 'Aziaten' komen maar al te graag vragen 'picture?' 'Do you want to take a picture'? Het duurde even vooralleer onze euro viel. Wij dachten dat we een foto van hen moesten nemen maar blijkbaar moesten wij ook op de foto. Tegen kinderen kan je bijna geen nee zeggen en dus kwam elke school vragen voor een foto. Op den duur ook de leerkrachten en gewoon gezinnen en families rondom de tempels. Er was zelfs een man op de tempel -welja, de trappen eigenlijk- die me achteruit trok om een foto te nemen. Ik viel bijna alle trappen naar beneden omdat die man het verschil wou zien van lengte.t'was echt een klein ventje (kwam tot onder mijn schouder). Op dat moment had ik er genoeg van van de foto's. Je even een fotomodel voelen is ok, maar niet voor de hele tijd.

---