Advertisement
Published: March 21st 2010
Edit Blog Post
Maar weer eens een update vanuit het nog altijd zonnige Ahmedabad. Op het moment van schrijven is de temperatuur opgelopen tot 43 graden, 5 graden warmer dan normaal voor deze tijd. De lokale kranten spreken dan ook van een hittegolf wat inderdaad niet teveel gezegd is. Deze hitte heeft z'n tol inmiddels geeist, maar laten we niet op de zaken vooruit lopen.
Over het project valt eigenlijk niet zo veel te zeggen. Een ontwerp maken met een groep van 6 schiet gewoon niet op, en de schamele uurtjes die niet duttend onder een palmboom of natafelend in een a/c'd restaurant worden doorgebracht vullen we met eindeloze discussies. Vanuit de organisatie wordt zo'n beetje iedere dag wel een lezing georganiseerd en zo vliegen de dagen voorbij. Inmiddels zijn er nog 3 weken over en lijkt het zoals vanouds weer op een eindsprint uit te gaan lopen.
De weekenden dan. Na een overdosis cultuur van de eerste weken werd het tijd om eens de witte palmstranden van Diu op te zoeken. Diu, een voormalig portugese kolonie, ligt op zo'n 350 km afstand van ahmedabad en is een populair resort voor de bevolking van gujarat. Vanwege het strand, maar vooral ook vanwege
legaal verkrijgbare en consumeerbare alcohol. Zo sprongen we op de vrijdagavond in de sleeper bus, een bus met bedden (jawel), en kwamen we de volgende ochtend om een uurtje of 8-9 aan in Diu. De calculerende lezer zal niet onder de indruk zijn van de gemiddelde snelheid van 40 a 50 km/h die de bus wist neer te zetten. Hier hadden de wegen een groot aandeel in, ik heb onderweg zeker 10 keer mn kop gestoten tegen een willekeurig voorwerp. Het lichte ongemak van de reis was echter gauw vergeten toen de eerste zonnestralen de bus invielen en het strakblauwe water in zicht kwam. Het hotel dan. Dat was wel de meest originele tot nu toe. We hebben de nacht doorgebracht op, jawel, het dak van een christelijke kerk. In Diu mag alles en is niks heilig. Het christendom is niet erg rijkelijk vertegenwoordigd in India, en met het vertrek van de portugezen stonden die gebouwen daar maar een beetje mooi te zijn. De kerk waar wij terecht waren gekomen was omgebouwd tot hotel/museum/plaatselijke barbecue gathering. Na een aantal scooters gehuurd te hebben voor een paar stuivers ging het gas open richting zee. De wegen waren net als de stranden
op een enkeling na verlaten, een echte paradijssetting. 's Avonds bij de kerk gebarbeque'd (vis, uiteraard) wat ondanks dat het op de grond bereid was zeer goed smaakte en niet eens tot een masale run op de (verstopte) toiletten heeft geleid. De volgende dag hebben we de lokale vissershaven bezocht waar je een overdosis aan kleuren, geuren (prettige en minder prettige) en geluiden tegenmoet kwam. De grote verschillen die india kent komen onder andere tot uiting in de voertuigen die ze gebruiken. In Diu bouwen ze royal enfields (google maar eens) om tot tricycles waarmee van alles en nogwat vervoerd wordt. Met hun uitbundige decoratie geven ze een uniek karakter aan de wegen daar. Zo kom je in elke regio weer nieuwe, lokale dingen tegen en dat houdt het interessant. Vlakbij de haven werden tussen de huizen nieuwe vissersboten gebouwd. Het ontwerp voor die boten stamt, ik kan er een paar jaar naast zitten, uit het begin van de jaartelling. Een paar bogen met wat planken er tegenaan getimmerd, meer is het niet. Never change a winning team zullen we maar zeggen. Ik vond het prachtig om te zien.
Het weekend erna stond Jaisalmer op het programma. Tja wat
kan ik er over zeggen. Het hotel had een mooi schoon toilet, voordat ik er mee klaar was. De terugreis bracht nog wat complicaties met zich mee, zo bleek de slaapbus die we geboekt hadden gecanceld te zijn en was onze enige optie om dezelfde dag nog terug te reizen rechtop zittend op de achterste stoelen. Ronduit klote, gauw vergeten.
Inmiddels ben ik dan weer aardig bij met de verhalen. Ik zit hier nu een beetje de tijd te doden onder een ventilator in een internetcafe, wachtend tot de zon opkrast. De wandeling hier naartoe duurde slechts 5 minuten maar ik voel me ongeveer zoals na de tijdrit bergop van afgelopen zomer. Iets van lichamelijke inspanning is gewoon ondenkbaar op dit moment en m'n conditie is dan ook op een historisch dieptepunt aanbeland. Ondanks alles heb ik hier nog steeds een geweldige tijd, en daar wilde ik het voorlopig weer even bij laten.
de groeten!
Advertisement
Tot: 0.136s; Tpl: 0.013s; cc: 9; qc: 48; dbt: 0.068s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Arjen
non-member comment
-
He Jelmer, Wat een prachtig verhaal weer, hopelijk hou je het nog wat uit met die temperaturen daar en zoals altijd ben ik weer benieuwd naar de foto's. Succes en de groeten, Arjen