Φαουντ Φακτ. Ναμαστε.

---

Και αν δεν περίμενα για αυτο το post. Μήνες πριν το ταξιδι, μέρες τώρα στην Ινδια, ώρες ατελείωτες σε ενα σλιπερ μπας, χωρίς air condition με μια κορνα σε συνεχή βαση, μια προβλεπόμενη διαδρομή 14 ωρων που τελικά έγινε 17 και μια απόσταση 30 χλμ στο τοκ τοκ που έγινε σε μιάμιση ωρα. Η ταλαιπωρία έγινε ναρκωτικό μας. Ημασταν σε αλλη διάσταση όταν φτασαμε και λιγα μονο πράγματα θα μπορούσαν να μας ταράξουν. Μολις λιγες μερες μετα, τα περιγραφω και συνειδητοποιω ποσο μικρά ηταν τελικά.
Rishikesh. Η πρωτη πολη που συνανταει ο Γαγγης καθως πεφτει στη γη απο τα Ιμαλαια. Βρεθηκαμε κοντα στο Νεπαλ και το σκηνικο αρχισε να ασιατοφερνει. Βουνα. Πρασινο. Σχετικη δροσια. Φρουτα. Και νιωσαμε γιατι οι Ινδοι λατρευουνε τη Mama Ganga σαν θεα τους. Λευκη αμμος στην οχθες του ποταμου που δίνει στο νερο το χρωμα της λάσπης. Μοναχοι. Διαλογισμος. Yoga. Παγκοσμια πρωτευουσα της yoga. Που όσοι την έχουν εξασκήσει θα ξερουν οτι το Ναμαστε δεν θέλει απόστροφο. Έτσι χαιρεταμε εδω. Έτσι ευχαριστούμε αμφοτεροι, guru και μαθητές, μετα απο κάθε πρακτικη.
Δεν ηταν η ομορφιά του τοπίου που δεν ειχαμε ξαναδεί. Η φύση ωστοσο μας ξεκούρασε. Ηταν η αύρα που νιωσαμε και που δεν θέλαμε να αφήσουμε. Αυτό που νιωθαμε, δεν μπορούσαμε να το αποτυπώσουμε με την καμερα. Δεν βρήκαμε κρυμμένο ινδικό θησαυρό. Η τουριστική εκμετάλλευση δεν λείπει, κοσμος και ντουνιας θα ταξιδεψει απο τα περατα για να μάθει αυτήν την τεχνική που χαρίζει ευεξία, χαλάρωση, συγκεντρωση, μακροζωία. Και μια που ανεφερα το τελευταίο. Του ειπαν να τα εκατοστησει και αυτός το πήρε της μετρητοίς. Στα 105 του χρόνια διδάσκει pranayama. Είδος yoga που επικεντρώνεται στην αναπνοή. Το α και ω της ζωής. Δεν χασαμε ευκαιρία. Ξέρανε οι ξύπνιοι οι Ινδοί οτι αυτό πουλάει στη Δύση και το λανσαρανε. Πιο πολυ οδηγιες εδινε στο τι να κανουμε παρα να τα κανει ο ίδιος αλλα ηταν εντυπωσιακο οταν σε μια ασκηση ολοι ειχαμε πεθανει και αυτος ειχε μοτερακι.Δεν ζησαμε την εμπειρία αλλά κάτι πήραμε φεύγοντας.

Κατα τις τεσσερις το απόγευμα όταν ο ήλιος αρχισε να κατηφορίζει πήραμε το ποτάμι για οδηγό και βρέθηκαμε στις όχθες του μπροστά σε ενα απο τα πιο γνωστά Ashram το Parmarth. Κοσμος μαζεύτηκε για το τελετουργικό της Δύσης. Και ψαλανε, και ριξανε φύλλα σαν κουπες γεματες πέταλα και κερακια στο ποτάμι και προσευχήθηκαν, και βγήκε και ο guru. Και νιωσασμε τυχεροί που το ζησαμε.

Λέγεται επίσης και νόσος του ταξιδιώτη και είναι θέμα χρονου ποτε θα το παθεις όταν ο δρόμος σου σε βγάλει σε αυτές τις χώρες.Τίποτα πιο εντυπωσιακό απο μια απλή γαστρεντερίτιδα. Τυχερό μας που μονο ο ένας απο τους δυο μας το τσίμπησε και ακόμη πιο τυχερό που μονο μια νύχτα κράτησε. Μετα απο 24ωρες ρυζοφαγιας ειναι μια χαρα. Δεν θα πεφταμε και απο τα σύννεφα με ενα καμ μπακ λεω και φτυνω τον κορφο μου, αλλά ως εδώ όλα καλά.

Μοιραστηκαμε την εμπειρία της γνήσιας yoga και συμφωνησαμε οτι εδώ είναι οι ρίζες της. Δεν θα μπορουσε παρα να υπαρξει σεβασμος σε αυτα που κληρονομησαμε. Ουσιαστικη διδασκαλία όμως βρήκαμε απο την Janet, καθηγήτρια yoga απο τη Μαλτα. Πρωην χορεύτρια που μετα απο μια εγκυμοσύνη ηταν σχεδόν ανημπορη να περπατήσει. Το πάθος της για το χορο αντικατέστησε η yoga, στην οποία νιώθει οτι οφείλει πολλά. Τα ανταποδίδει όμως στο μαθημα της. Στους μαθητές της. Στην εμμονή της να σεβόμαστε τα όρια μας, να προστατευτούμε το σωμα μας. Πίκο απικο και ημασταν κάθε πρωι εκεί. Ιδρωσαμε. Ανεβασαμε παλμούς. Χαλαρωσαμε. Για μας η yoga ηταν ασκηση, ισορροπία, υπομονή, οξυγόνο, ευεξία για εκείνους προσευχή, αφοσίωση, dharma. Το αποτέλεσμα το ίδιο.

---

Photos

Στη mama ganga
Φαουντ. Ισορροπία.

Στις όχθες
Φαουντ. Τον άνθρωπο στη φύση.

Στην ορμή
Φαουντ. Την ήρεμη δύναμη.

Στον little buddha
Φαουντ. Τη δροσιά.

Στο Γάγγη
Φαουντ. Ηρεμία.

Στο ηλιοβασίλεμα
Φαουντ. Ωραια πύλη.

Στο Parmarth Ashram
Φαουντ. Το τελετουργικό της δύσης.

Στο γεφύρι
Φαουντ. Φαντασίωση Ιντιάνα Τζόουνς.

Στον τοίχο
Φαουντ. Την παράδοση.