Advertisement
Hey iedereen.,
Mijn laatste halve dag in Jaipur ben ik van plan goed te besteden. Na een uitgebreide inpaksessie en een fantastisch ontbijt vertrek ik richting de oude stad. Ik heb bij het Amberfort de vorige dag een soort combiticket gekocht die vandaag nog geldig is. Ik sjok door de binnenstad en verwonder mij er nog eens over dat ik nog geen getuige ben geweest van een verkeersongeluk. De weg is gevuld met verkeer in alle soorten en maten. Spookrijders en voetgangers niet uitgezonderd. Niemand houdt rekening met elkaar en vaak doet de rijbaan ook nog dienst als boerderij. Ik ga naar het windpaleis. Op zoek naar de ingang kom ik vier kwajongens tegen die zich wat uitdagend gedragen. In het paleis lijkt de wind van alle kanten te komen. Eigenlijk het enige leuke, de naam paleis is het niet helemaal waard. Vervolgens ga ik per tuktuk naar de jah mahal. Het prachtige paleis op het meer. Ik zie het voor de tweede keer van buiten. Er gaan jammer genoeg geen bootjes. Ik was erg benieuwd naar de vier verdiepingen met onderwateruitzicht. Wel ontmoet ik een leuk groepje Indiërs die mij op een koude kulfi, een Indiaas ijsje, trakteren. Na de gebruikelijke fotosessie vertrek ik richting hostel om mijn spullen op te halen. Als ik 12 kilo zwaarder weer terug ben in het centrum ben ik precies op tijd voor de boemelbus richting Nawalgarh. De mensen naast wie ik in de bus zit leggen allemaal een korter traject dan ik af, dus mijn busbureb wisselen dus. Samen veranderen zij de busreis in een aangename gelegenheid. Net na zonsondergang kom ik in de plaats aan. Mijn laatste busvriend, een man met een smal gezicht, een witte lach en grappig Engels, brengt mij naar een tuk tuk chauffeur en zegt de naam van een guesthouse. Ik zit achterstevoren achterop het wagentje. Ik zit naast een gezinnetje en de sfeer is wat ongemakelijk. Ongemakelijk contact komt eerlijk gezegd net zo vaak voor als gemakkelijk contact, het hoort er een beetje bij. Na een kwartiertje verlaat iedereen de tuk tuk. Een man probeert mij een guesthouse aan te smeren maar ik zit niet echt te wachten op zijn verkoopmethode. Mijn tuktukchauffeur gaat een discussie met hem aan. 'Hij brengt je naar een duur hotel' Zegt de man tegen mij. Ik luister niet naar hem, je moet nooit naar verkopers in India luisteren. Als enige in de tuktuk wordt ik verder gebracht. We rijden het dorp uit en de straatverlichting verdwijnt. Net als ik denk dat wij de verkeerde kant opgaan slaan we af en sta ik voor de ingang van een duur hotel in een paleis. Met een behulpzame medewerker maak ik mijn chauffeur duidelijk dat ik naar
een guesthouse wil. Gelukkig is er eentje m de hoek. Ik heb van te voren geen prijs afgesproken, niet zo verstandig maar ik kom er na wat onderhandelen nog goed vanaf. Het guesthouse is van een gezin dat één kamer verhuurd. Nu is er niemand want het is laag seizoen. De familie is ongelofelijk gastvrij en ik word ontvangen alsof het mijn eigen huis is. Ik help met het maken van chapati's in de keuken. Een half uurtje later zit ik met een dampende overheerlijke thali aan de kleine tafel in mijn kamer. Na het eten druk ik wat op. Ik ga vanaf nu proberen wat meer in vorm te blijven. Als de buurjongen, die helpt in het guesthouse, mij in mijn onderbroek ziet is hij duidelijk geïnteresseerd en biedt hij mij een massage aan. Ik fris mij op en lees wat. De volgende ochtend wordt ik wakker van de straaltjes zweet die over mijn gezicht lopen. De ventilator werkt tijdelijk niet door de stroomuitval. Ik ga naar de markt op zoek naar ontbijt. Daar ontmoet ik de man die mij gister een guesthouse probeerde in te praten en een verhit gesprek met de tuktukbestuurder hield. Het blijkt een gids van 24 jaar te zijn en hij is fijn gezelschap. Hij neemt mij mee naar een ontbijtplek en laat twee haveli's zien. Indiase huizen van rijke families gevuld met schilderingen. Op de fresco's zijn bekende personen en goden te zien maar ook wat exotischere fenomenen, zoals een Europese stoomtrein. Het is een soort televisie van vroeger. In de snikhete namiddag plons ik tegen betaling in het zwembad van het luxe hotel om de hoek. Ik trek wat baantjes in het heerlijke koude water. Ik heb vast wat zwemwater binnengekregen dus voor de zekerheid werk ik een stapeltje norrit naar binnen. Ik heb tot toe nergens last van gehad. Ik maak een tuk tuk uitstapje naar het busstation een bus kaartje van te voren halen kan niet. Ik win wat informatie in en besluit morgen vroeg weer te vertrekken. Ik ben de enige toerist in Nawalgarh op dit moment en mede door de taalbarrière voel ik mij er niet helemaal op mijn gemak. Ik help weer een handje in de keuken en ontmoet de dochter van het gezin. Een meisje dat qua karakter gelukkig veel op haar ouders lijkt. Ook de vader van het guesthouse verteld mij de bustijden en die zijn anders dan die op het busstation. De enige overlap is de negen uur bus dus besluit ik daar op te gokken. Ik heb deze dag express niet geluncht om mij voor te bereiden op het overvloedige avondeten. Iets wat niet onverstandig was. Met een goed gevulde maag ga ik om elf uur slapen. Het onweert een beetje. Als ik wakker wordt is het pikkedonker en snikheet. De stroom is weer uitgevallen. Ik voel mij net een ingeblikt sardientje. Het onweer is hevig en overal. Het is pas twaalf uur en de stroom gaat de rest van de nacht niet meer aan. De volgende ochtend geniet ik moetjes van een Indiaas ontbijt in het guesthouse. Ik neem afscheid en vertrek op tijd richting busstation. Er blijkt geen bus te gaan om negen uur. Dus haal ik een kaartje voor de bus van 9:30 die om tien uur vertrekt. Het is zeven en een half uur naar Delhi zonder noemenswaardige vering. Ik neem mij voor mijn transport iets beter te gaan regelen, dat kan een hoop tijd schelen. Ik luister het laatste stuk van de reis met mijn buurman naar de lokale dansmuziek. De bus kruist dwars dor Delhi. Het lukt mij op slechts een paar metrohaltes van mijn guesthouse uit te stappen. Best een prestatie in de megastad. Ik voel mij meteen weer op mijn plek. Terug in het hostel al helemaal als ik een paar 'oude' bekenden tegenkom. De avond verloopt weinig spannend. De dag erna is mij er eentje. Als eerste overwinning lukt het mij om een treinkaartje naar Haridwar te bemachtigen voor de nacht erna. Vervolgens ga ik naar een pretpark, eigelijk meer een kermis, een leuke ervaring, als toerist krijg ik er de nodige aandacht. Ik ga in elke attractie. Op de terugweg maak ik een lange tussenstop bij Ashkerdam. Een gigantische Hindutempel die zich qua schoonheid met de Taj kan meten. Het is een van de mooiste gebouwen die ik ooit heb gezien. Na een late lunch keer ik terug naar Zuid-Delhi. Als ik voor de derde keer die dag in hetzelfde telefoonwinkeltje ben lukt het mij de simkaart aan de praat te krijgen. In de avond is er een Geslaagde karaoke avond. Zonder schaamte bijt ik het spits af met 'the eye of the tiger' en 'otherside'. Een beetje vals maar ach. De jongen die in het hostel in Jaipur werkte is een wees en ik kom hem tegen in het hostel in Delhi. Als ik hem na de karaoke vertel dat ik de volgende dag een wandeling geleid door ex-straatkinderen van Salaam balaak trust wil doen verteld hij mij dat hij bij die organisatie is aan gesloten. Hij wil mij de volgende dag een rondleiding geven. Voldaan ga ik slapen. De volgende dag is hij er echter nog niet op de afgesproken tijd. Ik wacht nog een uurtje en vertrek dan zelf. Gister leek hij zo enthousiast. Ik ben van plan om naar restaurant te gaan wat wordt aangeraden door lonely planet. Het eten blijkt zo goed te zijn dat er een rij voor de deur staat. Ik laat mijn tas achter op het station en slenter door de bazaars van oud Delhi. Het restaurant vinden is een hele onderneming. Als ik binnen zit blijkt het speciale gerecht pas na 7en geserveerd te worden. Ik bezoek een mooie tempel van de Sikh en praat een hele tijd met een oude Sikh bij de gigantische vierkante watertank. Als ik terug ga is het tijd voor de Zuid-Indiaase cuisine en het eten is inderdaad super (ik schrijf elk blog wat over eten maar het is gewoon zo goed, ik kan het niet laten). Als ik weg ga staat er inderdaad een rij voor het restaurant. Ik haal mijn tas op en neem mijn eerste Indiase trein. Omdat het de enige beschikbare klasse is reis ik sleeperclass. De laagste klasse met een bed. Het is een speciale ervaring omdat je midden tussen de Indiase gezinnen zit. Het gezin uit mijn 'coupé' is behulpzaam en het zijn hele fijne mensen. Na een korte nacht drink ik met een andere treinvriend een kopje chai op het station. Een gedeelde tuktuk brengt mij van Haridwar naar Laxman Jhula, bij Rishikesh. Rishikesh, bijgenaamd de spirituele supermarkt ligt tussen hoge heuvels en aan de Ganges, de heiligste rivier van India. Het wemelt er van de yogaboekverkopers en ashrams. Het is sinds kort ook een hotspot voor wildwaterraften, trekking en andere avonturen. Ik check in bij een hostel, rust wat uit en ontmoet wat leuke mensen. onder andere een jongen die in 18 maanden 67 kilo is afgevallen en zijn eigen carbonfiber akoestische gitaar bouwt, een voorbeeld van wat voor soort mensen je ontmoet in hostels over de hele wereld. Iedereen komt overal vandaan en heeft vaak een special verhaal te vertellen. In de vroege avond neem ik een yogales, ik ben de enige en bovenin een appartementencomplex krijg ik een privéles. Het is fysiek best uitdagend. Bovendien is het confronterend om te ontdekken hoe onelastisch mijn lichaam is. De laatst tijd ben ik af en toe een beetje reismoe. Het is uitputtend om steeds nieuwe mensen te ontmoeten om binnen de kortste keren afscheid van hen te nemen. Misschien dat het in deze supermarkt lukt de innerlijke harmonie weer helemaal te herstellen. Vandaag ben ik wat meer uitgerust wakker geworden. Ik ga ongetwijfeld nog een hoop mooie, spannende en speciale dingen meemaken op mijn reis.
Liefs,
Klaas
Advertisement
Tot: 0.313s; Tpl: 0.014s; cc: 5; qc: 44; dbt: 0.0687s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Dorus
non-member comment
Brovski
Heel mooi blog brovksi! Leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt!:)