Advertisement
Published: November 10th 2006
Edit Blog Post
Zondag 1 oktober. Om 9 uur gingen we op stap om de stad wat te verkennen. Wegens 1 oktober (nationale feestdag) was het zeer druk en heerste er een sfeer van een braderij: er waren feestelijke openingen van nieuwe of vernieuwde winkels en om de haverklap een 'modeshow' van diverse merken en soorten kleding. Zo werd bijvoorbeeld het nieuwste winterondergoed voor hem en haar getoond en er werd zo te zien een koude winter verwacht.
Om de drukte wat te ontvluchten, doken we even een KFC in om een koffie te drinken. Na wat inkopen reden we met een motortaxi (gemotoriseerde versie van een riksja) naar het hotel. Na een snelle hap (chao mian of gebakken noedels), een korte siësta en natuurlijk een tas koffie gingen we nog twee tempels in de buurt op zoeken die vroeger deel hadden uitgemaakt van een groot complex. De tempels waren heel levendig en zeker geschikt om met onze bezoekers die over een week zouden komen, te bezichtigen. Tijdens de wandeling door de wijk rond de tempels zagen we dat men er veel huizen in de oude stijl aan het herstellen was om door de retro-sfeer meer toeristen te lokken.
We hoorden regelmatig
veel knallen van vuurwerk maar iets van officiële feestelijkheden in verband met de feestdag konden we niet opvangen.
Maandag 2 oktober. Vandaag moesten we weer op tijd opstaan, namelijk om 6 uur. We zouden namelijk een nog authentiek stukje Grote Muur bezoeken in de buurt van Hongcibu. We wisten uit de reisgids van Bradt, die specifiek over de Grote Muur gaat, dat we de stadsbus 8 moesten hebben. We vonden die niet exact op de aangeduide plaats en een mevrouw die we aanspraken had nog nooit van bus 8 gehoord. Ook een tweede persoon die aangesproken werd wist van niets, maar toen kwam de eerste mevrouw terug met de mededeling dat ze navraag had gedaan en dat bus 8 iets verderop moest staan. Inderdaad vonden we al snel bus 8 die bijna volzet was, alleen de chauffeur ontbrak nog. Berna en Ludo vonden toch nog een zitplaatsje.
Het was ongeveer 8u30 toen we op de bus stapten maar ook na ons kwamen er nog steeds passagier bij en moest het volk bijna met een schoenlepel de bus in geduwd worden. Om 9 uur stopte er een tweede bus 8: iedereen moest overstappen. Het gedrang was
natuurlijk niet min, maar na de overstap hadden we alle drie toch een zitplaats. Na een uurtje rijden werden we afgezet in Hongcibu. Er stapt veel volk uit en spontaan wordt ons de richting gewezen waar de Muur te vinden zou zijn.
Hongcibu bleek een oud ommuurd dorp te zijn dat nog een groot deel van de lemen omwalling bezat maar de omgeving werd wel ontsierd door een grote en vervallen elektriciteitscentrale wonder boven wonder nog steeds in bedrijf. We wandelden het dorp voorbij en in de omgeving was men nog volop aan het oogsten.
Dank zij de beschrijving uit de gids van Bradt konden we ons redelijk goed oriënteren. We vonden een pad dat via een zeer simpel bruggetje van enkele balken de rivier overstak. Iets verderop kwamen we bij een stukje van de Muur dat we makkelijk konden volgen.
We wandelden van toren naar toren, soms langs en soms over de Muur. Uiteraard werden er de nodige foto's genomen. De Muur was hier enkel een lemen wal, die soms nog indrukwekkend was en op andere plaatsen erg vergaan. Ook de uitkijktorens waren heel verschillend: van een enkele zag je nog zeer goed de vierkante structuur, anderen waren
gereduceerd tot hopen leem. Het werd een heel aangename wandeling door de velden met af en toe een tractor of een kudde schapen maar voor het grootste deel met niemand anders in de buurt. We genoten van een korte en eenvoudige picknick.
Na een 5 tal km probeerden we weer een plaats te vinden waar we de rivier konden oversteken. De rivier was niet zo erg diep, maar nog diep genoeg om een hindernis te zijn. Terwijl het stilletjes begon te regenen vonden we toch een doorwaadbare plaats: de weg liep er door de rivier en het wateroppervlak bevond er zich maar enkele cm boven de weg. Het duurde nog eventjes eer we de juiste weg gevonden hadden waar we de bus naar Datong konden aanhouden. Er stonden al wat mensen te wachten waarmee we een aangename babbel deden. Bus 8 liet wat op zich wachten en een andere bus die stopte vroeg ons te veel naar onze zin.
Uiteindelijk stopte ongevraagd een personenauto die ons voor een matig prijsje mee wou nemen. Voorin zaten al de bestuurder en een vrouw met kind, achteraan konden we er met drie nog redelijk goed zitten. Op een gegeven moment stapte vrouw en
kind uit en die liepen op de grote weg verder. Tot onze verbazing reden wij van de grote weg een zijpaadje op. De weg werd slechter en slechter en de man leek niet echt de weg te kennen. Hier en daar moet hij de weg vragen totdat de weg zo slecht werd dat hij rechtsomkeer moest maken. Na veel gehobbel kwamen we weer op de grote weg die dan maar gevolgd werd tot we bij een tolkantoortje kwamen. Na het betalen van de tol zagen we 100m verder vrouw en kind weer staan: de vrouw wist waarschijnlijk een sluipweggetje om het tolkantoor te omzeilen. Omdat de auto met 6 personen te zwaar was geladen om de sluipweg te nemen had zij met haar kind moeten uitstappen. Ze had haar man echter de sluipweg niet goed kunnen beschrijven zodat het plannetje was mislukt. In Datong werden we bij een voetgangerstunnel afgezet, als we die namen zouden we bij het station (en ons hotel) uitkomen. Dit bleek inderdaad het geval, maar het was een erg lange (zeker 300m) schaars verlichte tunnel die we zeker nooit op eigen initiatief zouden hebben genomen. De chauffeur had zo wel een hele omweg door Datong in
de avondfile vermeden en we waren zo nog mooi op tijd in het hotel om rustig een restaurantje uit te proberen.
Dinsdag 3 oktober. Na het ontbijt op de kamer trokken we op pad naar het CITS (staatsreisbureau) om de trip te regelen naar het Hangend Klooster en de Houten Pagode die we met onze bezoekers vanuit Datong zouden doen. We wilden ook nog gepaste hotelkamers vinden voor de groep, want het hotel wat we op dit ogenblik betrokken zou daarvoor niet geschikt zijn. Na wat onderhandelen en inspectie van de kamers van het Feitian Hotel was dit relatief snel geregeld. We wilden ook nog een trip regelen voor de volgende dag om de Muur op te zoeken bij Shahukou. Voor het CITS bleek dit niet interessant genoeg om een redelijk aanbod te doen: ze begonnen bij 1000Y en wilden niet verder zakken dan 700Y, terwijl wij een prijs van 300Y op het oog hadden.
Daarna gingen we op zoek naar tickets voor ons vervoer van overmorgen naar Beijing. Het busstation was snel gevonden en ze hadden bijna om het uur een bus naar Beijing en de prijs voor een zitplaats was 81Y. Tickets op
voorhand kopen ging niet in tegenstelling tot wat we tot nu toe gewoon waren. De reden zouden we later kennen: met het mid-autumn festival in het vooruitzicht (vrijdag 6 oktober) zouden de prijzen van de belangrijkste privé buslijnen fors stijgen: op 5 oktober (als de vraag om transport naar Beijing groot zou zijn) zou de prijs al gestegen zijn tot 100Y. Op 9 oktober (vraag om zitplaatsen uit Beijing groot) zouden we zelfs 119 Y moeten betalen als we met onze bezoekers van Beijing naar Datong zouden gaan. Hoewel redelijk duur was hier een busrit te verkiezen boven de trein omdat die een enorme omweg maakt voor deze tocht waardoor de reistijd veel langer zou zijn.
's Namiddags bleven we wat op de hotelkamer om wat werk te maken van de verslagen want we hadden al heel wat achterstand.
Om 19u hadden we een afspraak met een 'taxichauffeur' die ons al bijna elk dag in Datong had aangesproken om zijn taxi aan te prijzen. Na wat onderhandelen werden we het eens voor een taxi voor onze uitstap naar Shahukou voor 350Y. We zouden 's anderendaags om 7 uur worden opgepikt en belangrijk was ook dat we heel de dag
de tijd hadden: we maakten hem duidelijk dat we alles grondig wilden zien en niet opgejaagd wilden worden. 's Avonds hadden we uiteindelijk nog heel wat tijd over om onze mail na te lezen en er een paar te beantwoorden.
Advertisement
Tot: 0.096s; Tpl: 0.013s; cc: 12; qc: 31; dbt: 0.0333s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Wies
non-member comment
Berna probeert het bruggetje
Ja, ja, Berna....zie je wel dat de evenwichtsoefeningen op de turnbalk van eertijds hun vruchten nog afwerpen!?!